Το 1977, δύο πανομοιότυπα διαστημικά σκάφη της NASA, ταVoyager 1 και 2 , εκτοξεύθηκαν από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ για να ξεκινήσουν ένα μακρύ ταξίδι στο ηλιακό μας σύστημα.
Τα δύο σκάφη προγραμματίστηκαν να περάσουν από τον Δία και τον Κρόνο ακολουθώντας διαφορετικά “μονοπάτια”. Το Voyager 2 επισκέφθηκε τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, ολοκληρώνοντας το μεγάλο ταξίδι του Ηλιακού μας Συστήματος, ίσως την πιο συναρπαστική διαπλανητική αποστολή στα χρονικά.
Η NASA ανακοίνωσε πρόσφατα ότι το Voyager 1 -περίπου 11 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη- φτάνει στα όρια του ηλιακού συστήματος και αναμένεται να εισέλθει στο διαστρικό διάστημα στους επόμενους μήνες ή χρόνια. Το Voyager 2 ακολουθεί αλλά από διαφορετική διαδρομή.
Επιστήμονες του University of Colorado Boulder, οι οποίοι σχεδίασαν και κατασκεύασαν τα όργανα επικοινωνίας των δύο διαστημικών σκαφών έμειναν έκπληκτοι από τα δεδομένα που στάλθηκαν όλα αυτά τα χρόνια στη Γη: 23 νέα πλανητικά φεγγάρια (δορυφόροι) σε Δία, Κρόνο, Ουρανό και Ποσειδώνα, ενεργά ηφαίστεια στο φεγγάρι του Δία, τα δαχτυλίδια του Δία, ύπαρξη αιθαλομίχλης γύρω από το φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα, οι ταχύτεροι άνεμοι στο ηλιακό σύστημα (1920 χλμ/ώρα στον Ποσειδώνα) και πίδακες υδρογόνου στον Τρίτωνα, το φεγγάρι του Ποσειδώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου