Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Haunting Photos: The Spookiest Nebulas in Space

A Spooky Nebula
A Spooky NebulaCredit: Adam Block, NOAO, AURA, NSFSH2-136 is a an illuminated dark nebula, about 1200 light-years away, towards the constellation Cepheus.





The Glowing Eye
The Glowing EyeCredit: HST/NASA/ESAThe glowing eye of NGC 6751 in the constellation Aquila, the nebula is a cloud of gas ejected several thousand years ago from the hot star visible in its center.





Witch's Cackle
Witch's CackleCredit: NASA/STScI Digitized Sky Survey/Noel CarboniThe Witch Head Nebula in the constellation Orion.




Screaming Skull!
Screaming Skull!Credit: A. Fabian (IoA Cambridge) et al., NASAThis screaming skull above is actually a Chandra image of the Perseus Cluster of galaxies in x-rays.




A Cosmic Ghost's Head
A Cosmic Ghost's HeadCredit: Mohammad Heydari-Malayeri (Observatoire de Paris) et al., ESA, NASAThe Ghost Head Nebula, NGC 2080, is actually a star forming region in the Large Magellanic Cloud, a satellite galaxy of our own Milky Way Galaxy.






The Cat's Eye Sees All
The Cat's Eye Sees AllCredit: J. P. Harrington (U. Maryland) & K. J. Borkowski (NCSU) HST, NASAThree thousand light-years away, a dying star throws off shells of glowing gas in this image from the Hubble Space Telescope of the Cat's Eye Nebula.






Ghost-Like Nebula Says 'Boo!'
Ghost-Like Nebula Says 'Boo!'Credit: NASA, ESA, Hubble, R. Sahai (JPL) [Full Story]The ghost-like nebula, IRAS 05437+2502, includes a small star-forming region filled with dark dust that was first noted in images taken by the IRAS satellite in infrared light in 1983. This recently released image from the Hubble Space Telescope shows many new details, but has not uncovered a clear cause of the bright sharp arc.






Space Tarantula!
Space Tarantula! Credit: ESO/M.-R. Cioni/VISTA Magellanic Cloud surveyThis view shows part of the very active star-forming region around the Tarantula Nebula in the Large Magellanic Cloud, a small neighbor of the Milky Way. At the exact center lies the brilliant but isolated star VFTS 682 and to its lower right the very rich star cluster R 136.






Eye of Sauron?
Eye of Sauron?Credit: NASA, ESA, and P. Kalas (University of California, Berkeley)Extrasolar planetary system, or Eye of Sauron?





Επιστήμη: τα 10 πιο υπέροχα πειράματα φυσικής που έγιναν ποτέ!

Το πείραμα του Γαλιλαίου με την πτώση αντικειμένων

Ο Robert P. Crease, μέλος του τμήματος φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης στο Stony Brook και ιστορικός στο Εθνικό Εργαστήριο του Brookhaven, είχε ζητήσει σε έναν αριθμό φυσικών επιστημόνων να κατονομάσουν τα πιο υπέροχα πειράματα όλων των εποχών. Με βάση το κείμενο του George Johnson που δημοσιεύτηκε στο New York Times θα δούμε στη συνέχεια τα 10 πειράματα που ήρθαν πρώτα σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα.

Το πείραμα της διπλής σχισμής

Ο γάλλος φυσικός Louis de Broglie πρότεινε το 1924 ότι τα ηλεκτρόνια και άλλα τμήματα ύλης, τα οποία μέχρι τότε είχαν αντιμετωπιστεί μόνο ως υλικά σωματίδια, έχουν επίσης ιδιότητες κυμάτων όπως πλάτος και συχνότητα. Αργότερα (το 1927) η κυματική φύση των ηλεκτρονίων επαληθεύτηκε πειραματικά από τους C.J. Davisson και L.H. Germer στη Νέα Υόρκη και από τον G.P. Thomson στο Aberdeen της Σκοτίας.
Για να εξηγήσουν την υπόθεση αυτή οι φυσικοί συχνά χρησιμοποιούσαν ένα νοητικό πείραμα, στο οποίο το πείραμα του Young με τη διπλή σχισμή πραγματοποιείται με τη χρήση μίας δέσμης ηλεκτρονίων αντί για φωτόνια. Μία δέσμη ηλεκτρονίων προσκρούει σε ένα πέτασμα με δύο σχισμές από τις οποίες περνούνε τα ηλεκτρόνια και αποτυπώνονται σε μία επιφάνεια πίσω από το πέτασμα. Ακολουθώντας τους νόμους της κβαντομηχανικής η δέσμη των σωματιδίων θα χωριζόταν στα δύο και η σύνθεση των επιμέρους δεσμίδων θα αλληλεπιδρούσε με τέτοιο τρόπο, ώστε να σχηματιστεί το ίδιο σχήμα των φωτεινών και σκοτεινών λωρίδων, όπως γίνεται και με την περίπτωση που το πείραμα εκτελείται με μία φωτεινή δέσμη. Σύμφωνα με ένα άρθρο του Physics World, το 1961 ο Claus Jonsson του Tubingen πραγματοποίησε το πείραμα αυτό σε εργαστήριο.

Το πείραμα του Γαλιλαίου με την πτώση αντικειμένων

Στα τέλη του 1500 υπήρχε η κοινή πεποίθηση ότι τα βαρύτερα αντικείμενα πέφτουν πιο γρήγορα από τα ελαφρύτερα. Το είχε πει και ο Αριστοτέλης άλλωστε. Είναι εντυπωσιακό το πόσα χρόνια πέρασαν μέχρι να βρεθεί κάποιος που να αμφισβητήσει το παλιό αυτό δόγμα που προήλθε από την αρχαία Ελλάδα.
Ο Galileo Galilei που ήταν μαθηματικός στο πανεπιστήμιο της Πίζας, τόλμησε να αμφισβητήσει αυτήν την τόσο κοινή πεποίθηση. Η ιστορία έχει παραμείνει στην παράδοση της επιστήμης ως εξής: λέγεται ότι έριξε δύο διαφορετικού βάρους αντικείμενα από την κορφή του πύργου της Πίζας, δείχνοντας ότι έφτασαν στο έδαφος την ίδια χρονική στιγμή. Η αμφισβήτησή του στον Αριστοτέλη μπορεί να του στοίχισε τη δουλειά του, αλλά έδωσε το μήνυμα ότι αυτό που ορίζει ο κοινός νους μπορεί σε μία επανεξέτασή του να καταρρεύσει.

Το πείραμα του Milikan με τις σταγόνες του λαδιού

Το πείραμα των σταγόνων του λαδιού ήταν η πρώτη άμεση και πειστική μέτρηση του ηλεκτρικού φορτίου ενός ηλεκτρονίου. Έγινε το 1909 από τον αμερικανό φυσικό Robert A. Milikan. Χρησιμοποιώντας έναν ψεκαστήρα αρώματος ψέκασε σταγόνες λαδιού μέσα σε έναν διαφανή θάλαμο. Στην κορυφή και στη βάση του θαλάμου υπήρχαν μεταλλικές πλάκες συνδεδεμένες με μπαταρία δημιουργώντας έναν θετικό και έναν αρνητικό πόλο. Εφόσον κάθε σταγονίδιο λάμβανε ένα ελάχιστο φορτίο στατικού ηλεκτρισμού καθώς ταξίδευε στον αέρα, η ταχύτητα της κίνησής του μπορούσε να ελεγχθεί με αλλαγές της τάσης στις δύο πλάκες. Όταν ο χώρος μεταξύ των δύο πλακών ιονίζεται με ακτινοβολία, τα ηλεκτρόνια του αέρα κολλάνε στα σταγονίδια του λαδιού προσδίδοντάς τους αρνητικό φορτίου. Ο Milikan παρατήρησε πολλά σταγονίδια μεταβάλλοντας την τάση και ελέγχοντας το αποτέλεσμα. Μετά από πολλές επαναλήψεις συμπέρανε ότι το φορτίο μπορεί να λάβει μόνο κάποιες συγκεκριμένες τιμές. Οι μικρότερες από τις τιμές αυτές αντιστοιχούν στο φορτίο του ηλεκτρονίου.

Η ανάλυση του φωτός μέσω ενός πρίσματος από τον Νεύτωνα
Ο Isaac Newton γεννήθηκε τη χρονιά που πέθανε ο Γαλιλαίος. Αποφοίτησε από το κολέγιο Trinity του Cambridge το 1665 και στη συνέχεια παρέμεινε κλεισμένος στο σπίτι του για δύο χρόνια μέχρι να περάσει η επιδημία της πανώλης. Όλον αυτόν τον καιρό είχε πολλές ιδέες που τον απασχολούσαν.
Σύμφωνα με την κοινή γνώμη της τότε εποχής το λευκό φως ήταν η καθαρότερη μορφή φωτός, ενώ τα διάφορά χρώματά του αποτελούσαν κάποιο είδος αλλαγών που θεωρούσαν ότι είχε υποστεί το φως. Για να ελέγξει την υπόθεση αυτή ο Νεύτωνας κατηύθυνε μία ακτίνα ηλιακού φωτός σε ένα πρίσμα και ανακάλυψε ότι αναλύεται σε ένα φάσμα χρωμάτων στον τοίχο. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής γνώριζαν το φαινόμενο του ουράνιου τόξου αλλά το θεωρούσαν ως ενός είδους όμορφη ανωμαλία. Τελικά ο Νεύτωνας κατέληξε ότι τα θεμελιώδη χρώματα του φωτός είναι το κόκκινο, το πορτοκαλί, το κίτρινο, το πράσινο, το μπλε, το λουλακί και το βιολετί, καθώς και οι μεταξύ τους διαβαθμίσεις. Εκείνο που φαινόταν επιφανειακά τόσο απλό όπως μία ακτίνα φωτός, εάν το κοιτούσε κανείς σε μεγαλύτερο βάθος έκρυβε μία θαυμάσια πολυπλοκότητα.

Το πείραμα της συμβολής του φωτός από τον Young

Ο Νεύτωνας δεν είχε στα πάντα δίκιο. Μέσα από μία ποικιλία επιχειρημάτων κατάφερε να εγκαθιδρύσει στο επιστημονικό κατεστημένο την άποψη, ότι η φύση του φωτός είναι σωματιδιακή και όχι κυματική. Το 1803 ο Thomas Young, άγγλος γιατρός και φυσικός, πρότεινε ένα πείραμα. Έκανε μία τρύπα σε ένα παραθυρόφυλλο και το κάλυψε με ένα κομμάτι χαρτόνι στο οποίο είχε σχηματίσει μία μικρή τρύπα και ακολούθως χρησιμοποίησε έναν καθρέφτη για να εκτρέψει την ακτίνα φωτός που έμπαινε από την τρύπα αυτή. Στη συνέχεια πήρε μία λεπτή κάρτα και την τοποθέτησε με την κόψη της στη διαδρομή της ακτίνας, χωρίζοντάς την στα δύο. Το αποτέλεσμα ήταν μία σκιά που παρουσίαζε φωτεινές και σκοτεινές ζώνες, ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να εξηγηθεί με την υπόθεση ότι οι δύο φωτεινές δέσμες αλληλεπιδρούσαν σαν κύματα. Οι φωτεινές περιοχές σχηματιζόντουσαν εκεί που οι δύο κορυφές των κυμάτων συνέπιπταν, ενδυναμώνοντας η μία την άλλη, ενώ οι σκοτεινές περιοχές σχηματιζόντουσαν εκεί που η κορφή του ενός κύματος συναντούσε τη βάση του άλλου με αποτέλεσμα να αλληλοεξουδετερωθούν.
Με το πέρασμα των χρόνων το πείραμα αυτό επαναλήφθηκε με μία κάρτα η οποία είχε δύο τρύπες ώστε να χωρίζει στα δύο τη φωτεινή δέσμη. Αυτά τα επονομαζόμενα ‘πειράματα διπλής σχισμής’ αποτέλεσαν το πρότυπο για τον καθορισμό της κυματικής κίνησης. Ένα θέμα που έμελλε να αποκτήσει εξέχουσα σημασία τον επόμενο αιώνα, όταν έκανε την εμφάνισή της η κβαντική θεωρία.

Το πείραμα του Cavendish για τη μέτρηση της σταθεράς της βαρύτητας

Το πείραμα αυτό έγινε τη χρονιά 1797-98 από τον άγγλο επιστήμονα Henry Cavendish. Χρησιμοποίησε μια συγκεκριμένη μέθοδο και χρησιμοποίησε τον εξοπλισμό που κατασκεύασε ο συμπατριώτης του γεωλόγος John Michell, ο οποίος πέθανε το 1793. Η πειραματική διάταξη αποτελούνταν από μία ράβδο που ήταν κρεμασμένη ισορροπώντας στο κέντρο της, στις άκρες υπήρχαν δύο μικρά μεταλλικά σφαιρικά βάρη, ενώ σε μικρή απόσταση από αυτά υπήρχαν δύο βαριές σφαίρες από μολύβι. Η έλξη που εφάρμοζαν τα ζεύγη των βαρών μεταξύ τους προκαλούσε μία ελαφριά περιστροφή της ράβδου, μέσω της οποίας μπόρεσε να γίνει ο πρώτος υπολογισμός της τιμής για τη βαρυτική σταθερά G. Το πείραμα αυτό είναι ευρέως γνωστό ως ‘το ζύγισμα της Γης’, γιατί ο καθορισμός του G επέτρεψε να υπολογιστεί η μάζα της γης.

Ο Ερατοσθένης και η μέτρηση της περιφέρειας της Γης

Στο Ασουάν, περίπου 800 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, οι ηλιακές ακτίνες έπεφταν κάθετα το απόγευμα του θερινού ηλιοστασίου. Ο Ερατοσθένης (γεννήθηκε περίπου το 276 π.Χ.) πρόσεξε ότι την ίδια μέρα και ώρα στην Αλεξάνδρεια, το φως του ηλίου έπεφτε σε γωνία 7 μοιρών από την κατακόρυφο. Υπέθεσε πολύ σωστά ότι η απόσταση του ήλιου ήταν πολύ μεγάλη, ώστε οι ακτίνες του που φτάνουν στη γη καταλήγουν να είναι πρακτικά παράλληλες μεταξύ τους. Υπολογίζοντας την απόσταση μεταξύ του Ασουάν και της Αλεξάνδρειας μπόρεσε να μετρήσει την περιφέρεια της γης. Το ακριβές αποτέλεσμα των μετρήσεών του (που ήταν σε στάδια) είναι αμφίβολο και έτσι δεν είναι σίγουρη η ακρίβειά τους. Θεωρείται ότι ποικίλλει από 0,5 έως 17% σε σχέση με τις μετρήσεις που είναι αποδεκτές από τους σύγχρονους αστρονόμους.

Το πείραμα του Γαλιλαίου με τις σφαίρες που κυλάνε σε κεκλιμένα επίπεδα
Ο Γαλιλαίος συνέχισε να βελτιώνει τις ιδέες του σχετικά με την κίνηση των αντικειμένων. Πήρε μία επιφάνεια με μήκος περίπου 6 μέτρα και πλάτος 25 εκατοστά και σκάλισε στο κέντρο της ένα αυλάκι, όσο το δυνατόν πιο ίσιο και λείο. Το έγειρε ώστε να γίνει κεκλιμένο και άφησε να κυλήσουν μπρούτζινες σφαίρες διανύοντας διάφορες αποστάσεις, μετρώντας την κάθοδό τους με μία κλεψύδρα νερού. Σε κάθε κάθοδο μετρούσε το νερό που είχε τρέξει στην κλεψύδρα, το οποίο αντιστοιχούσε στο χρόνο που χρειάστηκε κάθε σφαίρα για να κυλήσει στην κεκλιμένη επιφάνεια, και σύγκρινε το αποτέλεσμα με την απόσταση που ταξίδεψε η σφαίρα.
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η ταχύτητα κάθε κυλιόμενης σφαίρας θα έπρεπε να είναι σταθερή και ο διπλασιασμός του χρόνου κύλισης θα σήμαινε και διπλασιασμό του διαστήματος που διάνυσε. Ο Γαλιλαίος με το παραπάνω πείραμα έδειξε ότι το διάστημα είναι ανάλογο του τετραγώνου του χρόνου. Εάν διπλασιαστεί ο χρόνος, η σφαίρα θα διανύσει τετραπλάσια απόσταση. Ο λόγος είναι ότι η σφαίρα επιταχύνεται από τη βαρύτητα.

Η ανακάλυψη του πυρήνα από τον Rutherford

Όταν ο Ernest Rutherford έκανε πειράματα για τη ραδιενέργεια στο πανεπιστήμιο του Manchester του 1911, υπήρχε η πεποίθηση ότι τα άτομα αποτελούνταν από συμπαγείς μάζες με θετικό ηλεκτρικό φορτίο, ενώ στο εσωτερικό τους κυκλοφορούσαν ηλεκτρόνια (το μοντέλο του ‘σταφιδόψωμου’). Αλλά όταν αυτός και οι συνεργάτες του εκτόξευσαν μικρά θετικά φορτισμένα σωματίδια (σωματίδια Α) προς ένα λεπτό φύλο χρυσού, με έκπληξη παρατήρησαν ότι ένα μικρό ποσοστό από αυτά αναπήδησε προς τα πίσω. Σαν σφαίρες που αναπηδούν όταν τις εκτοξεύει κανείς προς ένα ζελέ. Ο Rutherford διαπίστωσε ότι στην πραγματικότητα τα άτομα δεν ήταν τόσο συμπαγή όπως πιστευόταν μέχρι τότε. Το μεγαλύτερο μέρος της μάζας θα έπρεπε να είναι συγκεντρωμένο σε έναν μικροσκοπικό πυρήνα, ενώ τα ηλεκτρόνια θα έπρεπε να κυκλοφορούν γύρω από αυτόν. Αν και έχουν υπάρξει τροποποιήσεις του μοντέλου αυτού από την κβαντική θεωρία, η εικόνα αυτή του ατόμου έχει διατηρηθεί μέχρι και σήμερα.

Το εκκρεμές του Φουκώ

Πριν από μερικά χρόνια μία ομάδα επιστημόνων άφησαν να αιωρηθεί ένα εκκρεμές επάνω από το Νότιο Πόλο και παρατήρησαν την κίνησή του, επαναλαμβάνοντας ένα διάσημο πείραμα που είχε γίνει στο Παρίσι το 1851. Χρησιμοποιώντας ένα ατσάλινο νήμα με μήκος 67 μέτρα, ο γάλλος επιστήμονας Jean Bernard Leon Foucault άφησε μία σιδερένια σφαίρα βάρους 28 κιλών να αιωρηθεί από τον θόλο του Πάνθεου, κινούμενη μπροστά και πίσω. Για να καταγράψει την κίνησή της, στερέωσε μια μικρή ράβδο στη σφαίρα, η οποία αποτύπωνε την τροχιά του εκκρεμούς σε μία επιφάνεια στρωμένη με άμμο, στο έδαφος κάτω από τη σφαίρα.
Το κοινό παρατηρούσε με έκπληξη το εκκρεμές να κάνει μία κυκλική κίνηση, πράγμα που μπορούσε να διαπιστωθεί από τις ελαφρώς διαφορετικές γραμμές που αποτύπωνε στην άμμο η σφαίρα σε κάθε κίνησή της. Στην πραγματικότητα, η κυκλική κίνηση συνέβαινε στο πάτωμα του Πάνθεου και με αυτόν τον τρόπο ο Φουκώ κατάφερε να δείξει ότι η γη γυρίζει γύρω από τον άξονά της. Στο γεωγραφικό πλάτος που αντιστοιχεί στο Παρίσι, το εκκρεμές συμπλήρωνε έναν πλήρη κύκλο κάθε 30 ώρες, ενώ στο νότιο ημισφαίριο η κίνησή του θα ήταν αντίστροφη από την φορά των δεικτών του ρολογιού. Στον ισημερινό δε θα έκανε καμία κυκλική κίνηση. Στο Νότιο Πόλο η περίοδος μιας πλήρους περιστροφής της τροχιάς του εκκρεμούς διαπιστώθηκε ότι ήταν 24 ώρες.

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Όταν τα «ρομπότ» αναμετριούνται με τους γεννήτορές τους!

 
Η τεχνητή νοημοσύνη έχει βελτιώσει δραστικά τις ζωές μας, με τις «έξυπνες» μηχανές να τίθενται στην αποκλειστική υπηρεσία του ανθρώπου.

Οι φόβοι ωστόσο για την τελική επικράτηση των μηχανών έναντι του ανθρώπου, ανασυγκροτημένοι από τη sci-fi μυθολογία, δεν λένε να καταλαγιάσουν.

Όσο βέβαια η στερνή μάχη για την απόλυτη ηγεμονία στον πλανήτη αργεί, ας δούμε κάποιες θρυλικές στιγμές κόντρας ανθρώπου-μηχανής και πώς κατέληξαν.

Το μέλλον της ανθρωπότητας θα κριθεί μάλλον στις μικρολεπτομέρειες...

Garry Kasparov εναντίον Deep Blue



Ήταν το 1996 όταν ο παγκόσμιος πρωταθλητής του σκάκι Garry Kasparov αναμετρήθηκε με τον υπολογιστή IBM RS/6000 SP, γνωστό και ως Deep Blue. Ο Kasparov τον ονόμαζε περιπαικτικά «το τέρας» και ήταν η πρώτη αναμέτρηση ανθρώπου και μηχανής σε ένα πνευματικό παιχνίδι. Ο Kasparov κέρδισε την παρτίδα, ο Deep Blue κατάφερε ωστόσο να του πάρει ένα από τα παιχνίδια του τουρνουά, σηματοδοτώντας έτσι την πρώτη φορά που υπολογιστής κέρδισε παγκόσμιο πρωταθλητή σε πραγματικές συνθήκες πρωταθλήματος. Κι εκεί που έλεγες ότι το μέλλον της ανθρωπότητας ήταν διασφαλισμένο, ο Deep Blue επανήλθε το 1997 αναβαθμισμένος (μπορούσε πλέον να επεξεργαστεί 200 εκατομμύρια κινήσεις πιονιών το δευτερόλεπτο!) και εξαφάνισε τον Kasparov από τη σκακιέρα. Περαστικά, άνθρωπε...

Dave εναντίον HAL («2001: Οδύσσεια του Διαστήματος»)


Η επόμενη μάχη ανθρώπου και μηχανής έρχεται από το σινεμά και την περίφημη ταινία του Στάνλει Κιούμπρικ «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος». Δεν ήταν ακριβώς αναμέτρηση, ήταν μάλλον δολοπλοκία για φόνο του ανθρώπου! Ο HAL 9000, ένας υπερ-υπολογιστής εγκατεστημένος στο διαστημόπλοιο, ήταν τόσο τεχνολογικά ανεπτυγμένος που διέθετε ακόμα και ανθρώπινα συναισθήματα. Όταν κατάλαβε λοιπόν ότι οι δύο σύντροφοί του στο ταξίδι σκόπευαν να τον απενεργοποιήσουν, έκανε ό,τι μπορούσε για να τους ξεπαστρέψει. Ο δεύτερος ωστόσο αστροναύτης κατάφερε να τον απομονώσει, παρά τις μηχανικές ικετευτικές κραυγές του. Ο άνθρωπος βγήκε δυνατότερος...

John Henry εναντίον μηχανικού τρυπανιού


Στην εποχή του σιδηροδρόμου της Αμερικής, σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του 19ου αιώνα, το πελώριο συγκοινωνιακό δίκτυο των ραγών απαιτούσε ορδές ανθρώπων να ισοπεδώνουν τη γη. Κι εκεί μπαίνει ο John Henry, ο λαϊκός ήρωας της Αμερικής, που ο θρύλος τον θέλει να είναι ο δυνατότερος εργάτης απ' όλους. Όταν λοιπόν οι εταιρίες ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν μηχανικά τρυπάνια (που δούλευαν με ατμό) για να επισπεύσουν τη διαδικασία, ο Αφρο-Αμερικανός Henry αποφάσισε να προκαλέσει ένα από δαύτα σε μονομαχία. Ο μυώδης εργάτης νίκησε τελικά το τρυπάνι στο σκάψιμο, έχασε ωστόσο τη ζωή του από έκρηξη που ακολούθησε μετά τον άθλο του. Ο λαϊκός μύθος βασίζεται σε πραγματική ιστορία και είναι οι λεπτομέρειες μόνο που τον κάνουν να φαίνεται θρύλος. Όπως και να έχει, η αποφασιστική νίκη του ανθρώπου έναντι της μηχανής έγινε ορόσημο μιας εποχής...

Πρωταθλητές «Jeopardy!» εναντίον Watson


Στο δημοφιλές τηλεπαιχνίδι γνώσεων της Αμερικής «Jeopardy!» επιστρατεύτηκε πρόσφατα ένας υπερυπολογιστής της ΙΒΜ για να ανταγωνιστεί τους δυνατότερους παίκτες του σόου στη μάχη της χιλιετίας. Το κομπιούτερ, που ονομάστηκε «Watson» (από το όνομα του ιδρυτή της ΙΒΜ), δεν είναι απλώς μια τεράστια δεξαμενή γνώσεων: μπορεί και καταλαβαίνει τη γλώσσα των ανθρώπων, αλληλεπιδρώντας λογικά με τις απαντήσεις των συμμετεχόντων. Το μέγεθός του είναι σαν 10 ψυγεία, ενώ η επεξεργαστική του ισχύς ανέρχεται σε 80 τρισεκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο. Ο Ken Jennings, από την άλλη, είναι ο μακροβιότερος πρωταθλητής του τηλεπαιχνιδιού, ενώ ο Brad Rutter ο πρωταθλητής που έχει φύγει με τα περισσότερα κέρδη από το σόου. Στη δοκιμαστική λειτουργία του υπολογιστή επιστρατεύτηκαν αμφότεροι οι πρωταθλητές, με τα αποτελέσματα να είναι απογοητευτικά για το ανθρώπινο είδος. Με τρόπαιο βέβαια που αγγίζει το 1 εκατομμύριο δολάρια και την τύχη του ανθρώπινου πνεύματος στα χέρια τους, ας ελπίσουμε ότι όταν παιχτεί στον αέρα το τηλε-κουίζ οι πρωταθλητές θα τα πάνε καλύτερα. Δραστικά καλύτερα!

Η μάχη του Scrabble: Quackle εναντίον David Boys



Με λέξεις τόσο περίτεχνες και «κοσμοπολίτικες» που δύσκολα θα σκεφτόταν ένας άνθρωπος, το πρόγραμμα υπολογιστή με το όνομα Quackle νίκησε τον David Boys 482-465 στον τελευταίο γύρο του πρωταθλήματος Scrabble Open 2006 του Τορόντο! Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του Scrabble αναμετρήθηκε με το software αφότου το πρόγραμμα απέδειξε τις ικανότητές του: κατάφερε να κερδίσει εύκολα 100 συμμετέχοντες του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Ο Boys, πικραμένος από την ήττα του από τη μηχανή, περιορίστηκε απλώς να δηλώσει εμφατικά: «Είναι πάντως καλύτερο να είσαι άνθρωπος παρά υπολογιστής». Σαφώς, αρκεί να εξαιρέσουμε το Scrabble...

Chinook εναντίον πρωταθλητή ντάμας



Μια ομάδα επιστημόνων από το Alberta University του Καναδά ήταν τα μυαλά πίσω από το Chinook, ένα πρόγραμμα σχεδιασμένο να κερδίζει τους ανθρώπους στο παιχνίδι της ντάμας. Το 1992, το Chinook αναμετρήθηκε με τον παγκόσμιο πρωταθλητή ντάμας Marion Tinsley, ο οποίος παρέμενε σχεδόν αήττητος για περισσότερο από 4 δεκαετίες! Ο Tinsley «γονάτισε» τελικά το πρόγραμμα κερδίζοντάς το, το 1994 ωστόσο το Chinook έμαθε από τα λάθη του και θέλησε ρεβάνς. Ο Tinsley αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τη μάχη, εξαιτίας ασθένειας που έμελλε να αποδειχθεί καρκίνος. Όλοι ωστόσο συμφωνούν ότι το Chinook τον είχε στριμώξει για τα καλά. Στα χρόνια που ακολούθησαν μάλιστα το λογισμικό έγινε τόσο καλό στην ντάμα, τόσο αποτελεσματικό στο να κερδίζει τους ανθρώπους-ανταγωνιστές του, που αναγκάστηκε τελικά να αποσυρθεί από την ενεργό δράση ως ακατανίκητο...

Ο «Εξολοθρευτής»



Ο κινηματογραφικός «Terminator» και τα sequels του ήταν τα αρχέτυπα της μάχης ανθρώπου και μηχανής! Το μεταποκαλυπτικό σκηνικό του μέλλοντος, με τα απομεινάρια του ανθρώπινου είδους να μάχονται με τις λεγεώνες των ρομπότ ενάντια στον ολοκληρωτικό αφανισμό τους, συμπυκνώνει θαυμάσια τους μύχιους φόβους μας για την τελική επικράτηση της μηχανής έναντι του ανθρώπου. Το ρομπότ-δολοφόνος με το σώμα και τη μορφή του Arnold Schwarzenegger στέλνεται στο παρελθόν για να σκοτώσει τη γυναίκα που έμελλε να γεννήσει τον σωτήρα του ανθρώπινου είδους. Ό,τι ακολουθεί είναι μια επική μάχη ανθρώπου-μηχανής, με το μέλλον της ανθρωπότητας να απειλείται με εξαφάνιση...

Πρωταθλητής του μπόουλινγκ εναντίον ρομποτικού χεριού



Ο EARL (Enhanced Automated Robotic Launcher), ένας μονόχειρας ρομποτικός παίκτης του μπόουλινγκ, είναι σχεδιασμένος να ρίχνει πάντα όλες τις κορύνες, σκοράροντας συνεχώς 300 πόντους! Όταν ωστόσο αναμετρήθηκε με τον πρωταθλητή του μπόουλινγκ Chris Barnes, έχασε και μάλιστα έχασε χοντρά με 259-209, παρά το γεγονός ότι οι ριξιές του EARL είναι τρομακτικά ακριβείς. Σύμφωνα με τους κατασκευαστές του, η απίστευτη ακρίβεια του EARL επηρεάζει τη συνοχή των βολών του, γι' αυτό και μπόρεσε ο πρωταθλητής να τον κάμψει. Μέχρι να διορθωθεί λοιπόν το μικρο-πρόβλημα αυτό, ας χαιρετίσουμε την πελώρια νίκη του ανθρώπου έναντι του ρομπότ...

Joe Nedney εναντίον Ziggy


Όταν ένας ρομποτικός παίκτης του αμερικανικού ποδοσφαίρου τα βάζει με γνωστό επαγγελματία, είναι το ίδιο το μέλλον των σπορ που διακυβεύεται! Ο Ziggy λοιπόν, το αυθάδικο ρομπότ που νόμισε ότι μπορούσε να παίξει μπάλα, αναμετρήθηκε με τον kicker των San Francisco 49ers, Joe Nedney. Η εμπειρία ωστόσο του παίκτη -και όχι η ικανότητά του- είναι που δάμασε τη μηχανική τελειότητα του ρομπότ, κάνοντας τον Nedney να παραδεχτεί με αβρότητα ότι ο ρομποτικός του αντίπαλος θα τα κατάφερνε καλύτερα στον οργανωμένο αθλητισμό, καθώς θα δεχόταν αγέρωχα και ανεπηρέαστα το «γιουχάισμα» των θεατών και τα κακόβουλα σχόλια του Τύπου...
 

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Ο γαλάζιος Ουρανός βγάζει για πρώτη φορά τη μάσκα - Φωτογραφίες

O Ουρανός στο υπέρυθρο: Οι λευκές και γαλάζιες γραμμές αντιστοιχούν σε νέφη μεγάλου ύψους, ενώ οι κόκκινες σε χαμηλότερα σύννεφα. Ο βόρειος πόλος βρίσκεται δεξιά (Lawrence Sromovsky et al.)
Ρένο, Νεβάδα
Εδώ και δεκαετίες, οι καλύτερες εικόνες του μακρινού πλανήτη Ουρανό δείχνουν μόνο μια γαλαζοπράσινη σφαίρα χωρίς κανένα ορατό χαρακτηριστικό. Τώρα, μια νέα τεχνική παρατήρησης επέτρεψε στους αστρονόμους να διακρίνουν λεπτομέρειες και βίαια μετεωρολογικά συστήματα.

Αν και είναι ο τρίτος μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, μετά τον Δία και τον Κρόνο, ο Ουρανός παραμένει μυστηριώδης, αφού βρίσκεται 30 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο, σε σχέση με τη Γη, και παραμένει κρυμμένος στο αιώνιο λυκόφως. Ακόμα και η αποστολή Voyager, η οποία πέρασε από τον Ουρανό το 1986, κατάφερε να δει μόνο μια τιρκουάζ σφαίρα (ένθετη αριστερά).

Οι νέες εικόνες αποκαλύπτουν ότι ο Ουρανός μοιάζει τελικά με τους υπόλοιπους αέριους γίγαντες του Ηλιακού Συστήματος, τον Δία, τον Κρόνο και τον Ποσειδώνα: είναι τυλιγμένος σε ζώνες περιστρεφόμενων σύννεφων και η ατμόσφαιρά του μαστίζεται από γιγάντιους κυκλώνες.

Τα νέα πορτρέτα του Ουρανού συνδυάζουν πολλαπλές υπέρυθρες λήψεις με το τηλεσκόπιο Keck II, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του ηφαιστείου Μάουνα Κέα της Χαβάης. Με επικεφαλής τον Λάρι Σρομόφσκι του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν στο Μάντισον, οι ερευνητές κατάφεραν να απομονώσουν το θόρυβο και να αποκαλύψουν έτσι τα χαρακτηριστικά της ατμόσφαιρας.

Οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι βαθιά μέσα στην ατμόσφαιρα του Ουρανού, η οποία αποτελείται από υδρογόνο, ήλιο και μεθάνιο, οι άνεμοι πνέουν συνήθως από τα ανατολικά, με ταχύτητες που φτάνουν τα 900 χιλιόμετρα την ώρα.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο άνεμος είναι τόσο ισχυρός, δεδομένου ότι η ενέργεια της ατμόσφαιρας είναι περιορισμένη στη θερμοκρασία των -240 βαθμών Κελσίου.

«Ο ήλιος είναι στον ουρανό 900 φορές πιο ασθενής από ό,τι στη Γη, οπότε πέφτει και η ένταση της ηλιακής ενέργειας που τροφοδοτεί το σύστημα» εξηγεί ο Δρ Σρομόφσκι.

Επισημαίνει επίσης ότι στο βόρειο πόλο του Ουρανού διακρίνονται για πρώτη φορά ρεύματα μεταφοράς θερμότητας, τα οποία θυμίζουν τη γιγάντια δίνη που μαίνεται στο νότιο πόλο του Κρόνου.

Η μελέτη παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αστρονομίας στο Ρένο της Νεβάδα.
 

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Meshworm - Ρομπότ-σκουλήκι επιστρατεύεται ως κατάσκοπος



Αμερικανοί και Κορεάτες ερευνητές δημιούργησαν το πρώτο εύκαμπτο ρομπότ- σκουλήκι, το οποίο έρπει κυματιστά πάνω σε ομαλές και ανώμαλες επιφάνειες, όπως το πραγματικό. Το αυτόνομο μηχάνημα, που αποτελείται σχεδόν πλήρως από μαλακά υλικά, μπορεί να τρυπώσει στους πιο στενούς χώρους και είναι τόσο ανθεκτικό που ακόμα και αν το πατήσει κανείς ή το χτυπήσει με σφυρί, αυτό συνεχίζει απτόητο!

Το πρωτότυπο ρομπότ με την ονομασία Meshworm δημιουργήθηκε από επιστήμονες των πανεπιστημίων ΜΙΤ και Χάρβαρντ, καθώς και του Εθνικού Πανεπιστημίου της Ν. Κορέας, με τη χρηματοδοτική υποστήριξη της υπηρεσίας ερευνών DARPA του Αμερικανικού Πενταγώνου. Το τεχνητό σκουλήκι, που δεν κάνει σχεδόν καθόλου θόρυβο χάρη στον τρόπο που έρπει, προορίζεται να παίξει τον ρόλο κατασκόπου σε αποστολές ανίχνευσης σε εχθρικό έδαφος.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον κορεατικής καταγωγής καθηγητή μηχανολογίας του ΜΙΤ Σανγκμπάε Κιμ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "IEEE/ASE Transaction on Mechatronics", σύμφωνα με το BBC, χρησιμοποίησαν τεχνητούς μύες από κράμα νικελίου και τιτανίου, που επιτρέπουν στο σώμα του «σκουληκιού» να συστέλλεται και να διαστέλλεται διαδοχικά, καθώς κινείται έρποντας. Το κυρίως σώμα του ρομπότ είναι ένα δικτυωτό πλέγμα από διαπλεκόμενες ίνες πολυμερούς, γύρω από το οποίο τυλίγεται το μεταλλικό σύρμα που παίζει τον ρόλο του μυ. Το σκουλήκι περιέχει επίσης μία μικρή μπαταρία και ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα.

Όταν το ηλεκτρικό ρεύμα διαπερνά το σύρμα- μυ, το μηχανικό σώμα αρχίσει να κινείται κυματιστά όπως ένα πραγματικό σκουλήκι. Το ρεύμα ελέγχεται από ειδικό λογισμικό (αλγόριθμο) που στέλνει το κατάλληλο ερέθισμα για την κυματιστή περισταλτική κίνηση, καθώς και για να το ωθεί να στρίβει προς τα αριστερά ή τα δεξιά. Το ρομπότ κινείται με ταχύτητα περίπου πέντε χιλιοστών το δευτερόλεπτο και το μαλακό σώμα τού επιτρέπει να απορροφά οποιοδήποτε χτύπημα χωρίς να παθαίνει ζημιά.

Κι άλλοι ερευνητές στο παρελθόν έχουν προσπαθήσει να δημιουργήσουν ρομπότ- σκουλήκια, όμως είχαν αναγκαστεί να καταφύγουν σε γρανάζια και αεραντλίες, ενώ το σώμα δεν ήταν τόσο ελαφρύ, μαλακό και ανθεκτικό.

Η υπηρεσία DARPA (η ίδια που ξεκίνησε τη δημιουργία του Ίντερνετ παγκοσμίως) έχει χρηματοδοτήσει και άλλα ρομπότ ζωικής έμπνευσης που έχουν δυνητικές στρατιωτικές εφαρμογές, όπως μία ρομποτική τσίτα, η οποία τρέχει με 29 χλμ. την ώρα, ένα ρομποτικό κολιμπρί- κατάσκοπο που πετά διαθέτοντας ενσωματωμένη μια βιντεοκάμερα, καθώς κι ένα ρομπότ- σκύλο που μεταφέρει τον βαρύ εξοπλισμό των στρατιωτών στο πεδίο της μάχης.



ΟΣΜΙΟ: TO AΠΟΛΥΤΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΜΕΤΑΛΛΟ - ΕΛΛΑΔΑ

 

 
Το ιρίδιο, το όσμιο και ο κόκκινος υδράργυρος, μέταλλα στοιχεία, χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία των πυρηνικών για τις χημικές ιδιότητές τους.

Τα έτη 1992-1994, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, άνθησε το εμπόριο του κόκκινου υδράργυρου, ουσίας με εκρηκτικές ιδιότητες. Κάπου 300.000 λίρες Αγγλίας ή 400.000 δολάρια ΗΠΑ το κιλό.

Υπόθεση - μυστήριο με λαθρεμπόρους πυρηνικών απασχόλησε τις διωκτικές αρχές της χώρας μας τον Νοέμβριο του 1991, οπότε και έλαβε χώρα η σύλληψη Ούγγρου στην Ελλάδα που επιχειρούσε να πουλήσει κόκκινο υδράργυρο στην Αθήνα. Για παρόμοια υπόθεση, έξι χρόνια αργότερα, κατηγορείται και ο Σαλιόνικ: ότι μετείχε σε κύκλωμα που διακινούσε κόκκινο υδράργυρο.

Στα μέσα Νοεμβρίου 1995 οι αρχές των Σκοπίων κατέσχεσαν ποσότητα οσμίου πολύ κοντά στα σύνορά μας με τη χώρα αυτή. Η αξία του οσμίου στις ΗΠΑ ανέρχεται στα 150.000 δολάρια ανά γραμμάριο, ενώ στην Ευρώπη στα 100.000 δολάρια ανά γραμμάριο. Στα Βαλκάνια η τιμή του είναι πιο χαμηλή (43.000 δολάρια ανά γραμμάριο). Η αξία του οσμίου είναι υψηλή γιατί είναι δυσεύρετο στη φύση, ενώ είναι γνωστό ότι μεταλλουργία οσμίου υπήρχε εδώ και χρόνια στην τέως Σοβιετική Ενωση.

Η διάλυση της τέως Σοβιετικής Ενωσης, πέρα από τα όσα προβλήματα δημιούργησε στον πλανήτη, προκάλεσε μεγάλη αναταραχή ώς πανικό στις χώρες της Δύσης για την αδυναμία στη φύλαξη των πυρηνικών οπλοστασίων και των μονάδων παραγωγής πυρηνικών.

 Ετσι, οι πολλές βάσεις των πυρηνικών (περίπου 28 τον αριθμό) φαίνεται να είναι σήμερα εκτός ελέγχου, κάτι που παραδέχθηκε και ο υπουργός Αμυνας της Ρωσίας Ιγκόρ Ροντιόνοφ το 2010.

 Το πλουτώνιο βγήκε στο σφυρί και μάλιστα φαίνεται να εμπλέκονται και πυρηνικοί φυσικοί - επιστήμονες που το πωλούν όσο - όσο. Πολλοί από αυτούς, όταν εγκατέλειψαν την πατρίδα τους σε αναζήτηση καλύτερης τύχης, κατέφυγαν σε χώρες της Δύσης, κατά κυριότητα στις ΗΠΑ, και πήραν μαζί τους και «λίγο» πλουτώνιο ή ουράνιο εμπλουτισμένο, για «να βγάλουν τα έξοδά τους» ή καλύτερα «να κάνουν την καλή» στη νέα πατρίδα τους. Ως και ρώσος υπουργός κατηγορήθηκε ότι ήταν μπλεγμένος σε σκάνδαλο πλουτωνίου.
Η κλοπή των ραδιενεργών υλικών, που προσλαμβάνει γιγαντιαίες διαστάσεις, είναι η πιο μεγάλη και εγκληματική απειλή όμοια της οποίας δεν υπάρχει άλλη. Δεν μπορείς να ξέρεις σε τι χέρια είναι δυνατόν να πέσουν. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος τα χέρια αυτά να είναι τρομοκρατών. Και τότε...

΄Οσμιο υπάρχει σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας. 
 
 

Και εδώ αρχίζουν και μπαίνουν σε εφαρμογή τα μεγάλα σχέδια των «αγαπημένων συμμάχων» μας που προσπαθούν να μας διαλύσουν και να μας κάνουν κρατίδια- κρατίδια για να το πάρουν. Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν πολύ καλά και οι Τούρκοι, οι οποίοι δεν διστάζουν να το διαλαλούν δημόσια σε έντυπα και τηλεοράσεις…..

΄Οταν ρώτησα...διαπίστωσα ότι η τιμή του ήταν 60 χιλιάδες δολάρια για ένα γραμμάριο. Δηλαδή, το ένα κιλό κοστίζει 60 εκατομμύρια δολάρια...


Απόσπασμα από τη συνέντευξη με τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις του στρατηγού ε.α. Γιώργου Αϋφαντή.
 

" Ο κ. Αϋφαντής υποστηριίζει ότι, το επεισόδιο στα ΄Ιμια έγινε γιατί κάτω από τη βραχονησίδα υπάρχει όσμιο, πολύς χρυσός αλλά και κόκκινος υδράργυρος, που είναι το δεύτερο κατά σειρά ακριβότερο μέταλλο. Δηλαδή ένα κιλό όσμιο, κοστίζει όσο 8 τόνοι χρυσού και ένα κιλό κόκκινος υδράργυρος αγοράζεται με 2 τόνους χρυσό.

Γι' αυτό, προσθετει, τα ΄Ιμια ειναι στις γκρίζες ζωνες...
"
 
...Το 1995 είχε εντοπιστεί όσμιο από τις αρχές των Σκοπίων σε περιοχή κοντά στα ελληνικά σύνορα.

Κι' εμείς τώρα...
Κοιμόμαστε ήσυχοι...
Μεγαλώνουμε παιδιά...
Κάνουμε όνειρα για το μέλλον...

Τα αρχαιότερα πετρώματα της Ελλάδας μέχρι στιγμής , συνεχίζει ο κ. Κωστόπουλος, έχουν εντοπισθεί στις περιοχές Φωτεινού Τρικάλων, Δεσκάτης Γρεβενών και λίγα χιλιόμετρα δυτικά της Φλώρινας. Πρόκειται για γρανίτες ηλικίας 700 εκατομμυρίων ετών. Η χρονολόγησή τους έγινε σε ορυκτά ζιρκόνια με τη μέθοδο ουρανίου-μολύβδου.

Οι πλέον επιβλητικοί μαγματικοί θάλαμοι ωκεάνιας λιθόσφαιρας βρίσκονται στην Πίνδο, μεταξύ Περιβολίου και Αβδέλας Γρεβενών και κατά μήκος του Ασπροπόταμου στη δασική οδό Περιβολίου - Μικρολίβαδου, καθώς επίσης και στον οφιόλιθο του Βούρινου στην περιοχή της Κράπας και του Ασπρόκαμπου. Ιδιαίτερα στον οφιόλιθο της Πίνδου, οι παραπάνω μαγματικοί θάλαμοι συνοδεύονται και από θεαματικές εμφανίσεις λάβας με σφαιρικές μορφές που είναι τυπικές των υποθαλάσσιων εκχύσεων.

Επίσης, λόγος γίνεται και για τον μανδύα της γης, που διατηρείται, σήμερα, επάνω στις κορυφές των βουνών, στη Βάλια Κάλντα και το Βούρινο, λόγω των τεράστιων τεκτονικών δυνάμεων που χώρισαν μία φορά την Ελλάδα και μετά την ξαναένωσαν. Μέσα στα πετρώματα του μανδύα, φιλοξενούνται τα τεράστια κοιτάσματα χρωμίου που διαθέτει η Ελλάδα, όπως παραδείγματος χάριν αυτό στο Ξερολίβαδο Κοζάνης.

Τα κοιτάσματα χρωμίου δημιουργούνται από βασαλτικά μάγματα, πλούσια σε χρώμιο, που γεννώνται από την τήξη του περιδοτίτη (δηλ. του μανδύα) και τα οποία, λόγω άνωσης, διαπερνούν τη μανδυακή μήτρα που τα γέννησε και οδεύουν προς τα επάνω μέσα στην ωκεάνια λιθόσφαιρα να τροφοδοτήσουν τους θαλάμους μάγματος και αυτοί με τη σειρά τους τις υποθαλάσσιες εκχύσεις λάβας. Το πρώτο ορυκτό που κρυσταλλώνεται από τα μάγματα αυτά λέγεται σπινέλιος και είναι ένα οξείδιο του χρωμίου, αργιλίου, μαγνησίου και σιδήρου. Η κρυστάλλωση μεγάλων ποσοτήτων σπινέλιου και η μετέπειτα μηχανική συγκέντρωση του ορυκτού σε μεγάλες ποσότητες λόγω τεκτονικών δράσεων οδηγεί στο σχηματισμό κοιτασμάτων χρωμίου. Επειδή ο σπινέλιος αποτελεί την κύρια πηγή χρωμίου στη γη, κοινά λέγεται χρωμίτης.

Αν η περιεκτικότητα σε αργίλιο είναι μεγάλη, τότε ο χρωμίτης λέγεται πυρίμαχου τύπου, ενώ αν υπερισχύει η περιεκτικότητα σε χρώμιο λέγεται μεταλλουργικού τύπου. Τα κοιτάσματα χρωμίτη του Βούρινου είναι μεταλλουργικού τύπου και από τα πλουσιότερα του είδους τους στη γη. Ένα σημαντικότατο παραπροϊόν κατά τη μεταλλουργική επεξεργασία του χρωμίτη είναι τα πλατινοειδή (όσμιο, ιρίδιο, ρουθήνιο, ρόδιο, πλατίνα και παλλάδιο).

Θέλετε και άλλα στοιχεία;

Το περιοδικό NEMECIS επίσης  σε άρθρο του, επισημαίνει την σπουδαιότητα για το μέταλλο όσμιο και μας δίνει πληροφορίες  για την στροφή της αμερικανικής πολιτικής στο ζήτημα του Αιγαίου.

Γνωρίζετε τι είναι το όσμιο;
 
 
 Είναι ένα μέταλλο με ατομικό αριθμό 76 και ατομικό βάρος 190,2. Ανήκει στην ομάδα του λευκόχρυσου και είναι ένα από τα σκληρότερα στοιχεία που βρίσκονται στη φύση. Το στοιχείο με τη μεγαλύτερη πυκνότητα απ΄ όλα τα γνωστά στοιχεία και το πλέον δύστηκτο μέταλλο της ομάδας του.

Τα μεγαλύτερα αποθέματα οσμίου στο κόσμο βρίσκονται στην Τουρκία. Υπολογίζεται ότι τα αποθέματα οσμίου είναι 127.000 τόνοι. Η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα που έχει αποθέματα είναι η Βουλγαρία με 2.500 τόνους.
 

Η αξία του οσμίου που υπάρχει στην Τουρκία ανέρχεται στα 9 τρισεκατομμύρια δολάρια. Εάν αναλογιστείτε ότι το εσωτερικό και το εξωτερικό χρέος της χώρας είναι 220 δισεκατομμύρια δολάρια, η αξία του οσμίου είναι 40 φορές μεγαλύτερη από το συνολικό χρέος.


Οι φιλοδυτικοί δημοσιογράφοι μας άρχισαν να λένε ότι :

Η Τουρκία είναι μια πολύ πλούσια χώρα για να την αφήσουνε στους Τούρκους (Τζουνέιτ Ουλσεβερ).
Παρόμοια δήλωσε έκανε και ο Μεμχέτ Αλί Μπιράντ σε ένα σεμινάριο στη Βιέννη : "Απευθυνόμαστε σε όλους τους πατριώτες για να γνωρίζουν την αλήθεια."

Ο στρατηγός  Γ.Αϋφαντής  υποστηρίζει ότι ο διευθυντής του 2ου Ε.Γ του ΓΕΣ στρατηγός Στράτος Νταϊλάκης, του έδειξε μια φωτοτυπία δορυφορικής φωτογραφίας αμερικανικού δορυφόρου η οποία απεικόνιζε όλο το Αιγαίο.

Το επίκεντρο της έρευνας των φωτογραφήσεων ήταν τα πετρέλαια του Αιγαίου. Στο νοτιοανατολικό άκρο υπήρχε μια πιο σκούρα κηλίδα. Οι αναλύσεις της οποίας έδειξαν ότι υπάρχουν πολύτιμα μέταλλα κ.α, τα οποία εντοπίζονται κυρίως στην περιοχή των Ιμίων!

Για να αντιληφθούμε την αξία του οσμίου πρέπει να αναφέρουμε ότι ένα γραμμάριό του στοιχίζει 60.000 δολάρια!!! Ένα κιλό οσμίου αντιστοιχεί με πέντε τόνους χρυσού!
 

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Antonov An-225 Mriya - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο

Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο

Το Antonov An-225 Mriya είναι το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο και κατασκευάστηκε το 1988 στην τότε Σοβιετική Ένωση. Το μέγεθός του είναι ασύλληπτο ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα.
Έχει μήκος 85 μέτρα και άνοιγμα φτερών 88,4 ενώ μπορεί να μεταφέρει φορτίο βάρους 250 τόνων! Το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι σχεδιάστηκε για να μεταφέρει το διαστημόπλοιο Μπουράν, το οποίο μάλιστα λόγω μεγέθους δεν τοποθετήθηκε στην άτρακτο του αεροσκάφους αλλά πάνω απο αυτό!
Το ενα και μοναδικό Antonov An-225, σήμερα είναι διαθέσιμο για εμπορικές μεταφορές βαρέων φορτίων.

Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο
Perierga.gr - Το μεγαλύτερο αεροπλάνο στον κόσμο

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Ακόμα και στον ύπνο, ο εγκέφαλος δεν σταματά να θυμάται

Ύπνος, ταξίδι στον κόσμο των αναμνήσεων
 
Λονδίνο
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, μέτρησαν για πρώτη φορά τη δραστηριότητα της εγκεφαλικής περιοχής που σχετίζεται με τη διαδικασία της μάθησης και της μνήμης καθώς και με τη νόσο Αλτσχάιμερ, κατά τη διάρκεια του ύπνου. Ανακάλυψαν λοιπόν ότι η συγκεκριμένη περιοχή συμπεριφέρεται σαν να ανακαλεί αναμνήσεις, ακόμη και υπό την επήρεια αναισθησίας.

Βουτιά στον «κοιμώμενο» εγκέφαλο

Οι ειδικοί μελέτησαν συγκεκριμένα τη δραστηριότητα μεμονωμένων νευρώνων από διάφορες περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη δημιουργία των αναμνήσεων. Η τεχνική αυτή τους επέτρεψε να εντοπίσουν ποιες περιοχές του εγκεφάλου ενεργοποιούν άλλες, και πώς πραγματοποιείται η αλυσιδωτή αυτή διαδικασία.
Σε πειράματα που πραγματοποίησαν σε ποντίκια ο Δρ Μαϊγιάνκ Μέχτα και η ομάδα του, εξέτασαν τη δραστηριότητα τριών συνδεδεμένων μεταξύ τους εγκεφαλικών περιοχών – συγκεκριμένα μελέτησαν τον νεοφλοιό από τον οποίο αποτελείται κυρίως ο «νεοεγκέφαλος» (αναπτύχθηκε εξελικτικά στα ανώτερα θηλαστικά για την πραγματοποίηση εκλεπτυσμένων διεργασιών) καθώς και τον ιππόκαμπο και τον ενδορινικό φλοιό οι οποίοι ανήκουν στον «παλαιοεγκέφαλο» («πρωτόγονος» ή κατώτερος εγκέφαλος που αφορά όλες τις βασικές λειτουργίες για την επιβίωση των έμβιων όντων).
Ενώ προηγούμενες μελέτες υπογράμμιζαν ότι ο «διάλογος» μεταξύ του παλαιοεγκεφάλου και του νεοεγκεφάλου κατά τη διάρκεια του ύπνου είναι πολύ σημαντικός για τη δημιουργία των αναμνήσεων, μέχρι τώρα δεν είχε εξετασθεί ο ρόλος του ενδορινικού φλοιού στην όλη διαδικασία.

Τα νέα ευρήματα

Κατά τον δρα Μέχτα, η μελέτη του ενδορινικού φλοιού έδειξε μια «επίμονη δραστηριότητα», η οποία φαίνεται να παίζει τον ρόλο του «μεσάζοντα» μεταξύ ξύπνιου και ύπνου – όταν π.χ. δίνουμε προσοχή σε πληροφορίες με συγκεκριμένη διάρκεια ζωής όπως κατά την απομνημόνευση ενός τηλεφώνου ή την εκτέλεση συγκεκριμένων οδηγιών που έχουμε λάβει από κάποιον άλλον.
«Η μεγάλη έκπληξη εδώ είναι ότι η αυτή η επίμονη δραστηριότητα συμβαίνει σχεδόν κατά τη διάρκεια όλου του ύπνου» αναφέρει ο Μέχτα. «Πρόκειται για νέα εκπληκτικά ευρήματα. Για την ακρίβεια, η διαδικασία αυτή λάμβανε χώρα στον ενδορινικό φλοιό ακόμη και υπό την επήρεια αναισθησίας».
Η μελέτη παρουσιάστηκε στην διαδικτυακή έκδοση της επιθεώρησης «Nature Neuroscience».
 

Το πρώτο αποτύπωμα του Curiosity στον Άρη

Το πρώτο αποτύπωμα του Curiosity στον Άρη
 

Φωτογραφίες από το σημάδι στο έδαφος του πλανήτη

Πριν από 43 χρόνια ήταν ο Neil Armstrong που έκανε «ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα», πατώντας για πρώτη φορά στη Σελήνη. Αυτή τη φορά είναι το Curiosity που αφήνει το δικό του αποτύπωμα στο έδαφος του Άρη, προκαλώντας συνειρμούς που ξυπνούν μνήμες.

Το «αποτύπωμα» είναι το σημάδι που άφησε το Curiosity καθώς εξερευνούσε τον Άρη.

Τη φωτογραφία τράβηξε η κάμερα Navcam του Curiosity στις 3 Οκτωβρίου.

Το όχημα εκτελεί διετή αποστολή εξερεύνησης στον Άρη.

Δείτε τις φωτογραφίες




Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Δημιουργήθηκε, έπειτα από μια δεκαετία προσπάθειας, το χημικό στοιχείο 113

Οι χημικοί φαίνεται ότι θα χρειαστεί να συμπληρώσουν ένα κενό στον πίνακά τους (Πηγή: University of Kentucky)
Οι χημικοί φαίνεται ότι θα χρειαστεί να συμπληρώσουν ένα κενό στον πίνακά τους (Πηγή: University of Kentucky)  
Τόκιο
Σχεδόν μια δεκαετία τώρα το στοιχείο 113 παραμένει άφαντο καθώς κανείς δεν έχει μπορέσει να το παραγάγει με έναν «σταθερό» τρόπο στο εργαστήριο – γι’ αυτό και η θέση του στον περιοδικό πίνακα είναι κενή. Μια ομάδα Ιαπώνων ερευνητών όμως μάλλον κατόρθωσε τελικά το πολυπόθητο και έτσι ίσως σύντομα να δούμε την οικογένεια των υπερβαρέων στοιχείων να συμπληρώνεται με ένα ακόμη από τα ως τώρα απόντα μέλη της.

Τα υπερβαρέα στοιχεία δεν υπάρχουν στη φύση. Δημιουργούνται στο εργαστήριο και μάλιστα η ζωή τους είναι τόσο ασταθής και τόσο σύντομη ώστε τις περισσότερες φορές οι επιστήμονες δεν μπορούν να είναι βέβαιοι ότι πράγματι τα έχουν δημιουργήσει. Δυο τέτοια στοιχεία – το 114 και το 116 – δημιουργήθηκαν επιτυχώς και τελικά αναγνωρίστηκαν επίσημα μόλις το περασμένο καλοκαίρι, με τα ονόματα φιλερόβιο και λιβερμόριο. Το 113 όμως, όπως και το 115, δεν έχουν ακόμη αναγνωριστεί.

Αγώνας βαρέων βαρών

Εδώ και εννέα χρόνια, από το 2003, μια ομάδα ιαπώνων ερευνητών με επικεφαλής τον Κοσούκε Μορίτα προσπαθεί να παραγάγει ένα στοιχείο με 113 πρωτόνια και 165 νετρόνια στον πυρήνα του βομβαρδίζοντας βισμούθιο με μια ακτίνα ατόμων ψευδαργύρου στον γραμμικό επιταχυντή RIKEN κοντά στο Τόκιο.

Στον ίδιο αγώνα έχουν ριχτεί δυο ακόμη ομάδες, μια από το Εργαστήριο Λόρενς Λίβερμορ των Ηνωμένων Πολιτειών και μια στο Ινστιτούτο Πυρηνικών Ερευνών στη Ντούμπνα της Ρωσίας οι οποίες προσπαθούν επίσης να παραγάγουν το «βαρέων βαρών» στοιχείο ακολουθώντας διαφορετική μεθοδολογία.

Τόσο οι Ιάπωνες όσο και οι Αμερικανοί και Ρώσοι ερευνητές έχουν στο παρελθόν κατορθώσει να παραγάγουν κάποια άτομα του 113, όχι όμως με τρόπο ο οποίος να μπορεί να επιβεβαιωθεί από ανεξάρτητους παρατηρητές. Η τύχη όμως φαίνεται ότι χαμογέλασε στους Ιάπωνες.

Βομβαρδίζοντας βισμούθιο

Η ιαπωνική ομάδα βομβάρδισε ένα φύλλο από βισμούθιο (το οποίο έχει 83 πρωτόνια) με πυρήνες ψευδαργύρου (30 πρωτόνια) οι οποίοι κινούνταν με ταχύτητα 10% αυτής του φωτός. Κάποιοι πυρήνες ενώθηκαν σχηματίζοντας άτομα με 113 πρωτόνια, όπως όμως συμβαίνει με όλα τα υπερβαρέα στοιχεία αυτά ήταν υπερβολικά ασταθή και διασπάστηκαν σχεδόν αμέσως.

Οι ερευνητές όμως θεωρούν ότι μπορούν να αποδείξουν την υπερβολικά σύντομη ύπαρξή τους μέσω της ανίχνευσης των διασπάσεων στα προβλεπόμενα παράγωγα προϊόντα – την ανίχνευση δηλαδή των στοιχείων 111, 109, 107, 105, 103 και 101. Η ανίχνευση μιας αλυσίδας διασπάσεων με έξι παράγωγα προϊόντα θεωρείται «γερό» αποδεικτικό στοιχείο και έτσι οι επιστήμονες του RIKEN δεν αποκλείεται να αναγνωριστούν τελικά ως οι «πατέρες» του 113.

Αυτό θα τους δώσει και το δικαίωμα να ονομάσουν το νέο στοιχείο – ακούγονται ήδη τα ονόματα «ρικένιο» και «ιαπώνιο», ενώ η προσωρινή ονομασία του είναι ουνούντριο (Ununtrium). Το πιθανότερο είναι όμως ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει άμεσα, καθώς οι αρμόδιες ενώσεις (η Ένωση Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Χημείας και η Ένωση Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Φυσικής) κινούνται πολύ αργά σε αυτές τις διαδικασίες. Εν τω μεταξύ ορισμένοι ειδικοί δεν αποκλείουν και κάποια έκπληξη από το Ινστιτούτο της Ντούμπνα, καθώς φήμες θέλουν τους Ρώσους ερευνητές να έχουν επίσης προχωρήσει τις έρευνές τους.