Στο animation που ακολουθεί, η NASA αποτύπωσε τις αλλαγές στη θερμοκρασία τα τελευταία 130 χρόνια.
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012
Εντυπωσιακό animation της NASA δείχνει τις αλλαγές της θερμοκρασίας από το 1880 έως σήμερα!
Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012
Τι μορφή έχει ένας κόκκος άμμου;...Φωτογραφίες αποκαλύπτουν την κρυφή γοητεία της κοινής ΑΜΜΟΥ!
Προβεβλημένοι σε μεγέθυνση πάνω από 250 φορές από το φυσικό τους μέγεθος, οι μικροσκοπικοί κόκκοι άμμου φαίνεται να είναι λεπτές, πολύχρωμες δομές τόσο μοναδικές όσο και οι νιφάδες του χιονιού. Όταν ειδωθούν πολύ πέρα από τα όρια της ανθρώπινης όρασης, τα μικροσκοπικά σωματίδια φαίνεται να είναι θραύσματα κρυστάλλων, σπειροειδή θραύσματα από όστρακα και θρίμματα από ηφαιστειακά πετρώματα.
Ο καθηγητής Gary Greenberg που έχει διδακτορικό στη βιοϊατρική έρευνα από το University College του Λονδίνου, δήλωσε: «Είναι απίστευτο να σκεφτεί κανείς όταν περπατάει στην παραλία ότι στέκεται πάνω σε αυτούς τους μικροσκοπικούς θησαυρούς.
Colourful: The miniature particles are exposed as fragments of crystals, spiral fragments of shells and crumbs of volcanic rock.
Πως είναι φτιαγμένη η άμμος.
Η άμμος είναι μικροσκοπικά κομμάτια βράχου που έχουν φθαρεί στη διάρκεια χιλιάδων ετών..
Σε αντίθεση με την κυρίαρχη πεποίθηση, η άμμος δημιουργήθηκε καθώς οι βράχοι συντρίβονται και σπάνε σε ποταμούς και ρέμματα στην πορεία τους προς τη θάλασσα παρά στην άμπωτη και πλημμυρίδα της παλίρροιας.
Αποθέσεις από θρυμματισμένους βράχους στη θάλασσα μετατρέπονται σε ιλύ (λάσπη) και είναι πολύ ελαφρύτερη, έτσι ώστε διασκορπίζεται σε μια πολύ ευρύτερη περιοχή μέσα στη θάλασσα παρά να μένει στην ακτογραμμή. Μερικά από τα πετρώματα είναι διαλυτά, ενώ άλλα κομμάτια παραμένουν και όπως έχουν τριφτεί στη διάρκεια του χρόνου, μικραίνουν όλο και περισσότερο, μέχρι τελικά να γίνουν αυτό που λέμε άμμος.
«Κάθε φορά που κοιτάζω μέσα από το μικροσκόπιο μου είμαι γοητευμένος από την πολυπλοκότητα και την ατομικότητα που δημιουργείται από ένα συνδυασμό της φύσης και την επαναλαμβανόμενη τριβή από το κύμα σε μια παραλία».
Ο καθηγητής Greenberg, ο οποίος αναζητά μέσα από χιλιάδες μικροσκοπικέςπέτρες με βελόνες βελονισμού για να βρει και να οργανώσει τα πιο τέλεια δείγματα,στη συνέχεια χρησιμοποιεί μια επίπονη τεχνική για να δημιουργήσει τις εικόνες του.
Έχει περάσει πέντε χρόνια ψάχνοντας σ' όλο τον κόσμο για να φωτογραφίσει αξιόλογους κόκκους άμμου όπως αυτούς.
Είπε: «Η υπερβολικά κοντινή φωτογράφιση δίνει συνήθως ένα πολύ μικρό βάθος πεδίου, γι' αυτό έπρεπε να αναπτύξω μια νέα διαδικασία για να κάνω τις εικόνες που ήθελα. Κάνω κάθε φορά δεκάδες λήψεις φωτογραφιών με διαφορετικά σημεία εστίασης και στη συνέχεια τα συνδυάζω χρησιμοποιώντας λογισμικό για να παράξω τις εικόνες μου. Αν και οι εικόνες φαίνονται απλές, κάθε κόκκος άμμου μπορεί να πάρει ώρες για να φωτογραφηθεί με τρόπο που να είμαι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Η πιο κοντινή παραλία στο εργαστήριό μου είναι η Haiku στη Χαβάη, αλλά οι φωτογραφίες μου δείχνουν άμμο από όλο τον κόσμο, από την Ιαπωνία μέχρι την Ιρλανδία.»
Έχει περάσει πέντε χρόνια ψάχνοντας σ' όλο τον κόσμο για να φωτογραφίσει αξιόλογους κόκκους άμμου όπως αυτούς.
Είπε: «Η υπερβολικά κοντινή φωτογράφιση δίνει συνήθως ένα πολύ μικρό βάθος πεδίου, γι' αυτό έπρεπε να αναπτύξω μια νέα διαδικασία για να κάνω τις εικόνες που ήθελα. Κάνω κάθε φορά δεκάδες λήψεις φωτογραφιών με διαφορετικά σημεία εστίασης και στη συνέχεια τα συνδυάζω χρησιμοποιώντας λογισμικό για να παράξω τις εικόνες μου. Αν και οι εικόνες φαίνονται απλές, κάθε κόκκος άμμου μπορεί να πάρει ώρες για να φωτογραφηθεί με τρόπο που να είμαι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Η πιο κοντινή παραλία στο εργαστήριό μου είναι η Haiku στη Χαβάη, αλλά οι φωτογραφίες μου δείχνουν άμμο από όλο τον κόσμο, από την Ιαπωνία μέχρι την Ιρλανδία.»
Πηγή : DAILY MAIL REPORTER
Μαγνητικό σαπούνι καθαρίζει πετρελαιοκηλίδες – Νέα εφεύρεση
Το πρώτο σαπούνι που έλκεται από μαγνήτες όταν τοποθετηθεί σε οργανικό διάλυμα, ανέπτυξε διεθνής ομάδα επιστημόνων.
Αυτό σημαίνει ότι το σαπούνι, όπως επίσης και τα υλικά που διαλύει, μπορούν να αφαιρεθούν πολύ απλά χρησιμοποιώντας ένα μαγνητικό πεδίο.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αν το μαγνητικό σαπούνι αναπτυχθεί περαιτέρω, θα μπορούσε να εφαρμοστεί στις επιχειρήσεις απορρύπανσης και στην επεξεργασία λυμάτων.
Η σχετική μελέτη για το νέο σαπούνι, που περιέχει άτομα σιδήρου, δημοσιεύτηκε στο γερμανικό χημικό περιοδικό «Angewandte Chemie».
Το μαγνητικό σαπούνι μοιάζει με αυτά που χρησιμοποιούμε καθημερινά, ωστόσο τα άτομα του σιδήρου βοηθούν στον σχηματισμό μικροσκοπικών σωματιδίων που απομακρύνονται εύκολα με ένα μαγνητικό πεδίο.
Το απλό σαπούνι περιέχει μακρά μόρια, που στις δύο άκρες τους έχουν εντελώς διαφορετικές αντιδράσεις.
Ειδικότερα, η μία άκρη του μορίου έλκεται από το νερό και η άλλη απωθείται από αυτό.
Η καθαριστική δράση του προκύπτει από την ικανότητά του να προσκολλάται σε ρυπαρές επιφάνειες, με τις άκρες των μορίων που «σιχαίνονται» το νερό να διασπούν τα μόρια της βρώμικης επιφάνειας.
Στη συνέχεια, τα μόρια του σαπουνιού συγκεντρώνονται σε σταγόνες, με τις άκρες των μορίων που «αγαπούν» το νερό να είναι στραμμένες προς τα έξω.
Προσθέτοντας άτομα σιδήρου σε αυτά τα «εξωστρεφή» μόρια, οι ερευνητές τα ανάγκασαν να έλκονται από μαγνήτες, όπως συμβαίνει με τα κανονικά ρινίσματα σιδήρου.
Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012
Κυματική ενέργεια: υδρόβια «αντλία ποδηλάτου» σαρώνει τις θάλασσες
Μια υδρόβια «αντλία ποδηλάτου» που εκμεταλλεύεται την κυματική ενέργεια για την παραγωγή ηλεκτρισμού είναι το νέο απόκτημα της βρετανικής ενεργειακής εταιρείας Ecotricity.
Πρόκειται για τη συσκευή Searaser, που αντλεί θαλασσινό νερό και το μεταφέρει σε μια γεννήτρια στην ξηρά. Η τεχνολογία έχει ήδη δοκιμαστεί και θεωρείται αρκετά ελπιδοφόρα.
Σε αντίθεση με τις συμβατικές τεχνολογίες κυματικής ενέργειας, η συσκευή Searaser δεν παράγει ηλεκτρισμό στο εχθρικό περιβάλλον του ωκεανού, αλλά στην ξηρά.
«Αν βάλεις οποιαδήποτε συσκευή στη θάλασσα θα καταστραφεί από τις τρικυμίες, οπότε πρέπει να είναι εντελώς σφραγισμένη», ανέφερε ο εφευρέτης της αντλίας Searaser, Alvin Smith.
«Το θαλασσινό νερό είναι εξαιρετικά διαβρωτικό και οι περισσότερες συσκευές που κυκλοφορούν στην αγορά έχουν υψηλό κόστος κατασκευής και είναι πολύ ακριβές», τόνισε.
Η καινοτομία της συγκεκριμένης τεχνολογίας συνίσταται στο ότι το θαλασσινό νερό και ο εξοπλισμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας δεν συναντιούνται σε κανένα σημείο.
Ανακοινώνοντας την αγορά της συσκευής Searaser, ο ιδρυτής της ενεργειακής εταιρείας Ecotricity, Dale Vince, δήλωσε: «Πιστεύουμε ότι η συγκεκριμένη τεχνολογία μπορεί να παράγει ηλεκτρική ενέργεια σε χαμηλότερο κόστος συγκριτικά με τις υπόλοιπες ΑΠΕ αλλά και τις συμβατικές μορφές ενέργειας».
Στα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της συσκευής συγκαταλέγεται η απλή και εύκαμπτη δομή της (στην ουσία μοιάζει με αντλία ποδηλάτου), καθώς και το γεγονός ότι έχει τη δυνατότητα να αποθηκεύει την καθαρή ενέργεια σε ταμιευτήρες στην ξηρά και να την απελευθερώνει όποτε υπάρχει ζήτηση.
Πηγή :http://www.econews.gr/2012/01/24/searaser-kumatiki-energeia/
Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012
Ο ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΣ ήταν ΓΝΩΣΤΟΣ στην ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Μηπως το Μπουντεσλάντε τῶν Ἑβραίων ήταν ήλεκτρικος συμπυκνωτἠς; Ύπήρξε ο ίσχυρισμος, αλλα δέν υπαρχουν αποδείξεις. Αυτό που είναι βέβαιο είναι οτι, ο ήλεκτρισμος τέθηκε σέ μαγική χρήση στήν Περσία πολύ νωρίς, ήδη απο τήν έποχή τῶν σασανιτῶν, δηλαδή μεταξύ του 214 καί 651 μ.χ. Ἡ αποδειξη θρέθηκε το 1936 απ' τον δοκτορα Βίλχελμ Καίνιχ του ίρανικού κρατικου Μουσείου στή Βαγδατη. Στο Κοτζούτ Ραμπουα, νοτιοδυτικα της Βαγδατης, ανακάλυψε πήλινα αγγεία υψους έξι ἰντσῶν μέ διαμετρο τριων ἰντσων περίπου. Περιείχαν χαλκινους κυλίνδρους καί σιδερένιες ταινίες απομονωμένα μεταξύ τους μέ κατραμι. Βρέθηκε θειικός χαλκος στον πατο τῶν αγγείων. Μέ τήν προσθήκη νερού, θα μπορούσε να παραχθεί ήλεκτρικο ρεύμα απ' αυτές τίς πρωτόγονες μπαταρίες αρκετά φορτισμένο για τήν έπιμεταλλωση χρυσού ή ασημιού μέ γαλβανισμο.
Ἡ αρχαιοτερη απ' αυτές τίς μπαταρίες παει πίσω ως το 250 π.χ. Ἡ πιο προσφατη έγινε γυρω στα 650 μ.χ. Στίς ανασκαφές, θρέθηκαν έπίσης αντικείμενα έπιμεταλωμένα μέ χρυσό μέ τον γαλβανικο τροπο.
Ο Γαλβανι εφηύρε τήν ηλεκτρική διεργασία που πήρε τ'ονομα του το 1791, καί το 1800 ο Βολτα δημιουργησε τήν πρώτη μπαταρία του πολιτισμου μας, δηλαδή τή στήλη Βολτα. Ἑπομένως είχαμε λιγοτερο απο 200 χρονια να έξερευνήσουμε τίς χρήσεις του ήλεκτρισμου. Οί αρχαίοι μαγοι, απ'τήν αλλη μερια, είχαν πανω απο δυο χιλιαδες χρονια. Δέν μπορεί ν' αποκλειστεί ή πιθανοτητα οτι ανακαλυψαν χρήσεις αυτού που είναι αγνωστες σε μας σήμερα.
Το μυστικό του ήλεκτρισμου φαίνεται πως το φύλαγαν πολύ καλά. Ὁ ήλεκτρισμός δέν αναφέρεται ποτέ άμεσα στ' αλχημικα ή μαγικα συγγράμματα. Άπ' τήν αλλη μερια, υπαρχει μια ολόκληρη σειρά απο κρυμμένους υπαινιγμους που δειχνουν αναφορες για λάμπες πού καινε με κρύο φῶς, για συσκευές πού μοιάζουν με το ηλεκτρικό όργανο πού χρησιμοποιούν οι γιατροί, για συσκευες πού αναπαραγουν εικόνες, πράγμο πού μας θυμιζει την ηλεκτρικη φωτογράφιση η ξηρογραφία. Ἡ μελετη αύτῶν τῶν συγγραμματων θ' αξιζε τον κόπο για τον σύγχρονο τεχνικο.
Ἡ αρχαιοτερη απ' αυτές τίς μπαταρίες παει πίσω ως το 250 π.χ. Ἡ πιο προσφατη έγινε γυρω στα 650 μ.χ. Στίς ανασκαφές, θρέθηκαν έπίσης αντικείμενα έπιμεταλωμένα μέ χρυσό μέ τον γαλβανικο τροπο.
Ο Γαλβανι εφηύρε τήν ηλεκτρική διεργασία που πήρε τ'ονομα του το 1791, καί το 1800 ο Βολτα δημιουργησε τήν πρώτη μπαταρία του πολιτισμου μας, δηλαδή τή στήλη Βολτα. Ἑπομένως είχαμε λιγοτερο απο 200 χρονια να έξερευνήσουμε τίς χρήσεις του ήλεκτρισμου. Οί αρχαίοι μαγοι, απ'τήν αλλη μερια, είχαν πανω απο δυο χιλιαδες χρονια. Δέν μπορεί ν' αποκλειστεί ή πιθανοτητα οτι ανακαλυψαν χρήσεις αυτού που είναι αγνωστες σε μας σήμερα.
Το μυστικό του ήλεκτρισμου φαίνεται πως το φύλαγαν πολύ καλά. Ὁ ήλεκτρισμός δέν αναφέρεται ποτέ άμεσα στ' αλχημικα ή μαγικα συγγράμματα. Άπ' τήν αλλη μερια, υπαρχει μια ολόκληρη σειρά απο κρυμμένους υπαινιγμους που δειχνουν αναφορες για λάμπες πού καινε με κρύο φῶς, για συσκευές πού μοιάζουν με το ηλεκτρικό όργανο πού χρησιμοποιούν οι γιατροί, για συσκευες πού αναπαραγουν εικόνες, πράγμο πού μας θυμιζει την ηλεκτρικη φωτογράφιση η ξηρογραφία. Ἡ μελετη αύτῶν τῶν συγγραμματων θ' αξιζε τον κόπο για τον σύγχρονο τεχνικο.
Αρχαία μπαταρία (χρονολογείται μεταξύ 250 π.Χ.-250 μ.Χ.) που ανακαλύφθηκε στην Khujut Rabu μερικά χιλιόμετρα έξω από την Βαγδάτη)
Ή βαφή μετάλλων, η κατασκευη κόκκινου, γαλάζιου, η μαύρου χρυσού, λευκού χρυσού, η δημιουργία διαφανῶν μετάλλων, όλες αύτες οι ειδικές μεθοδοι, αναφερονται κάπως στα συγγραμματα της αλχημείας. Δεν εχουμε πια κανενα λογο ν' απορρίπτουμε αύτούς τούς ύπαινιγμούς σαν παραμύθια τῶν γιαγιαδων. Μπορει να ύπηρξαν ηλεκτροχημικες διεργασιες (μετατόπιση ιοντων κοι παγκοσμια μεταβίβαση ονισμένου αερίου) για τα οποία δεν ξέρουμε τιποτα σημερα. Οι αρχαῖοι ειχαν ανεξαντλητη ύπομονη. Ειναι εντελῶς πιθανο οτι επεξεργάζοντον ενα μεταλλο η ενα κράμα επι ενα ολόκληρο αιῶνα, αναμεσα σε τεσσερις γενιες, με ηλεκτρολυτικό η ηλεκτροχημικό τροπο. Χρησιμοποιῶντας τις σύγχρονες μεθοδους μας, ειδικά το εναλλακτικό ρεύμα ύψηλης συχνότητας, ίσως βρούμε κάποιο τρόπο για να κανουμε αύτες τις διεργασίες να γίνονται σε λίγα δευτερολεπτα. Άλλα το πρῶτο βημα πρεπει να εῖναι το πῶς νο καταπιαστούμε με αύτο το προβλημα, κι' αύτο δεν γινεται. Ή Σοβιετικη Ἐνωση εῖναι η μονη χῶρα στην οποια η επιστημη κανει ολο κοι περισσοτερες επιδρομες σ'αύτό τον Κλαδο. Οι ερευνες τους προκαλούν αρκετά νεα προβληματα. Κοντά στην Τασκένδη, παραδείγματος χάριν, έγιναν μερικες ανακαλύψεις, δηλαδη θρέθηκαν πηλινα αγγεῖα κλεισμενα με κάποιο εῖδος πλαστικής ούσίας. Το περιεχόμενο τους περιοριζοταν σε μια μεγάλη σταγονα ύδραργύρου.
'Ο σκοπός τῶν αγγείων δεν εῖναι γνωστός. Μια περιγραφή αύτῶν μαζι με εικόνες δημοσιεύτηκε στο σοβιετικο περιοδικό "Ὁ σύγχρονος τεχνολόγος". Αν κατασκευάστηκαν από γυαλί, θα μπορούσαμε να ύποθεσουμε οτι ήταν συσκευές για την παραγωγή στατικού ηλεκτρισμού ή πηγές φωτος. 'Ο Πικάρντι απέδειξε ότι ήλεκτρομαγνητικα κύματα χαμηλής συχνότητας παραγονται όταν υδράργυρος κουνιέται δυνατά μέσα σ' ένα ποτήρι. Ἐχουν αρκετή δύναμη να κάνουν ένα σωλήνα νέου να λαμιτει. Άλλα αυτό το αποτέλεσμα δέν εῖναι δυνατό μ' ένα αγγεῖο φτιαγμένο από πηλό. Ἑπομένως, ποιος εῖναι ο σκοπός αὐτῶν τῶν ανγεἰων; Εῖμαστε στήν ῖδια θέση που θα βρισκόταν ένας ανθρωπος του̃ δωδέκατου αἰώνα, αν του̃ έδειχναν ένα μετασχηματιστή ή μια λυχνία.
Ή βαφή μετάλλων, η κατασκευη κόκκινου, γαλάζιου, η μαύρου χρυσού, λευκού χρυσού, η δημιουργία διαφανῶν μετάλλων, όλες αύτες οι ειδικές μεθοδοι, αναφερονται κάπως στα συγγραμματα της αλχημείας. Δεν εχουμε πια κανενα λογο ν' απορρίπτουμε αύτούς τούς ύπαινιγμούς σαν παραμύθια τῶν γιαγιαδων. Μπορει να ύπηρξαν ηλεκτροχημικες διεργασιες (μετατόπιση ιοντων κοι παγκοσμια μεταβίβαση ονισμένου αερίου) για τα οποία δεν ξέρουμε τιποτα σημερα. Οι αρχαῖοι ειχαν ανεξαντλητη ύπομονη. Ειναι εντελῶς πιθανο οτι επεξεργάζοντον ενα μεταλλο η ενα κράμα επι ενα ολόκληρο αιῶνα, αναμεσα σε τεσσερις γενιες, με ηλεκτρολυτικό η ηλεκτροχημικό τροπο. Χρησιμοποιῶντας τις σύγχρονες μεθοδους μας, ειδικά το εναλλακτικό ρεύμα ύψηλης συχνότητας, ίσως βρούμε κάποιο τρόπο για να κανουμε αύτες τις διεργασίες να γίνονται σε λίγα δευτερολεπτα. Άλλα το πρῶτο βημα πρεπει να εῖναι το πῶς νο καταπιαστούμε με αύτο το προβλημα, κι' αύτο δεν γινεται. Ή Σοβιετικη Ἐνωση εῖναι η μονη χῶρα στην οποια η επιστημη κανει ολο κοι περισσοτερες επιδρομες σ'αύτό τον Κλαδο. Οι ερευνες τους προκαλούν αρκετά νεα προβληματα. Κοντά στην Τασκένδη, παραδείγματος χάριν, έγιναν μερικες ανακαλύψεις, δηλαδη θρέθηκαν πηλινα αγγεῖα κλεισμενα με κάποιο εῖδος πλαστικής ούσίας. Το περιεχόμενο τους περιοριζοταν σε μια μεγάλη σταγονα ύδραργύρου.
'Ο σκοπός τῶν αγγείων δεν εῖναι γνωστός. Μια περιγραφή αύτῶν μαζι με εικόνες δημοσιεύτηκε στο σοβιετικο περιοδικό "Ὁ σύγχρονος τεχνολόγος". Αν κατασκευάστηκαν από γυαλί, θα μπορούσαμε να ύποθεσουμε οτι ήταν συσκευές για την παραγωγή στατικού ηλεκτρισμού ή πηγές φωτος. 'Ο Πικάρντι απέδειξε ότι ήλεκτρομαγνητικα κύματα χαμηλής συχνότητας παραγονται όταν υδράργυρος κουνιέται δυνατά μέσα σ' ένα ποτήρι. Ἐχουν αρκετή δύναμη να κάνουν ένα σωλήνα νέου να λαμιτει. Άλλα αυτό το αποτέλεσμα δέν εῖναι δυνατό μ' ένα αγγεῖο φτιαγμένο από πηλό. Ἑπομένως, ποιος εῖναι ο σκοπός αὐτῶν τῶν ανγεἰων; Εῖμαστε στήν ῖδια θέση που θα βρισκόταν ένας ανθρωπος του̃ δωδέκατου αἰώνα, αν του̃ έδειχναν ένα μετασχηματιστή ή μια λυχνία.
Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012
Υδρίτες - Ο Ενεργειακός Θησαυρός του Καστελλόριζου.
Γράφει ο Δίολκος.
Ένας ενεργειακός θησαυρός, άγνωστος μέχρι σήμερα στο ευρύ κοινό, βρίσκεται κρυμμένος στην υποθαλάσσια οροσειρά του Αναξίμανδρου νότια του Καστελόριζου. Πρόκειται για τους υδρίτες, οι οποίοι αναμένεται να αποτελέσουν σημαντική πηγή ενέργειας στο μέλλον του πλανήτη. Το μεγαλύτερο κοίτασμα της Μεσογείου βρίσκεται στο ....σημείο αυτό, προκαλώντας –όπως είναι φυσικό- το παγκόσμιο ενδιαφέρον των ειδικών επιστημόνων.
Τη σημασία του συγκεκριμένου κοιτάσματος ανέδειξε το πρωτοποριακό ερευνητικό πρόγραμμα που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα κατά το διάστημα 2002-2005, με σκοπό την έρευνα και τη μελέτη των υδριτών και της βιόσφαιρας του. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο του προγράμματος με τίτλο Exploration and Evaluation of the Eastern Mediterranean Sea Gas Hydrates and the associated deep biosphere Eastern Mediterranean: Anaximander Mountains (Anaximander), που σε ελεύθερη μετάφραση αποδίδεται ως Αναζήτηση και εκτίμηση των υδριτών της ανατολικής Μεσογείου και της βαθιάς βιόσφαιράς του:οροσειρά Αναξίμανδρου .
Το κύριο αντικείμενο του προγράμματος ηταν η διερεύνηση και δειγματοληψία υδριτών απο την υποθαλάσσια οροσειρα του Αναξίμανδρου, η δειγματοληψία τους με εξειδικευμένους δειγματολήπτες που χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στην ευρωπαική ηπειρο και η διατήρηση δειγμάτων υδριτών σε συνθήκες μεγάλου βάθους (υψηλή πίεση και χαμηλή θερμοκρασία) και οι εξειδικευμένες εργαστηριακές τεχνικές σύνθεσης υδριτών αλλα και βακτηριδιακής δόμησης-αποδόμησης τους.
Τη σημασία του συγκεκριμένου κοιτάσματος ανέδειξε το πρωτοποριακό ερευνητικό πρόγραμμα που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα κατά το διάστημα 2002-2005, με σκοπό την έρευνα και τη μελέτη των υδριτών και της βιόσφαιρας του. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο του προγράμματος με τίτλο Exploration and Evaluation of the Eastern Mediterranean Sea Gas Hydrates and the associated deep biosphere Eastern Mediterranean: Anaximander Mountains (Anaximander), που σε ελεύθερη μετάφραση αποδίδεται ως Αναζήτηση και εκτίμηση των υδριτών της ανατολικής Μεσογείου και της βαθιάς βιόσφαιράς του:οροσειρά Αναξίμανδρου .
Το κύριο αντικείμενο του προγράμματος ηταν η διερεύνηση και δειγματοληψία υδριτών απο την υποθαλάσσια οροσειρα του Αναξίμανδρου, η δειγματοληψία τους με εξειδικευμένους δειγματολήπτες που χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στην ευρωπαική ηπειρο και η διατήρηση δειγμάτων υδριτών σε συνθήκες μεγάλου βάθους (υψηλή πίεση και χαμηλή θερμοκρασία) και οι εξειδικευμένες εργαστηριακές τεχνικές σύνθεσης υδριτών αλλα και βακτηριδιακής δόμησης-αποδόμησης τους.
Συντονιστής του προγράμματος ήταν ο ερευνητής δρ. Κωνσταντίνος Περισοράτης του ΙΓΜΕ, ενώ συμμετείχαν κι άλλοι καταξιωμένοι επιστήμονες του ΙΓΜΕ, του ΕΛΚΕΘΕ,των Πολυτεχνείων Κρήτης, Βερολίνου και Κλάουσταλ Γερμανίας, των Πανεπιστημίων Αθηνών, Αμστερνταμ και Ουτρέχτης της Ολλανδίας και του Ινστιτούτου Θαλασσίων Ερευνών της Βαρκελώνης Ισπανίας. Στο πλαίσιο του προγράμματος, το 2003 και 2004 πραγματοποιήθηκαν αντίστοιχα δύο επιστημονικές αποστολές με το Ωκεανογραφικό Πλοίο Αιγαίο . Η έρευνα στέφθηκε από μεγάλη επιτυχία, κυρίως λόγω των στοιχείων που συνέλεξαν και των αποτελεσμάτων που προκύπτουν δίνοντας συνεχώς απαντήσεις στις έρευνες που σχετίζονται με τους υδρίτες , εξηγεί ο συντονιστής Κ. Περισοράτης.
Η περιοχή ερευνών βρίσκεται εκτός χωρικών υδάτων της Τουρκίας αλλά εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), σύμφωνα με την τήρηση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας ζητήθηκε από την Τουρκία μέσω του ΥΠΕΞ, από όπου δόθηκε η σχετική άδεια.
Τα επιστημονικά ταξίδια στη ΝΑ Μεσόγειο ξεκίνησαν μόλις το ωκεανογραφικό σκάφος Αιγαίο του ΕΛΚΕΘΕ, έριξε άγκυρα στα λεγόμενα υποθαλάσσια υβώματα του Αναξίμανδρου όπου υπάρχουν τα λασποηφαίστεια Amsterdam, Athina, Kazan, Kula, Thessaloniki -τα ονόματα τους δόθηκαν, όπως συνηθίζεται, από τους επιστήμονες των διάφορων ερευνητικών αποστολών που πραγματοποιήθηκαν κατά το παρελθόν , μας λέει η δρ. Χρυσάνθη Ιωακείμ, μικροπαλαιοντολόγος –στρωματογράφος της Δ/νση Γεωλογίας και Γεωλογικών Χαρτογραφήσεων του ΙΓΜΕ που συμμετείχε στο πρόγραμμα.
Η περιοχή ερευνών βρίσκεται εκτός χωρικών υδάτων της Τουρκίας αλλά εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), σύμφωνα με την τήρηση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας ζητήθηκε από την Τουρκία μέσω του ΥΠΕΞ, από όπου δόθηκε η σχετική άδεια.
Τα επιστημονικά ταξίδια στη ΝΑ Μεσόγειο ξεκίνησαν μόλις το ωκεανογραφικό σκάφος Αιγαίο του ΕΛΚΕΘΕ, έριξε άγκυρα στα λεγόμενα υποθαλάσσια υβώματα του Αναξίμανδρου όπου υπάρχουν τα λασποηφαίστεια Amsterdam, Athina, Kazan, Kula, Thessaloniki -τα ονόματα τους δόθηκαν, όπως συνηθίζεται, από τους επιστήμονες των διάφορων ερευνητικών αποστολών που πραγματοποιήθηκαν κατά το παρελθόν , μας λέει η δρ. Χρυσάνθη Ιωακείμ, μικροπαλαιοντολόγος –στρωματογράφος της Δ/νση Γεωλογίας και Γεωλογικών Χαρτογραφήσεων του ΙΓΜΕ που συμμετείχε στο πρόγραμμα.
Ένας γερανός από το κατάστρωμα απελευθέρωσε τους ειδικούς πυρηνοσυλλέκτες (βαρύτητας, αυτόκλειστο που κατασκευάστηκαν ειδικά για τις ανάγκες του προγράμματος κ.α.) που με μεγάλη ταχύτητα διέσχισαν τα 2250 μέτρα που τους χώριζαν από την επιφάνεια της θάλασσας. Καρφώθηκαν σχεδόν 2-3 μέτρα μέσα στον πυθμένα και συνέλεξαν ιζήματα με κρυστάλλους υδριτών, και υλικό πελαγικών σχηματισμών που συνέβαλαν να γίνουν πολυάριθμες έρευνες .Στο πλαίσιο του προγράμματος πραγματοποιήθηκαν δύο ερευνητικές αποστολές απο το Ωκεανογραφικό ΑΙΓΑΙΟ (2003 ΚΑΙ 2004) στην περιοχή του Αναξίμανδρου. Ερευνήθηκε μια περιοχή έκτασης 3000 Km² με πολυδεσμικό σύστημα διασκόπισης του πυθμένα με χαμηλή ταχύτητα πλεύσης του ερευνητικού σκάφους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ιδιαίτερα λεπτομερειακή αποτύπωση της μορφολογίας του πυθμένα των υποστρωμάτων του πυθμένα σε βαθμό με ακρίβεια πολύ μεγαλύτερη από αυτή πού μέχρι τώρα είχε επιτευχθεί από άλλες διεθνείς ερευνητικές αποστολές.Επίσης διερευνήθηκε η δομή και εξέλιξη των υλυοδόμων της ευρύτερης περιοχής , εξηγεί ο Βασίλης Λυκούσης, γεωλόγος-ωκεανογράφος, διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας που συμμετείχε στην έρευνα εκπροσωπώντας το ΕΛΚΕΘΕ. Με βάση την πολύ πυκνή και εκτεταμένη δειγματοληψία του βυθού εντοπίστηκαν υδρίτες σε νέες θέσεις με αποτέλεσμα να είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε την εκταση ανάπτυξης των υδριτών στον πυθμένα αλλά και την πυκνότητά τους εντός των επιφανειακών υποστρωμάτων του πυθμένα με τελικό αποτέλεσμα την κατανομή και υπολογισμό του ογκου του μεθανίου. Ανακάλύφθηκαν νέοι υλυοδόμοι (mud Volcano ή λασποηφαίστια) που του δώθηκε από τους Έλληνες ερευνητές τα ονοματα ΑΘΗΝΑ και ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ με μεγάλη (εκτος των αλλων) πολιτική σημασία , τονίζει.
Είναι προφανές ότι τα αποτελέσματα αυτά δίνουν μια νέα έκταση και βαρύτητα στις έως τώρα γνώσεις μας για την περιοχή της Ανατ. Μεσογείου. Καταρχήν ανατρέπονται οι επιφυλάξεις για την ύπαρξη επιφανειακών υδριτών –μόλις 0,5m κάτω από την επιφάνεια του βυθού- καθώς και για την έκτασή τους. Είχε διατυπωθεί η άποψη ότι πιθανόν η παρουσία των υδριτών σε τόσο μικρό βάθος να οφείλεται σε τοπικά φαινόμενα έκχυσης προερχόμενα από μεγαλύτερα βάθη. Η δειγματοληψία πυρήνων υδριτών σε ελάχιστο βάθος κατω απο τον πυθμένα ανατρέπουν την άποψη αυτή αλλά και ενισχύουν την πεποίθηση ότι η παρουσία των υδριτών στην Ανατ. Μεσόγειο είναι πολύ πιο εκτεταμένη απ ότι αρχικά είχε εκτιμηθεί , τονίζει ο δρ. Λυκούσης.
Με βάση τις γεωλογικές-γεωχημικές έρευνες των υδριτών που φιλοξενούνται στην περιοχή του Αναξιμάνδρου αυτοί βρίσκονται σε βάθος 40-100 cm κάτω από την επιφάνεια του βυθού, εκτιμάται ότι σε έκταση ιζημάτων 22.5 km³ περιέχονται 0.25 km³ υδριτών, είναι κυρίως θερμογενούς προέλευσης, η περιεκτικότητά τους είναι μεθάνιο 96.5% και αιθάνιο 3% κά. και δεν είναι εκμεταλλεύσιμοι με τις υπάρχουσες τεχνικές δυνατότητες.
Ωστόσο, η τεχνολογία καλπάζει…. Η ενασχόληση του επιστημονικού κόσμου όλο και περισσότερο με τους ενυδατωμένους υδρογονάνθρακες καταδεικνύει τη σπουδαιότητά τους και τον σημαντικό ρόλο που κατέχουν σε διάφορους τομείς, ιδιαίτερα σημαντικούς, τόσο για την ανάπτυξη νέων πηγών ενέργειας όσο και τις εξελίξεις σε φυσικά φαινόμενα που ήδη απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα αλλά στο μέλλον είναι βέβαιο ότι θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον.
Τι είναι οι υδρίτες
Εδώ και αρκετά χρόνια, σ ένα τομέα όχι τόσο γνωστό εστιάζεται το ενδιαφέρον πολλών ερευνητικών προσπαθειών που θα μπορούσε ενδεχομένως να παίξει σημαντικό ρόλο στο κλιματικό ισοζύγιο. Πρόκειται για τις έρευνες υδριτών (ενυδατωμένους υδρογονάνθρακες του μεθανίου) κυρίως που βρίσκονται στους ωκεανούς.
Οι υδρίτες (Gas Hydrates) είναι χημικές ενώσεις που ανήκουν στους κλειθρίτες (clathrates) και αποτελούνται από έξι έως οκτώ μόρια νερού υπό μορφή πάγου και εγκλείουν ένα μόριο μεθανίου σε στερεά μορφή. Αυτοί βρίσκονται κυρίως στα ηπειρωτικά περιθώρια, εκεί όπου το νερό είναι σχετικά ψυχρό, η πίεση αρκετά υψηλή και η οργανική ύλη αρκετή για να ικανοποιήσει τα βακτήρια που παράγουν μεθάνιο. Οι υδρίτες κυρίως μπορούν να είναι πολύ ασταθείς ενώ η θερμοκρασία να αυξηθεί και η πίεση να ελαττωθεί. Αυτό μπορεί να γίνει κατά την μεταβολή κλιματικών συνθηκών τις τεκτονικές κινήσεις ή τις υποθαλάσσιες κατολισθήσεις. Κυρίως ο ρόλος τους μέσα στις κλιματικές αλλαγές άρχισε να μελετάται τα 25 τελευταία χρόνια. Με βάση τις μελέτες του Kennett (2004), κυρίως στο Τεταρτογενές (1,66 εκατ. χρόνια μέχρι 10 χιλ.χρόνια), για το πέρασμα από το Παλαιόκαινο στο Ηώκαινο περίπου 55 εκατ. χρ. καθώς και σε άλλες περιόδους όπως το όριο Περμίου-Τριαδικού περίπου 245 εκατ. χρ., Νέο-Παλαιοζωικού περίπου 600 εκατ. χρ. και Ιουρασικού περίπου 200-150 εκατ. χρόνια.
Σχηματίζονται υποθαλάσσια σε βάθος που κυμαίνεται από 1320 έως 2.500 μέτρα, κυρίως κάτω από την επιφάνεια του πυθμένα όπου επικρατούν συνθήκες υψηλής πίεσης και χαμηλής θερμοκρασίας. Όταν αλλάξουν αυτές οι συνθήκες αποσυντίθεται, ο πάγος υγροποιείται και το περιεχόμενο μεθάνιο αποδομείται ως αέριο και αποκτά όγκο 164 φορές μεγαλύτερο.
Η μελέτη βοήθησε στο να κατανοηθούν οι γεωλογικοί, γεωχημικοί παράμετροι των υδριτών και στην μελέτη των οργανισμών που συνυπάρχουν. Οι συλλέκτες είναι λεπτοί μεταλλικοί κύλινδροι και καθώς διεισδύουν στη λάσπη του πυθμένα, απορροφούν μέσα τους μια μεγάλη ποσότητα ιζημάτων που βρίσκονται εκεί τα τελευταία τριάντα πέντε χιλιάδες χρόνια.
Τα ιζήματα αυτά, αποτελούν τον θησαυρό με το κλιματικό αρχείο μιας αρχέγονης εποχής που δεν πρόλαβε να καταγράψει κανένας άνθρωπος. Tα ιζήματα από τους πυρηνοσυλλέκτες έχουν αναλυθεί εκατοστό προς εκατοστό με προηγμένες και εξειδικευμένες τεχνικές υψηλής ανάλυσης. Κάθε εκατοστό ιζήματος θαμμένο μέσα από τον πυθμένα κρύβει τις πληροφορίες για το πώς συμπεριφερόταν το κλίμα ανά μερικούς χιλιάδες χρόνια ή αιώνες. Μέσα στη λάσπη του πυθμένα, σε ιζήματα και μικροοργανισμούς που απολιθώθηκαν με το πέρασμα των αιώνων, κρύβονται τα μυστικά του παλαιοκλίματος. Ήταν μικροοργανισμοί φυτικοί ή ζωικοί που ευδοκιμούσαν ανάλογα με τις συνθήκες που διαμόρφωνε επι μακρώ χρονικό διάστημα η κυκλοφορία της ατμόσφαιρας.
Για παράδειγμα οι αναλύσεις των ισοτόπων του άνθρακα και του οξυγόνου που γίνονται, στα κελύφη των απολιθωμένων μικροοργανισμών που είναι εγκλωβισμένα μέσα στα ιζήματα, στο πλαίσιο του προγράμματος μας επέτρεψαν να ερμηνεύσουμε με βάση τις συγκεντρώσεις του ισοτοπικού άνθρακα και του οξυγόνου της μεταβολές –διακυμάνσεις του κλίματος τη συγκεκριμένη περίοδο και έτσι καταλαβαίνουμε πότε επικρατούσε σε μια περιοχή θερμή περίοδος και πότε ψυχρή. Όταν υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις άνθρακα, σημαίνει ότι το κλίμα ήταν ζεστό. ενώ αντίθετα όταν οι τιμές στις συγκεντρώσεις οξυγόνου είναι υψηλές τότε κλίμα ήταν ψυχρό.
Με τη βοήθεια των παλαιοκλιματικών μελετών ελπίζουμε να μπορέσουμε σήμερα να καταλάβουμε πώς και αν θα αλλάξει το κλίμα στα χρόνια που έρχονται. Γνωρίζοντας τί συνέβαινε στον τόπο μας πριν από χιλιάδες χρόνια, θα μπορούμε σε ένα μεγάλο βαθμό να γνωρίζουμε πώς συμπεριφέρεται το κλίμα και σήμερα. Πολύ περισσότερο, πώς σκοπεύει να συμπεριφερθεί στο μέλλον. Θα δούμε πόσο συχνά εμφανίζονται περίοδοι με ζέστη και πόσο συχνά περίοδοι με κρύο. Θα δούμε ακόμα πώς αυτές οι αλλαγές με τη συχνότητα και τη σφοδρότητα που συμβαίνουν, επηρεάζουν τη φύση γύρω μας. Ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, είναι πολύ πιθανόν να συμβεί στο μέλλον , εξηγεί η δρ. Ιωακείμ. Αυτό το κρυμμένο βιβλίο του κλίματος από το παρελθόν που οι επιστήμονες τώρα διαβάζουν, ελπίζοντας να καταλάβουν σε ένα βαθμό με τι τρόπο μπορεί να μεταβληθεί και στο άμεσο μέλλον. Μια και οι μέχρι σήμερα έρευνες τόσο στο θαλάσσιο όσο και στο χερσαίο περιβάλλον φανερώνουν ότι καταγράφεται κάποια κυκλικότητα των φαινομένων .
Παράλληλα συλλέχθηκαν και μελετήθηκαν τα κομμάτια των πετρωμάτων που μεταφέρθηκαν με τη βοήθεια των ροών λάσπης των ηφαιστείων, που υπήρχαν πριν την ηφαιστειακή δραστηριότητα και τα αποτελέσματα αυτά μας έδωσαν σημαντικές πληροφορίες, τόσο για την προϋπάρχουσα γεωλογική δομή, όσο και την παλαιογεωγραφική της εξέλιξη κατά τα τελευταία 120 εκατ.χρόνια περίπου.
Οι υδρίτες στον πλανήτη
Στις αρχές τις δεκαετίας του 70 ανακαλύφθηκαν στο δυτικό Ατλαντικό και μέχρι σήμερα (όπως φαίνεται στο χάρτη 1) έχουν εντοπισθεί τεράστιες ποσότητες σε παγκόσμιο επίπεδο (Ειρηνικό, Ινδικό κ.α.). Η παρουσία των υδριτών στον Ευρωπαϊκό χώρο έχει διαπιστωθεί μέχρι στιγμής στη Κασπία Θάλασσα, στα στενά του Μπαρέντς και στην Ανατολική Μεσόγειο (στα υποθαλάσσια υβώματα του Αναξίμανδρου) ΝΑ της Ρόδου –ΝΔ ακτές της Τουρκίας.
Σύμφωνα με τις πρόσφατες μελέτες εκτιμάται ότι οι ποσότητες των σχηματισμών που τους φιλοξενούν ανέρχονται περίπου σε (0,7-2)%6 km3 (Milkov 2004). Εδικότερα αναφέρουν ένα κυβικό μέτρο ιζήματος περιέχει λιγότερο από 2,5m3 μεθανίου και άλλων αερίων. Συνήθως μεγάλες συγκεντρώσεις υδριτών εγκλείονται σε σχηματισμούς που διευκολύνουν τη διαφυγή των αερίων μεθανίου όταν αποδομηθούν και αλλάξει η ζώνη ισορροπίας τους (Gas Hydrates, Stability Zone, GHSZ) δηλαδή οι συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας. Αυτές οι συνθήκες επίσης εξαρτώνται μεταξύ άλλων και από το βάθος που βρίσκονται.
Σήμερα και για τα επόμενα χρόνια γίνονται εντατικές προσπάθειες από τις πετρελαϊκές εταιρείες σε ότι αφορά τη μελλοντική εκμετάλλευσή τους, λόγω του ότι είναι τεχνικά δύσκολη εξαιτίας των συνθηκών διατήρησης χωρίς να αλλοιώνονται τα in situ χαρακτηριστικά όπου φιλοξενούνται και του μεγάλου βάθους σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη. Παρόλα αυτά, οι εταιρείες πετρελαίων στις ΗΠΑ προγραμματίζουν τη δοκιμαστική εκμετάλλευση τους στον κόλπο του Μεξικού μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια Εκτιμάται επίσης ότι τα αποθέματα αυτά θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες των ΗΠΑ για τα επόμενα εκατό χρόνια σε ρυθμούς κατανάλωσης του 1996. Παράλληλα σήμερα γίνονται πολυάριθμες μελέτες σχετικά με το αν οι ποσότητες του μεθανίου και των ενυδατωμένων υδρογονανθράκων (υδρίτες) που εγκλείονται κυρίως στα υποθαλάσσια λασποηφαίστεια επηρεάζουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και επομένως την παγκόσμια περιβαλλοντική ισορροπία. Επίσης ερευνάται η σχέση συνύπαρξης των λασποηφαιστείων με τους υδρίτες μια και αυτοί φιλοξενούνται στις ροές λάσπης που συνδέεται άμεσα με την ενεργή ηφαιστειακή δραστηριότητα τους.
Με τα επιστημονικά δεδομένα που έχουμε μέχρι σήμερα είναι πιθανόν οι ενυδατωμένοι υδρογονάνθρακες να έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο στη μετάβαση από τις παγετώδεις στις μεσοπαγετώδεις περιόδους και αντίστροφα, παίζοντας το ρόλο καταλύτη σε μεγάλες κλιματικές αλλαγές. Και αυτό, διότι οι ενυδατωμένοι υδρογονάνθρακες περιέχουν μεγάλες συγκεντρώσεις μεθανίου σε στερεοποιημένη μορφή κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης (χαμηλή θερμοκρασία (2-10ο) και υψηλή πίεση (150-200atm). Όταν οι συνθήκες αυτές αλλάξουν με τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας όπως για παράδειγμα αυτές που έχουν καταγραφεί στα ιζήματα του Τεταρτογενούς αναφέρονται κατά τη διάρκεια των παγετωδών περιόδων, έχουμε πτώση της στάθμης της θάλασσας κατά 110μ. περίπου και ταυτόχρονη μείωση της πίεσης στον πυθμένα της θάλασσας. Έτσι έχουμε απελευθέρωση αερίου μεθανίου στην ατμόσφαιρα.
Μεταξύ των άλλων υποθέσεων που επικρατούν η πιο ουσιαστική είναι η άποψη ότι όταν το κλίμα αναθερμάνθηκε, οι βροχοπτώσεις αυξήθηκαν. Συνεπώς οι εκπομπές του μεθανίου στις υγρές τροπικές ζώνες έχουν εντατικοποιηθεί και ενισχύουν στην συνέχεια την αναθέρμανση του κλίματος. Πολλές συντονισμένες προσπάθειες γίνονται επίσης στο να μελετηθούν και στη συνέχεια ερμηνευθούν οι συνθήκες που επηρέασαν τον κύκλο του μεθανίου κατά τη διάρκεια των παγετωδών περιόδων. Πιθανόν θα μπορούσε στο μέλλον να θεωρηθεί ότι οι υδρίτες παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στις γρήγορες κλιματικές μεταβολές. Αυτό για παράδειγμα μας οδηγεί σε ένα μεγάλο ερώτημα: Τι ρόλο παίζει το μεθάνιο και ιδιαίτερα αυτό των υδριτών (clathrates κλειθριτών) μέσα στο γενικό κύκλο του άνθρακα, ένα από τα κύρια κλειδιά στο παγκόσμιο κλιματικό ισοζύγιο του πλανήτη. Τι συμβαίνει όταν οι εγκλωβισμένοι μέσα στα ιζήματα υδρίτες βρίσκονται σε επαφή με τη θάλασσα και ποίος ο ακριβής ρόλος των μεθανοφάγων βακτηριδίων μέσα στα ιζήματα;
Αυτές οι ερωτήσεις θα πρέπει να αποτελέσουν τους κύριους άξονες των μελλοντικών ερευνών μεταξύ άλλων για τον κύκλο του μεθανίου και των επιπτώσεών των στην εξέλιξη του κλίματος. Τέλος , όλοι αυτοί οι μηχανισμοί της δημιουργίας των υδριτών, της αποσύνθεσης τους και του βαθμού που επηρεάζουν τη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας , δεν έχουν αποδειχθεί πλήρως, αλλά αποτελούν ένα σύγχρονο πεδίο έρευνας της Παλαιοκαιανογραφίας –Παλαιοκλιματολογίας.
Δυνατότητες
Η εκμετάλευση των ενυδατωμένων υδρογονανθράκων θα επιτρέψει σε αυτόν που θα το επιτύχει ενεργειακή αυτονομία και ασφάλεια, επιτρέποντάς του ταυτόχρονα να διαδραματίσει σημαντικό και κυρίαρχο ρόλο στα παγκόσμια οικονομικά δεδομένα. Τα παραπάνω δεν αποτελούν απλώς σενάρια αλλά έχουν καταστεί σαφή στις μεγάλες δυνάμεις οι οποίες έχουν ξεκινήσει ήδη έναν μεταξύ τους αγώνα δρόμου προκειμένου να επιτύχουν όσο το δυνατόν συντομότερα την ασφαλή και συμφέρουσα εκμετάλευση τους.
Οι βασικοί μέθοδοι που έχουν προταθεί για την εξόρυξη/παραγωγή μεθανίου είναι τρείς: η θερμική διέγερση, η εφαρμογή υποπίεσης και ο ψεκασμός με διαλύτες υδριτών. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι λόγω των ιδιομορφιών τους και του μεγάλου βάθους των κοιτασμάτων τους παρουσιάζονται σοβαρές δυσκολίες σε όλες τις μεθόδους.
Στην θερμική διέγερση, θερμική ενέργεια απελευθερώνεται εντός των υδριτών με σκοπό την αύξηση της θερμοκρασίας σε τέτοιο βαθμό ώστε να προκληθεί διάλυση των υδριτών και απελευθέρωση μεθανίου. Με την εφαρμογή υποπίεσης μειώνεται η σχετική πίεση των υδριτών με τα ίδια αποτελέσματα. Ο ψεκασμός με διαλύτες υδριτών όπως η μεθανόλη, μετατοπίζει την σχέση θερμοκρασίας – πίεσης όπου είναι σταθεροί οι υδρίτες, τόσο ώστε οι υδρίτες να αποσταθεροποιούνται-εξαερώνονται στην ίδια θερμοκρασία και πίεση του περιβάλλοντός τους.
Από αυτές τις μεθόδους, πιθανόν ο συνδιασμός των δύο πρώτων είναι πιο πρακτικός, ιδιαίτερα όταν αέριο μεθάνιο υπάρχει κάτω από τον ορίζοντα των υδριτών. Επίσης κυκλοφορία επιφανειακού νερού μέσω κατακόρυφων και οριζόντιων γεωτρήσεων εντός των υδριτών πιθανόν να αποτελεί την πιο αξιόπιστη μεθοδολογία για την άντληση του αερίου μεθανίου από τους υδρίτες.
Η άντληση μεθανίου από υδρίτες με ψεκασμό μεθανόλης έχει επιτευχθεί στη Δ. Σιβηρία αλλά απεδείχθει ιδιαίτερα δαπανηρή. Η άντληση μεθανίου από υδρίτες τουλάχιστον με τις παρούσες τεχνολογικές συνθήκες ευνοήται σε περιοχές όπου υπάρχει ήδη η κατάλληλη υποδομή (Αλάσκα, Κόλπος του Μεξικού) και τα κοιτάσματα βρίσκονται σε μικρά βάθη κάτω από τον πυθμένα. Σε κάθε περίπτωση άντλησης όμως υπάρχουν κάποιες προυποθέσεις που πρέπει να πληρούνται όπως (α) επαρκής διαπερατότητα και πορώδες των ιζημάτων του μητρικού κοιτάσματος, (β) σταθερή πηγή τροφοδοσίας μεθανίου και (γ) αδιαπέρατη/αεροστεγής οροφή για την παγίδευση του αερίου. Το μεθάνιο που μεταναστεύει από βαθύτερες πηγές και εγκλωβίζεται κάτω από την βάση του ορίζοντα των υδριτών μπορεί να θεωρηθεί και αυτό εκμεταλλεύσιμο.
Είναι προφανές ότι τα αποτελέσματα αυτά δίνουν μια νέα έκταση και βαρύτητα στις έως τώρα γνώσεις μας για την περιοχή της Ανατ. Μεσογείου. Καταρχήν ανατρέπονται οι επιφυλάξεις για την ύπαρξη επιφανειακών υδριτών –μόλις 0,5m κάτω από την επιφάνεια του βυθού- καθώς και για την έκτασή τους. Είχε διατυπωθεί η άποψη ότι πιθανόν η παρουσία των υδριτών σε τόσο μικρό βάθος να οφείλεται σε τοπικά φαινόμενα έκχυσης προερχόμενα από μεγαλύτερα βάθη. Η δειγματοληψία πυρήνων υδριτών σε ελάχιστο βάθος κατω απο τον πυθμένα ανατρέπουν την άποψη αυτή αλλά και ενισχύουν την πεποίθηση ότι η παρουσία των υδριτών στην Ανατ. Μεσόγειο είναι πολύ πιο εκτεταμένη απ ότι αρχικά είχε εκτιμηθεί , τονίζει ο δρ. Λυκούσης.
Με βάση τις γεωλογικές-γεωχημικές έρευνες των υδριτών που φιλοξενούνται στην περιοχή του Αναξιμάνδρου αυτοί βρίσκονται σε βάθος 40-100 cm κάτω από την επιφάνεια του βυθού, εκτιμάται ότι σε έκταση ιζημάτων 22.5 km³ περιέχονται 0.25 km³ υδριτών, είναι κυρίως θερμογενούς προέλευσης, η περιεκτικότητά τους είναι μεθάνιο 96.5% και αιθάνιο 3% κά. και δεν είναι εκμεταλλεύσιμοι με τις υπάρχουσες τεχνικές δυνατότητες.
Ωστόσο, η τεχνολογία καλπάζει…. Η ενασχόληση του επιστημονικού κόσμου όλο και περισσότερο με τους ενυδατωμένους υδρογονάνθρακες καταδεικνύει τη σπουδαιότητά τους και τον σημαντικό ρόλο που κατέχουν σε διάφορους τομείς, ιδιαίτερα σημαντικούς, τόσο για την ανάπτυξη νέων πηγών ενέργειας όσο και τις εξελίξεις σε φυσικά φαινόμενα που ήδη απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα αλλά στο μέλλον είναι βέβαιο ότι θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον.
Τι είναι οι υδρίτες
Εδώ και αρκετά χρόνια, σ ένα τομέα όχι τόσο γνωστό εστιάζεται το ενδιαφέρον πολλών ερευνητικών προσπαθειών που θα μπορούσε ενδεχομένως να παίξει σημαντικό ρόλο στο κλιματικό ισοζύγιο. Πρόκειται για τις έρευνες υδριτών (ενυδατωμένους υδρογονάνθρακες του μεθανίου) κυρίως που βρίσκονται στους ωκεανούς.
Οι υδρίτες (Gas Hydrates) είναι χημικές ενώσεις που ανήκουν στους κλειθρίτες (clathrates) και αποτελούνται από έξι έως οκτώ μόρια νερού υπό μορφή πάγου και εγκλείουν ένα μόριο μεθανίου σε στερεά μορφή. Αυτοί βρίσκονται κυρίως στα ηπειρωτικά περιθώρια, εκεί όπου το νερό είναι σχετικά ψυχρό, η πίεση αρκετά υψηλή και η οργανική ύλη αρκετή για να ικανοποιήσει τα βακτήρια που παράγουν μεθάνιο. Οι υδρίτες κυρίως μπορούν να είναι πολύ ασταθείς ενώ η θερμοκρασία να αυξηθεί και η πίεση να ελαττωθεί. Αυτό μπορεί να γίνει κατά την μεταβολή κλιματικών συνθηκών τις τεκτονικές κινήσεις ή τις υποθαλάσσιες κατολισθήσεις. Κυρίως ο ρόλος τους μέσα στις κλιματικές αλλαγές άρχισε να μελετάται τα 25 τελευταία χρόνια. Με βάση τις μελέτες του Kennett (2004), κυρίως στο Τεταρτογενές (1,66 εκατ. χρόνια μέχρι 10 χιλ.χρόνια), για το πέρασμα από το Παλαιόκαινο στο Ηώκαινο περίπου 55 εκατ. χρ. καθώς και σε άλλες περιόδους όπως το όριο Περμίου-Τριαδικού περίπου 245 εκατ. χρ., Νέο-Παλαιοζωικού περίπου 600 εκατ. χρ. και Ιουρασικού περίπου 200-150 εκατ. χρόνια.
Σχηματίζονται υποθαλάσσια σε βάθος που κυμαίνεται από 1320 έως 2.500 μέτρα, κυρίως κάτω από την επιφάνεια του πυθμένα όπου επικρατούν συνθήκες υψηλής πίεσης και χαμηλής θερμοκρασίας. Όταν αλλάξουν αυτές οι συνθήκες αποσυντίθεται, ο πάγος υγροποιείται και το περιεχόμενο μεθάνιο αποδομείται ως αέριο και αποκτά όγκο 164 φορές μεγαλύτερο.
Η μελέτη βοήθησε στο να κατανοηθούν οι γεωλογικοί, γεωχημικοί παράμετροι των υδριτών και στην μελέτη των οργανισμών που συνυπάρχουν. Οι συλλέκτες είναι λεπτοί μεταλλικοί κύλινδροι και καθώς διεισδύουν στη λάσπη του πυθμένα, απορροφούν μέσα τους μια μεγάλη ποσότητα ιζημάτων που βρίσκονται εκεί τα τελευταία τριάντα πέντε χιλιάδες χρόνια.
Τα ιζήματα αυτά, αποτελούν τον θησαυρό με το κλιματικό αρχείο μιας αρχέγονης εποχής που δεν πρόλαβε να καταγράψει κανένας άνθρωπος. Tα ιζήματα από τους πυρηνοσυλλέκτες έχουν αναλυθεί εκατοστό προς εκατοστό με προηγμένες και εξειδικευμένες τεχνικές υψηλής ανάλυσης. Κάθε εκατοστό ιζήματος θαμμένο μέσα από τον πυθμένα κρύβει τις πληροφορίες για το πώς συμπεριφερόταν το κλίμα ανά μερικούς χιλιάδες χρόνια ή αιώνες. Μέσα στη λάσπη του πυθμένα, σε ιζήματα και μικροοργανισμούς που απολιθώθηκαν με το πέρασμα των αιώνων, κρύβονται τα μυστικά του παλαιοκλίματος. Ήταν μικροοργανισμοί φυτικοί ή ζωικοί που ευδοκιμούσαν ανάλογα με τις συνθήκες που διαμόρφωνε επι μακρώ χρονικό διάστημα η κυκλοφορία της ατμόσφαιρας.
Για παράδειγμα οι αναλύσεις των ισοτόπων του άνθρακα και του οξυγόνου που γίνονται, στα κελύφη των απολιθωμένων μικροοργανισμών που είναι εγκλωβισμένα μέσα στα ιζήματα, στο πλαίσιο του προγράμματος μας επέτρεψαν να ερμηνεύσουμε με βάση τις συγκεντρώσεις του ισοτοπικού άνθρακα και του οξυγόνου της μεταβολές –διακυμάνσεις του κλίματος τη συγκεκριμένη περίοδο και έτσι καταλαβαίνουμε πότε επικρατούσε σε μια περιοχή θερμή περίοδος και πότε ψυχρή. Όταν υπάρχουν μεγάλες συγκεντρώσεις άνθρακα, σημαίνει ότι το κλίμα ήταν ζεστό. ενώ αντίθετα όταν οι τιμές στις συγκεντρώσεις οξυγόνου είναι υψηλές τότε κλίμα ήταν ψυχρό.
Με τη βοήθεια των παλαιοκλιματικών μελετών ελπίζουμε να μπορέσουμε σήμερα να καταλάβουμε πώς και αν θα αλλάξει το κλίμα στα χρόνια που έρχονται. Γνωρίζοντας τί συνέβαινε στον τόπο μας πριν από χιλιάδες χρόνια, θα μπορούμε σε ένα μεγάλο βαθμό να γνωρίζουμε πώς συμπεριφέρεται το κλίμα και σήμερα. Πολύ περισσότερο, πώς σκοπεύει να συμπεριφερθεί στο μέλλον. Θα δούμε πόσο συχνά εμφανίζονται περίοδοι με ζέστη και πόσο συχνά περίοδοι με κρύο. Θα δούμε ακόμα πώς αυτές οι αλλαγές με τη συχνότητα και τη σφοδρότητα που συμβαίνουν, επηρεάζουν τη φύση γύρω μας. Ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, είναι πολύ πιθανόν να συμβεί στο μέλλον , εξηγεί η δρ. Ιωακείμ. Αυτό το κρυμμένο βιβλίο του κλίματος από το παρελθόν που οι επιστήμονες τώρα διαβάζουν, ελπίζοντας να καταλάβουν σε ένα βαθμό με τι τρόπο μπορεί να μεταβληθεί και στο άμεσο μέλλον. Μια και οι μέχρι σήμερα έρευνες τόσο στο θαλάσσιο όσο και στο χερσαίο περιβάλλον φανερώνουν ότι καταγράφεται κάποια κυκλικότητα των φαινομένων .
Παράλληλα συλλέχθηκαν και μελετήθηκαν τα κομμάτια των πετρωμάτων που μεταφέρθηκαν με τη βοήθεια των ροών λάσπης των ηφαιστείων, που υπήρχαν πριν την ηφαιστειακή δραστηριότητα και τα αποτελέσματα αυτά μας έδωσαν σημαντικές πληροφορίες, τόσο για την προϋπάρχουσα γεωλογική δομή, όσο και την παλαιογεωγραφική της εξέλιξη κατά τα τελευταία 120 εκατ.χρόνια περίπου.
Οι υδρίτες στον πλανήτη
Στις αρχές τις δεκαετίας του 70 ανακαλύφθηκαν στο δυτικό Ατλαντικό και μέχρι σήμερα (όπως φαίνεται στο χάρτη 1) έχουν εντοπισθεί τεράστιες ποσότητες σε παγκόσμιο επίπεδο (Ειρηνικό, Ινδικό κ.α.). Η παρουσία των υδριτών στον Ευρωπαϊκό χώρο έχει διαπιστωθεί μέχρι στιγμής στη Κασπία Θάλασσα, στα στενά του Μπαρέντς και στην Ανατολική Μεσόγειο (στα υποθαλάσσια υβώματα του Αναξίμανδρου) ΝΑ της Ρόδου –ΝΔ ακτές της Τουρκίας.
Σύμφωνα με τις πρόσφατες μελέτες εκτιμάται ότι οι ποσότητες των σχηματισμών που τους φιλοξενούν ανέρχονται περίπου σε (0,7-2)%6 km3 (Milkov 2004). Εδικότερα αναφέρουν ένα κυβικό μέτρο ιζήματος περιέχει λιγότερο από 2,5m3 μεθανίου και άλλων αερίων. Συνήθως μεγάλες συγκεντρώσεις υδριτών εγκλείονται σε σχηματισμούς που διευκολύνουν τη διαφυγή των αερίων μεθανίου όταν αποδομηθούν και αλλάξει η ζώνη ισορροπίας τους (Gas Hydrates, Stability Zone, GHSZ) δηλαδή οι συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας. Αυτές οι συνθήκες επίσης εξαρτώνται μεταξύ άλλων και από το βάθος που βρίσκονται.
Σήμερα και για τα επόμενα χρόνια γίνονται εντατικές προσπάθειες από τις πετρελαϊκές εταιρείες σε ότι αφορά τη μελλοντική εκμετάλλευσή τους, λόγω του ότι είναι τεχνικά δύσκολη εξαιτίας των συνθηκών διατήρησης χωρίς να αλλοιώνονται τα in situ χαρακτηριστικά όπου φιλοξενούνται και του μεγάλου βάθους σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη. Παρόλα αυτά, οι εταιρείες πετρελαίων στις ΗΠΑ προγραμματίζουν τη δοκιμαστική εκμετάλλευση τους στον κόλπο του Μεξικού μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια Εκτιμάται επίσης ότι τα αποθέματα αυτά θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες των ΗΠΑ για τα επόμενα εκατό χρόνια σε ρυθμούς κατανάλωσης του 1996. Παράλληλα σήμερα γίνονται πολυάριθμες μελέτες σχετικά με το αν οι ποσότητες του μεθανίου και των ενυδατωμένων υδρογονανθράκων (υδρίτες) που εγκλείονται κυρίως στα υποθαλάσσια λασποηφαίστεια επηρεάζουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και επομένως την παγκόσμια περιβαλλοντική ισορροπία. Επίσης ερευνάται η σχέση συνύπαρξης των λασποηφαιστείων με τους υδρίτες μια και αυτοί φιλοξενούνται στις ροές λάσπης που συνδέεται άμεσα με την ενεργή ηφαιστειακή δραστηριότητα τους.
Με τα επιστημονικά δεδομένα που έχουμε μέχρι σήμερα είναι πιθανόν οι ενυδατωμένοι υδρογονάνθρακες να έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο στη μετάβαση από τις παγετώδεις στις μεσοπαγετώδεις περιόδους και αντίστροφα, παίζοντας το ρόλο καταλύτη σε μεγάλες κλιματικές αλλαγές. Και αυτό, διότι οι ενυδατωμένοι υδρογονάνθρακες περιέχουν μεγάλες συγκεντρώσεις μεθανίου σε στερεοποιημένη μορφή κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης (χαμηλή θερμοκρασία (2-10ο) και υψηλή πίεση (150-200atm). Όταν οι συνθήκες αυτές αλλάξουν με τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας όπως για παράδειγμα αυτές που έχουν καταγραφεί στα ιζήματα του Τεταρτογενούς αναφέρονται κατά τη διάρκεια των παγετωδών περιόδων, έχουμε πτώση της στάθμης της θάλασσας κατά 110μ. περίπου και ταυτόχρονη μείωση της πίεσης στον πυθμένα της θάλασσας. Έτσι έχουμε απελευθέρωση αερίου μεθανίου στην ατμόσφαιρα.
Μεταξύ των άλλων υποθέσεων που επικρατούν η πιο ουσιαστική είναι η άποψη ότι όταν το κλίμα αναθερμάνθηκε, οι βροχοπτώσεις αυξήθηκαν. Συνεπώς οι εκπομπές του μεθανίου στις υγρές τροπικές ζώνες έχουν εντατικοποιηθεί και ενισχύουν στην συνέχεια την αναθέρμανση του κλίματος. Πολλές συντονισμένες προσπάθειες γίνονται επίσης στο να μελετηθούν και στη συνέχεια ερμηνευθούν οι συνθήκες που επηρέασαν τον κύκλο του μεθανίου κατά τη διάρκεια των παγετωδών περιόδων. Πιθανόν θα μπορούσε στο μέλλον να θεωρηθεί ότι οι υδρίτες παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στις γρήγορες κλιματικές μεταβολές. Αυτό για παράδειγμα μας οδηγεί σε ένα μεγάλο ερώτημα: Τι ρόλο παίζει το μεθάνιο και ιδιαίτερα αυτό των υδριτών (clathrates κλειθριτών) μέσα στο γενικό κύκλο του άνθρακα, ένα από τα κύρια κλειδιά στο παγκόσμιο κλιματικό ισοζύγιο του πλανήτη. Τι συμβαίνει όταν οι εγκλωβισμένοι μέσα στα ιζήματα υδρίτες βρίσκονται σε επαφή με τη θάλασσα και ποίος ο ακριβής ρόλος των μεθανοφάγων βακτηριδίων μέσα στα ιζήματα;
Αυτές οι ερωτήσεις θα πρέπει να αποτελέσουν τους κύριους άξονες των μελλοντικών ερευνών μεταξύ άλλων για τον κύκλο του μεθανίου και των επιπτώσεών των στην εξέλιξη του κλίματος. Τέλος , όλοι αυτοί οι μηχανισμοί της δημιουργίας των υδριτών, της αποσύνθεσης τους και του βαθμού που επηρεάζουν τη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας , δεν έχουν αποδειχθεί πλήρως, αλλά αποτελούν ένα σύγχρονο πεδίο έρευνας της Παλαιοκαιανογραφίας –Παλαιοκλιματολογίας.
Δυνατότητες
Η εκμετάλευση των ενυδατωμένων υδρογονανθράκων θα επιτρέψει σε αυτόν που θα το επιτύχει ενεργειακή αυτονομία και ασφάλεια, επιτρέποντάς του ταυτόχρονα να διαδραματίσει σημαντικό και κυρίαρχο ρόλο στα παγκόσμια οικονομικά δεδομένα. Τα παραπάνω δεν αποτελούν απλώς σενάρια αλλά έχουν καταστεί σαφή στις μεγάλες δυνάμεις οι οποίες έχουν ξεκινήσει ήδη έναν μεταξύ τους αγώνα δρόμου προκειμένου να επιτύχουν όσο το δυνατόν συντομότερα την ασφαλή και συμφέρουσα εκμετάλευση τους.
Οι βασικοί μέθοδοι που έχουν προταθεί για την εξόρυξη/παραγωγή μεθανίου είναι τρείς: η θερμική διέγερση, η εφαρμογή υποπίεσης και ο ψεκασμός με διαλύτες υδριτών. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι λόγω των ιδιομορφιών τους και του μεγάλου βάθους των κοιτασμάτων τους παρουσιάζονται σοβαρές δυσκολίες σε όλες τις μεθόδους.
Στην θερμική διέγερση, θερμική ενέργεια απελευθερώνεται εντός των υδριτών με σκοπό την αύξηση της θερμοκρασίας σε τέτοιο βαθμό ώστε να προκληθεί διάλυση των υδριτών και απελευθέρωση μεθανίου. Με την εφαρμογή υποπίεσης μειώνεται η σχετική πίεση των υδριτών με τα ίδια αποτελέσματα. Ο ψεκασμός με διαλύτες υδριτών όπως η μεθανόλη, μετατοπίζει την σχέση θερμοκρασίας – πίεσης όπου είναι σταθεροί οι υδρίτες, τόσο ώστε οι υδρίτες να αποσταθεροποιούνται-εξαερώνονται στην ίδια θερμοκρασία και πίεση του περιβάλλοντός τους.
Από αυτές τις μεθόδους, πιθανόν ο συνδιασμός των δύο πρώτων είναι πιο πρακτικός, ιδιαίτερα όταν αέριο μεθάνιο υπάρχει κάτω από τον ορίζοντα των υδριτών. Επίσης κυκλοφορία επιφανειακού νερού μέσω κατακόρυφων και οριζόντιων γεωτρήσεων εντός των υδριτών πιθανόν να αποτελεί την πιο αξιόπιστη μεθοδολογία για την άντληση του αερίου μεθανίου από τους υδρίτες.
Η άντληση μεθανίου από υδρίτες με ψεκασμό μεθανόλης έχει επιτευχθεί στη Δ. Σιβηρία αλλά απεδείχθει ιδιαίτερα δαπανηρή. Η άντληση μεθανίου από υδρίτες τουλάχιστον με τις παρούσες τεχνολογικές συνθήκες ευνοήται σε περιοχές όπου υπάρχει ήδη η κατάλληλη υποδομή (Αλάσκα, Κόλπος του Μεξικού) και τα κοιτάσματα βρίσκονται σε μικρά βάθη κάτω από τον πυθμένα. Σε κάθε περίπτωση άντλησης όμως υπάρχουν κάποιες προυποθέσεις που πρέπει να πληρούνται όπως (α) επαρκής διαπερατότητα και πορώδες των ιζημάτων του μητρικού κοιτάσματος, (β) σταθερή πηγή τροφοδοσίας μεθανίου και (γ) αδιαπέρατη/αεροστεγής οροφή για την παγίδευση του αερίου. Το μεθάνιο που μεταναστεύει από βαθύτερες πηγές και εγκλωβίζεται κάτω από την βάση του ορίζοντα των υδριτών μπορεί να θεωρηθεί και αυτό εκμεταλλεύσιμο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η. Lamb, Climate Past, Present and Future, LondonMethuen, 1972.
T. Houghton et al. (dir) Climate change: the scientific basis, intergovernmental Panel on Climate Change, Cambridge Univ. Press, 2002.
W.C. Wang science, 194, 685, 1976
R. Petit et al., Nature, 399, 429, 1999.
Epica Community Members, Nature, 429, 623, 2004
Milkov 2004. Global estimates of hydrates bound gas in marine sediments: how much is really out there? Earth Sci. Rev. 66, 183-197.diolkos.
Η. Lamb, Climate Past, Present and Future, LondonMethuen, 1972.
T. Houghton et al. (dir) Climate change: the scientific basis, intergovernmental Panel on Climate Change, Cambridge Univ. Press, 2002.
W.C. Wang science, 194, 685, 1976
R. Petit et al., Nature, 399, 429, 1999.
Epica Community Members, Nature, 429, 623, 2004
Milkov 2004. Global estimates of hydrates bound gas in marine sediments: how much is really out there? Earth Sci. Rev. 66, 183-197.diolkos.
Απλές αλλά πολύ χρήσιμες εφευρέσεις!
Απλές εφευρέσεις που μπορεί να μην άλλαξαν τη ροή της ιστορίας, αλλά τις συναντούμε καθημερινά στη ζωή μας και μας διευκολύνουν ιδιαίτερα. Οι εφευρέτες τους δεν έγιναν διάσημοι και κανείς δε σκέφτεται το πόσο επηρεάζουν την καθημερινότητά μας ή το πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς αυτά.
Σας παρουσιάζουμε κάποια από τα απλά αυτά αντικείμενα και την ιστορία τους.
1. Το λαστιχάκι
Τα γνωστά σε όλους λαστιχάκια εφευρέθηκαν το 1845 από τον Stephen Perry στην Αγγλία, ο οποίος για την κατασκευή τους χρησιμοποίησε λάστιχο εμπλουτισμένο με διάφορες χημικές ουσίες για την αύξηση της αντοχής του. Σήμερα τα λαστιχάκια κατασκευάζονται κυρίως από φυσικό λάστιχο (το οποίο έχει πολύ μεγάλη αντοχή αλλά και ελαστικότητα) που προέρχεται από δέντρα, καθώς επίσης και από συνθετικό λάστιχο το οποίο προέρχεται από την ανάμιξη υποπροϊόντων του πετρελαίου και είναι πολύ πιο φθηνό. Η γκάμα των χρήσεών τους είναι τεράστια, αφού χρησιμοποιούνται σε όλα τα νοικοκυριά, τα γραφεία και γενικότερα σε πάρα πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μας.
2. Ο συνδετήρας
Είναι το αντικείμενο που χρησιμοποιείται πιο πολύ για τη συγκράτηση χαρτιών. Είναι μια πολύ απλή κατασκευή, αποτελούμενη από ένα μικρό κομμάτι σύρματος το οποίο λυγίζετε για να πάρει τη χαρακτηριστική μορφή του συνδετήρα. Αν και σήμερα οι πλαστικοί συνδετήρες είναι εξίσου συνηθισμένοι, όταν πρωτοεμφανίστηκαν κατασκευαζόταν αποκλειστικά από ατσάλι εξαιτίας της μεγάλης του αντοχής. Δεν είναι ξεκάθαρο ποιός είναι ο εφευρέτης των συνδετήρων με τη μορφή που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα αφού κατά καιρούς έχουν πατενταριστεί διάφορες παραλλαγές του. Ωστόσο η κατασκευή που μοιάζει περισσότερο είναι αυτή που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1904 στην Αμερική από την εταιρεία Cushman & Denison.
3. Το καλαμάκι
Το καλαμάκι έκανε την πρώτη του εμφάνιση πριν από αρκετές χιλιάδες χρόνια, όταν οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν κούφια άχυρα για να πίνουν μπύρα! Για τη σημερινή του μορφή ωστόσο, υπεύθυνος είναι ο Marvin Stone ο οποίος το κατοχύρωσε σαν πατέντα το 1888. Αρχικά ο Marvin τύλιξε ένα χαρτί γύρω από ένα μολύβι και το κόλλησε για να διατηρήσει το σχήμα του, ενώ στη συνέχεια χρησιμοποίησε επένδυση παραφίνης για μεγαλύτερη αντοχή. Ο Joseph Friedman το 1937 δημιούργησε το σημερινό σπαστό καλαμάκι , εξελίσσοντας ακόμα περισσότερο την ιδέα του Marvin Stone. Το χαρτί αντικαταστάθηκε από το πλαστικό κατά τη δεκαετία του 1960, όταν η χρήση του τελευταίου επεκτάθηκε σε χιλιάδες καθημερινά πράγματα.
4. Το σχοινί
Το σχοινί χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο για πάνω από 30.000 χρόνια, ακόμα και αν οι πρώτες του μορφές δεν ήταν τίποτα παραπάνω από φυτά αρκετά ευλύγιστα και ανθεκτικά. Ο πρώτος λαός που χρησιμοποιεί πιο εξελιγμένες μορφές σχοινιού είναι οι Αιγύπτιοι, περίπου 6.000 πριν. Σαν πρώτες ύλες χρησιμοποιούν ίνες καλαμιού και πάπυρου, καθώς επίσης και τρίχες ζώων που δένονται μεταξύ τους για μεγαλύτερη αντοχή. Σήμερα τα σχοινιά γίνονται από συνθετικές ίνες όπως πλαστικό και νάιλον που φυσικά τους δίνουν εξαιρετική ανθεκτικότητα και ευλυγισία.
5. Η χαρτοσακούλα
Η ιδέα ανήκει στον Walter Deubner, ιδιοκτήτη παντοπωλείου στην Αμερική τη δεκαετία του 1980. Τότε παρατήρησε ότι οι πελάτες στο μαγαζί του αγόραζαν λίγα πράγματα ώστε να μπορούν εύκολα να τα κουβαλήσουν με τα χέρια τους. Για να αυξήσει τις πωλήσεις του, κατασκεύασε τις πρώτες χαρτοσακούλες τις οποίες έδινε στους πελάτες για να τους διευκολύνει. Η ιδέα αυτή γνώρισε τέτοια επιτυχία, που μόλις ένα χρόνο μετά την κατοχύρωσή της σαν πατέντα, ο Walter Deubner έγινε πάμπλουτος. Με το πέρασμα των χρόνων βέβαια η χρήση της χαρτοσακούλας περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τη διάδοση των πιο φιλικών προς το περιβάλλον επαναχρησιμοποιούμενων πλαστικών τσαντών.
Πηγή : perierga.gr
Σας παρουσιάζουμε κάποια από τα απλά αυτά αντικείμενα και την ιστορία τους.
1. Το λαστιχάκι
Τα γνωστά σε όλους λαστιχάκια εφευρέθηκαν το 1845 από τον Stephen Perry στην Αγγλία, ο οποίος για την κατασκευή τους χρησιμοποίησε λάστιχο εμπλουτισμένο με διάφορες χημικές ουσίες για την αύξηση της αντοχής του. Σήμερα τα λαστιχάκια κατασκευάζονται κυρίως από φυσικό λάστιχο (το οποίο έχει πολύ μεγάλη αντοχή αλλά και ελαστικότητα) που προέρχεται από δέντρα, καθώς επίσης και από συνθετικό λάστιχο το οποίο προέρχεται από την ανάμιξη υποπροϊόντων του πετρελαίου και είναι πολύ πιο φθηνό. Η γκάμα των χρήσεών τους είναι τεράστια, αφού χρησιμοποιούνται σε όλα τα νοικοκυριά, τα γραφεία και γενικότερα σε πάρα πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μας.
2. Ο συνδετήρας
Είναι το αντικείμενο που χρησιμοποιείται πιο πολύ για τη συγκράτηση χαρτιών. Είναι μια πολύ απλή κατασκευή, αποτελούμενη από ένα μικρό κομμάτι σύρματος το οποίο λυγίζετε για να πάρει τη χαρακτηριστική μορφή του συνδετήρα. Αν και σήμερα οι πλαστικοί συνδετήρες είναι εξίσου συνηθισμένοι, όταν πρωτοεμφανίστηκαν κατασκευαζόταν αποκλειστικά από ατσάλι εξαιτίας της μεγάλης του αντοχής. Δεν είναι ξεκάθαρο ποιός είναι ο εφευρέτης των συνδετήρων με τη μορφή που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα αφού κατά καιρούς έχουν πατενταριστεί διάφορες παραλλαγές του. Ωστόσο η κατασκευή που μοιάζει περισσότερο είναι αυτή που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1904 στην Αμερική από την εταιρεία Cushman & Denison.
3. Το καλαμάκι
Το καλαμάκι έκανε την πρώτη του εμφάνιση πριν από αρκετές χιλιάδες χρόνια, όταν οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν κούφια άχυρα για να πίνουν μπύρα! Για τη σημερινή του μορφή ωστόσο, υπεύθυνος είναι ο Marvin Stone ο οποίος το κατοχύρωσε σαν πατέντα το 1888. Αρχικά ο Marvin τύλιξε ένα χαρτί γύρω από ένα μολύβι και το κόλλησε για να διατηρήσει το σχήμα του, ενώ στη συνέχεια χρησιμοποίησε επένδυση παραφίνης για μεγαλύτερη αντοχή. Ο Joseph Friedman το 1937 δημιούργησε το σημερινό σπαστό καλαμάκι , εξελίσσοντας ακόμα περισσότερο την ιδέα του Marvin Stone. Το χαρτί αντικαταστάθηκε από το πλαστικό κατά τη δεκαετία του 1960, όταν η χρήση του τελευταίου επεκτάθηκε σε χιλιάδες καθημερινά πράγματα.
4. Το σχοινί
Το σχοινί χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο για πάνω από 30.000 χρόνια, ακόμα και αν οι πρώτες του μορφές δεν ήταν τίποτα παραπάνω από φυτά αρκετά ευλύγιστα και ανθεκτικά. Ο πρώτος λαός που χρησιμοποιεί πιο εξελιγμένες μορφές σχοινιού είναι οι Αιγύπτιοι, περίπου 6.000 πριν. Σαν πρώτες ύλες χρησιμοποιούν ίνες καλαμιού και πάπυρου, καθώς επίσης και τρίχες ζώων που δένονται μεταξύ τους για μεγαλύτερη αντοχή. Σήμερα τα σχοινιά γίνονται από συνθετικές ίνες όπως πλαστικό και νάιλον που φυσικά τους δίνουν εξαιρετική ανθεκτικότητα και ευλυγισία.
5. Η χαρτοσακούλα
Η ιδέα ανήκει στον Walter Deubner, ιδιοκτήτη παντοπωλείου στην Αμερική τη δεκαετία του 1980. Τότε παρατήρησε ότι οι πελάτες στο μαγαζί του αγόραζαν λίγα πράγματα ώστε να μπορούν εύκολα να τα κουβαλήσουν με τα χέρια τους. Για να αυξήσει τις πωλήσεις του, κατασκεύασε τις πρώτες χαρτοσακούλες τις οποίες έδινε στους πελάτες για να τους διευκολύνει. Η ιδέα αυτή γνώρισε τέτοια επιτυχία, που μόλις ένα χρόνο μετά την κατοχύρωσή της σαν πατέντα, ο Walter Deubner έγινε πάμπλουτος. Με το πέρασμα των χρόνων βέβαια η χρήση της χαρτοσακούλας περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τη διάδοση των πιο φιλικών προς το περιβάλλον επαναχρησιμοποιούμενων πλαστικών τσαντών.
Πηγή : perierga.gr
Αυτοματισμοι στην Αρχαία Ελλάδα!
Ηλίας Σφέτσος(Οι γκραβούρες του άρθρου είναι χειροποίητες και υπόκεινται σε στενά πνευματικά δικαιώματα των εκδόσεων ΑΙΟΛΟΣ και του κου Χρήστου Λάζουπου έχει γράψει τα βιβλία "Μηχανική και Τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα", και "ο Υπολογιστής των Αντικυθήρων")
Ποιος είπε ότι τα ρομπότ, οι αυτόματες πόρτες και η ατμομηχανή είναι τεχνολογικά επιτεύγματα της δεύτερης χιλιετίας; Ε, λοιπόν, όχι! Τα στοιχεία που έρχονται στην επιφάνεια φαίνεται..
να αποδεικνύουν αυτό που εδώ και αρκετές δεκαετίες ήταν κοινό μυστικό μεταξύ των ερευνητών: στην αρχαία Ελλάδα, κυρίως ο Ήφαιστος και ο Δαίδαλος ανέπτυξαν τεχνικές που θα τις ζήλευαν πολλοί εφευρέτες της εποχής εκείνης, αλλά και σήμερα.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε διάφορες χρήσιμες εφαρμογές:
Τάλως
Ένα από τα πιο γνωστά αρχαία ρομπότ στην Ελλάδα ήταν ο διάσημος Τάλως (στην αρχαία Κρητική διάλεκτο σημαίνει και ήλιος). Κατασκευάστηκε από τον θεό Ήφαιστο, ο οποίος ήθελε να στείλει την εφεύρεσή του ως δώρο στον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Ο Τάλως ήταν τεράστιος ανθρωπόμορφος και χάλκινος. Προστάτευε την Κρήτη από τους εχθρούς της και επέβλεπε την εφαρμογή των νόμων. Μπορούσε να κινείται πολύ γρήγορα και ήταν σε θέση να κάνει σε μία μέρα τρεις φορές τον γύρο της Κρήτης (μέση ταχύτητα 250 km/h!). Είχε την δύναμη να εκσφενδονίζει τεράστιους βράχους εναντίων των αντιπάλων του ή να τους καίει με την καυτή αναπνοή του! Με αυτόν τον τρόπο απωθούσε τα εχθρικά πλοία προστατεύοντας την Κρήτη.
Όπως λέει ο μύθος, όταν οι Αργοναύτες επέστρεφαν απ' την Κολχίδα, με την δύναμη της μάγισσας Μήδειας κατάφεραν να καταστρέψουν τον Τάλω. Η Μήδεια κατάφερε να προκαλέσει σύγχυση στον Τάλω και τραυματίστηκε άσχημα στο πόδι του. Το αίμα έφυγε απ' την μία και μόνη φλέβα του σαν λιωμένο μέταλλο! Μία άλλη εκδοχή της ίδιας ιστορίας αναφέρει ότι ο Ποίας (πατέρας του Φιλοκτήτη) τόξευσε ένα βέλος στην φτέρνα του ρομπότ, μία βίδα πετάχτηκε και ο Ιχώρ, το αίμα των Θεών, έρευσε έξω απ' το μεταλλικό σώμα! Αρκετά νομίσματα στα οποία εικονίζεται ο Τάλως βρέθηκαν στην πόλη της Φαιστού.
Αυτόματες πόρτεςΗ τεχνολογία της αρχαιότητας τέθηκε φυσικά και στην υπηρεσία της θρησκείας! Όταν κάποιος πιστός έκανε μία προσφορά σε κάποιον Θεό, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας κι αν ήταν, ο Θεός έπρεπε να τον ευχαριστήσει! Διαφορετικά, ίσως κάποιος άλλος Θεός κέρδιζε τις προτιμήσεις του πιστού... Με την βοήθεια της τότε τεχνολογίας, λοιπόν, κάποιες πόρτες άνοιγαν αυτόματα ταυτόχρονα με το άναμμα της φωτιάς στον βωμό
και κάποιες φορές κάποια αγάλματα άρχιζαν να κινούνται!
και κάποιες φορές κάποια αγάλματα άρχιζαν να κινούνται!
Ο Ήρωνας και ο Κτησίβιος λέγεται ότι είχαν φτιάξει συσκευές που μόλις άναβαν οι βωμοί του ναού μία πέτρινη σάλπιγγα ηχούσε αυτόματα προσκαλώντας τους πιστούς. Επίσης αυτόματα έπεφτε μέσα στο ναό μία λεπτή βροχή αρωματισμένου νερού, διάφορα μεταλλικά πουλιά άνοιγαν το ράμφος τους και κελαηδούσαν, κάποια αγάλματα κινούνταν ή και πετούσαν! Λέγεται επίσης ότι έλεγχαν αποτελεσματικά τον φωτισμό μέσα κι έξω απ' το ναό προκαλώντας ακόμη και τεχνητή ομίχλη.
Ατμοστρόβιλος του Ήρωνα
Ο Ήρων από την Αλεξάνδρεια ήταν Έλληνας μαθηματικός, μηχανικός και εφευρέτης που έζησε τον πρώτο αιώνα π.Χ. Αρχικά εργάστηκε σαν υποδηματοποιός αλλά η Αλεξάνδρεια εκείνης της εποχής με την συστηματική τεχνολογική παράδοση τον κέντρισε να ασχοληθεί με κάτι αρκετά εντυπωσιακότερο. Είναι γνωστός περισσότερο σαν μηχανικός με υδραυλικές κατασκευές, απλές μηχανές αλλά και αυτοματισμούς αλλά ήταν επίσης και σπουδαίος μαθηματικός. Υπήρξε διευθυντής της περίφημης Ανώτατης Τεχνικής Σχολής της Αλεξάνδρειας (κάτι σαν το πρώτο πολυτεχνείο).
Η πρώτη ατμομηχανή επίσης ανακαλύφθηκε απ' τον Ήρωνα. Αποτελούταν από ένα κλειστό δοχείο που όταν το νερό που είχε τοποθετηθεί μέσα του άρχιζε να βράζει, ο ατμός κατευθυνόταν με σωλήνες στο πάνω μέρος σε μία σφαίρα με δύο αντιδιαμετρικές εφαπτομενικά εξόδους. Η ταχύτητα εξόδου του ατμού συνδυασμένη με την κατάλληλη άρμοση της σφαίρας την έκαναν να περιστρέφεται με ταχύτητα ανάλογη του βρασμού του νερού. Η παραγόμενη κυκλική κίνηση από την ατμομηχανή του Ήρωνα θα μπορούσε να δώσει κίνηση σε αρκετές μηχανές της εποχής, όπως ο τόρνος.. Δεν έχουμε όμως αρκετά στοιχεία για κάτι τέτοιο.Αλλη ενδιαφέρουσα κατασκευή του Ήρωνα ήταν η ανεμογεννήτρια. Χρησιμοποίησε την δύναμη του ανέμου μιας φτερωτής και μετέτρεψε την κυκλική κίνηση σε παλινδρομική για να κινήσει αεραντλία που θα τροφοδοτούσε μια ύδραυλιν.
Πιεστήριο λαδιού
Υπήρχαν και στην αρχαία Ελλάδα (όπως υπάρχουν σε ευρεία χρήση και μέχρι σήμερα) πιεστήρια που με την δύναμη που εφαρμόζεται σε έναν κοχλία καταφέρνουν να συμπιέζουν οτιδήποτε χρειαστεί. Η δύναμη όμως που απαιτείται για την λειτουργία τους είναι συνήθως μεγάλη κάνοντας ιδιαίτερα κουραστική την χρήση τους.Ο Ήρωνας λοιπόν κατανοώντας καλύτερα απ' τους υπόλοιπους την μηχανική των υγρών κατάφερε και έφτιαξε μερικές συσκευές ώστε να βγαίνει ευκολότερα το λάδι απ' τις ελιές με την βοήθεια υδραυλικής πρέσας. Αυτός ο τύπος πιεστηρίου αν και είναι δυσκολότερος κατασκευαστικά, μιας και απαιτεί σοβαρή κατασκευαστική ακρίβεια, δίνει πολύ καλύτερα αποτελέσματα μιας και ο πολλαπλασιασμός δυνάμεως που πετυχαίνει είναι εντυπωσιακός σε σχέση με το απλό μηχανικό πιεστήριο.
Ο ίδιος βασικός τρόπος συμπίεσης χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα στα περισσότερα πιεστήρια λαδιού, τυπογραφεία, ανυψωτικά μηχανήματα κλπ. Ο Κτησίβιος έφτιαξε επίσης κάποιο παρόμοιο πιεστήριο που δούλευε με αντλία κενού! Φυσικά η στεγανοποίηση που απαιτούσε η κατασκευή ήταν ακόμα καλύτερη από το υδραυλικό πιεστήριο.
Αντλία νερού
Ο Κτησίβιος έζησε τον 2ο π.Χ. αιώνα στην Αλεξάνδρεια. Ήταν γιος κουρέα, αλλά ευτυχώς το ευνοϊκό για τις επιστήμες περιβάλλον της Αλεξάνδρειας του επέτρεψε να αφήσει σύντομα το κουρείο και να ασχοληθεί με εφευρέσεις. Σε αρχαία κείμενα περιγράφεται ως «ιδιοφυής μηχανικός» που οι επινοήσεις του επηρέασαν την ερευνητές της εποχής.
Ύδραυλις
Ο Κτησίβιος εκτός των άλλων ασχολήθηκε και με την μουσική κατασκευάζοντας το πρώτο πληκτροφόρο όργανο. Η ύδραυλις ήταν ένα μουσικό όργανο που λειτουργούσε με πίεση που του παρείχαν αντλία αέρα και υδραυλικός μηχανισμός και οδηγούσε κατ' επιλογή των πλήκτρων ισάριθμους μεταλλικούς αυλούς. Ένας έξυπνα σχεδιασμένος και κατασκευασμένος μηχανισμός επέτρεπε σε μία αεραντλία να αποθηκεύει τον συμπιεσμένο αέρα σε μια δεξαμενή και με την βοήθεια υδραυλικού συστήματος να τον στέλνει με διαρκώς σταθερή πίεση για την λειτουργία του οργάνου. Έτσι κάθε πλήκτρο μπορούσε πάντα να στέλνει σε κάθε αυλό σταθερή πίεση αέρα. Ήταν ένα πληκτροφόρο μουσικό όργανο που μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί πρόδρομος του σημερινού αρμόνιου.Αν και κατασκευαστής της θεωρείται ο Κτησίβιος, άλλοι αποδίδουν την εφεύρεσή της στον Ήρωνα και την εξέλιξή της στον Κτησίβιο. Κοντά στο Δίον στην Πιερία το 1992 βρέθηκε τμήμα υδραύλεως του 1ου αιώνα π.Χ. Με βάση την περιγραφή του Ήρωνα και του Βιτρούβιου και το κομμάτι που βρέθηκε έγινε δυνατή η ανακατασκευή της από τον καθηγητή Δημήτρη Παντερμάλη.Η ύδραυλις χρησιμοποιούταν μέχρι τον 9ο τουλάχιστον αιώνα από βυζαντινούς αυτοκράτορες. Από πολλούς ερευνητές θεωρείται ότι το εκκλησιαστικό όργανο βασίστηκε πάνω στο σχέδιο της υδραύλεως.
Αντλίες αέρος
Οι αντλίες αυτές του Κτησίβιου χρησιμοποιήθηκαν και σε άλλες του κατασκευές από μεταγενέστερους κατασκευαστές. Μπορούν να αντλήσουν τόσο νερό όσο και αέρα ανάλογα με τον βαθμό στεγανότητας που επιτεύχθηκε στην κατασκευή. Σε πολλές εφαρμογές χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα, λόγω απλότητας της κατασκευής αλλά και αξιοπιστίας. Οι εμβολοφόροι κινητήρες εσωτερικής καύσης που χρησιμοποιούνται σήμερα σε εκατομμύρια αυτοκίνητα και άλλες εφαρμογές θεωρούνται μια έξυπνη μετατροπή αυτού του τύπου αντλίας!Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012
«Πράσινος» φορτιστής λειτουργεί με μια κουταλιά νερό!
Έναν φορτιστή που διαθέτει κυψέλες καυσίμου υδρογόνου και λειτουργεί απλά και μόνο με νερό ανέπτυξε η σουηδική εταιρεία myFC.
Ο «πράσινος» φορτιστής PowerTrekk σχεδιάστηκε για ανθρώπους που περνούν μεγάλα χρονικά διαστήματα σε απομακρυσμένες περιοχές και δεν έχουν πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια.
Εκτός από μπαταρίες, η πρωτοποριακή συσκευή φορτίζει κινητά τηλέφωνα, κάμερες, GPS και άλλα ηλεκτρονικά γκάντζετς.
Με μια κουταλιά νερό, ο φορτιστής PowerTrekk μπορεί να δώσει δέκα ώρες ζωής στη μπαταρία του κινητού.
Η λειτουργία του στην ουσία βασίζεται σε μια χημική αντίδραση. Το νερό αντιδρά με μια χημική ουσία που περιέχει ο «πράσινος φορτιστής», το πυριτιούχο νάτριο, για την παραγωγή αέριου υδρογόνου.
Το πυριτιούχο νάτριο είναι ένα νέο χημικό, σε μορφή σκόνης, που αναπτύχθηκε από την ενεργειακή εταιρεία SiGNa Chemistry, με έδρα τη Νέα Υόρκη.
Ο φορτιστής PowerTrekk είναι το πρώτο εμπορικό προϊόν που περιέχει το συγκεκριμένο χημικό, το οποίο είναι περιβαλλοντικά φιλικό.
Φορτίζει οποιαδήποτε συσκευή έχει θύρα USB και λειτουργεί ακόμα και με θαλασσινό ή βρώμικο νερό
Ο «πράσινος» φορτιστής αναμένεται να κυκλοφορήσει στην ευρωπαϊκή αγορά τον Μάιο ή τον Ιούνιο, με προτεινόμενη τιμή τα 199 ευρώ. Το κόστος αντικατάστασης των κυψελών καυσίμου υπολογίζεται στα δυο ευρώ.
«Ο φορτιστής PowerTrekk έχει συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους συμβατικούς φορτιστές», δήλωσε ο κ. Björn Westerholm, εκπρόσωπος της εταιρείας myFC.
«Η παραγωγή υδρογόνου για την τροφοδοσία των κυψελών καυσίμου είναι άμεση και η φόρτιση δεν επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες όπως οι καιρικές συνθήκες και η ηλιοφάνεια», συμπλήρωσε.
Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012
Μια Πρόταση για την Μεταφορά και Τοποθέτηση Ανεμογεννητριών στη Θάλασσα - WindFlip
Στη Σκοτία, στην Γαλλία και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης σχεδιάζονται μεγάλα θαλάσσια αιολικά πάρκα. Μια νορβηγική εταιρία προτείνει έναν απλό και έξυπνο τρόπο, ονόματι WindFlip, για τη μεταφορά των θαλάσσιων ανεμογεννητριών. Η καινοτόμος πρόταση προβλέπει τη μεταφορά τους σε οριζόντια θέση και στη συνέχεια, όταν φτάνουν στο σημείο εγκατάστασης, οι ανεμογεννήτριες ορθώνονται με τη βοήθεια του βάρους του νερού.
Το WindFlip σχεδιάζεται για να έχει μέγεθος γύρω στα 100χ30 μέτρα και να ταξιδεύει με ταχύτητα 8 15χμ/ώρα στη θάλασσα.
Η όλη δομή περιλαμβάνει 29 στεγανά στο εσωτερικό της, τα οποία γεμίζουν λίγο-λίγο με νερό, επιτρέποντας στο WindFlip να βυθίζεται σταδιακά, τοποθετώντας σε όρθια θέση την ανεμογεννήτρια που μεταφέρει. Στη συνέχεια, η ανεμογεννήτρια απελευθερώνεται και συνδέεται.
Πρόσφατα, οι σχεδιαστές του WindFlip αναβάθμισαν τις δυνατότητές του, έτσι ώστε να μπορεί να μεταφέρει και μεγαλύτερες ανεμογεννήτριες της τάξης των 5-6 μεγαβάτ. Παρόλα αυτά, το σχέδιο μέχρι στιγμής παραμένει στα χαρτιά, αφού η νορβηγική εταιρία αναζητά χρηματοδότηση και συνεργάτες.
Ακολουθεί το σχετικό βίντεο:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)