Επαναστατικός αντιδραστήρας σύντηξης «σε μια δεκαετία»

 

Η «μαγνητική φιάλη» της Lockheed Martin θα συγκρατεί μετέωρο ένα σύννεφο υπέρθερμου υδρογόνου. Το βίντεο της εταιρείας εξηγεί

Ουάσινγκτον 

Είναι ένας προκλητικός ισχυρισμός, έρχεται όμως από αξιόπιστη πηγή: Η Lockheed Martin, ο μεγαλύτερος προμηθευτής του αμερικανικού στρατού, υποστηρίζει ότι έχει έτοιμα τα σχέδια για έναν αντιδραστήρα που θα λειτουργεί με τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις που τροφοδοτούν τον Ήλιο.

Οι δοκιμές

Η εταιρεία ανακοίνωσε ότι προγραμματίζει να ξεκινήσει τις δοκιμές σε ένα χρόνο, να κατασκευάσει ένα πρωτότυπο σε πέντε χρόνια, και να αρχίσει την παραγωγή των αντιδραστήρων σε μόλις μια δεκαετία. Η ισχύς τους θα φτάνει διαβάστε περισσότερα...

 

Πηγή:  http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=641807

Ο αριθμός Googol

Ένα googol είναι ο αριθμός 10^100, δηλαδή η μονάδα ακολουθούμενη από 100 μηδενικά. Πρόκειται δηλαδή για τον αριθμό: 1googol=10.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.

(δέκα τριακονταδυάκις εκκατομμύρια)
Στον όρο αυτό πρωτοαναφέρθηκε το 1938 διαβάστε περισσότερα...

Πηγή: http://www.scienceandtechnology.gr/gnorizesoti/o-arithmos-googol/

Μαύρη τρύπα εργαστηρίου «εκπέμπει ακτινοβολία Χόκινγκ»

Οι μαύρες τρύπες δεν είναι απόλυτα μαύρες. Εκπέμπουν την αμυδρή ακτινοβολία Χόκινγκ, σωματίδια που δραπέτευσαν από τη θανάσιμη έλξη   (Φωτογραφία:  Wikimedia Commons )

Έχουν περάσει ακριβώς 40 χρόνια από τότε που ο βρετανός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ σόκαρε τους συναδέλφους του ανακοινώνοντας ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία, τη λεγόμενη ακτινοβολία Χόκινγκ. Σαράντα χρόνια μετά, ένα πείραμα εργαστηρίου δείχνει να επιβεβαιώνει τη θεωρία.Οι μαύρες τρύπες, σημεία στο χώρο όπου η πυκνότητα της ύλης φτάνει στο άπειρο, έχουν τόσο ισχυρό βαρυτικό πεδίο ώστε τίποτα, ακόμα και το φως, δεν μπορεί να δραπετεύσει από τη θανάσιμη έλξη τους.Το 1974, όμως ο Χόκινγκ διατύπωσε τη θεωρία ότι οι μαύρες τρύπες δεν είναι απόλυτα μαύρες, αλλά εκπέμπουν συνεχώς μια αμυδρή ακτινοβολία.Η λεγόμενη ακτινοβολία Χόκινγκ είναι αποτέλεσμα κβαντικών φαινομένων. Σύμφωνα με τη κβαντική θεωρία, το κενό δεν είναι ποτέ απόλυτα άδειο αλλά βρίθει από «εικονικά σωματίδια» ύλης και αντιύλης, τα οποία εμφανίζονται μόνο για μια στιγμή πριν αλληλοεξουδετερωθούν και πάψουν να υπάρχουν.Αν όμως ένα τέτοιο ζευγάρι σωματιδίων εμφανιστεί κοντά σε μια μαύρη τρύπα, το ένα μπορεί να χαθεί μέσα της για πάντα, οπότε το δεύτερο είναι ελεύθερο να δραπετεύσει και να συνεχίσει τη ζωή του ως κανονικό σωματίδιο.Η ακτινοβολία Χόκινγκ αποτελείται από αυτά ακριβώς τα σωματίδια, είναι ωστόσο υπερβολικά αμυδρή για να καταγραφεί σε πραγματικές συνθήκες.Μια εναλλακτική λύση για τη μελέτη της είναι η προσομοίωση του φαινομένου στο εργαστήριο. Ο Τζέιμς Στάινχαουερ, ερευνητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Technion-Israel στη Χάιφα του Ισραήλ, δημιούργησε ένα ανάλογο μιας μαύρης τρύπας το οποίο παγιδεύει ηχητικά κύματα αντί για φως.Η ομάδα του Στάινχαουερ πάγωσε άτομα ρουβιδίου κοντά στο απόλυτο μηδέν για να δημιουργήσει ένα «συμπύκνωμα Μπόζε-Αϊνστάιν», μια κατάσταση της ύλης στην οποία πολλά παγωμένα άτομα συμπεριφέρονται συλλογικά σαν ένα άτομο. Χρησιμοποιώντας ακτίνες λέιζερ, οι ερευνητές επιτάχυναν ένα μέρος του συμπυκνώματος πέρα από την ταχύτητα του ήχου. Αυτό σημαίνει ότι όσα ηχητικά κύματα ταξίδευαν μέσα στο συμπύκνωμα αντίθετα από την κατεύθυνση κίνησής του θα παγιδεύονταν στο εσωτερικό του ακριβώς όπως θα παγιδευόταν το φως από μια μαύρη τρύπα.Το συμπύκνωμα γίνεται έτσι ανάλογο του «ορίζοντα γεγονότων» γύρω από μια μαύρη τρύπα, το όριο πέρα από το οποίο δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής.Όπως το κενό βρίθει από ζευγάρια εικονικών σωματιδίων, ζευγάρια ηχητικών κυμάτων εμφανίζονται μέσα στην πειραματική διάταξη λόγω κβαντικών φαινομένων. Τα κύματα αυτά κανονικά αλληλοεξουδετερώνονται, ενίοτε όμως το ένα κύμα παγιδεύεται στον ορίζοντα των γεγονότων ενώ το δεύτερο είναι ελεύθερο να συνεχίσει την πορεία του.Το πρόβλημα όμως είναι ότι τα κύματα αυτά είναι πολύ αμυδρά και πρέπει να ενισχυθούν προκειμένου να καταγραφούν. Για να γίνει αυτό οι ερευνητές δημιούργησαν έναν δεύτερο ορίζοντα γεγονότων τον οποίο δεν μπορούσαν να διαπεράσουν τα ηχητικά κύματα. Αυτό ανάγκασε τα κύματα να αναπηδούν συνεχώς από τον ένα ορίζοντα στον άλλο, πυροδοτώντας τη γέννηση νέων ζευγαριών κυμάτων και ενισχύοντας το σήμα του πειράματος μέχρι να φτάσει σε μετρήσιμα επίπεδα.Παραμένει ωστόσο ασαφές αν το μοντέλο που δημιούργησαν οι ερευνητές προσομοιώνει με ακρίβεια τη συμπεριφορά μιας πραγματικής μαύρης τρύπας.Η εικόνα θα μπορούσε να γίνει πιο σαφής αν η ερευνητική ομάδα καταφέρει να καταγράψει το ανάλογο της ακτινοβολίας Χόκινγκ χωρίς να χρησιμοποιήσει έναν δεύτερο ορίζοντα των γεγονότων.Δεδομένου όμως ότι η ακτινοβολία Χόκινγκ από τις μαύρες τρύπες θεωρείται πρακτικά αδύνατο να καταγραφεί άμεσα με τις σημερινές τεχνολογίες, τα εργαστηριακά ανάλογα των μελανών οπών μάλλον θα παραμείνουν για καιρό το βασικό εργαλείο για τη μελέτη τους.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Physics.

Πηγή: http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231355113

Αφνιο: Tο Παρ’ Ολίγον Υπερόπλο

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Το ενδιαφέρον με στοιχεία που δεν ανήκουν στα πιο γνωστά είναι ότι μπορείς ξαφνικά να βρεις μπροστά σου ιστορίες που ούτε μπορούσες να φανταστείς. Και μια τέτοια περίπτωση είναι το άφνιο. Εκτός από το ότι πρόκειται για ένα από τα ακριβότερα υλικά στον κόσμο, του οποίου δύσκολα αποκτάς ακόμη και μισό γραμμάριο, είναι στο κέντρο μιας ιστορίας εκατομμυρίων, που μάλλον και ευτυχώς πήγαν χαμένα.

Πρωταγωνιστής λοιπόν το «πυρηνικό ισομερές» άφνιο-178m2. Αλλά πρώτα να καταλάβουμε τι είναι ένα πυρηνικό ισομερές. Υπάρχουν άτομα που ο πυρήνας τους μπορεί να εμφανιστεί εκτός από τη μια και πιο συνηθισμένη μορφή και σε άλλες, κάπως διαφορετικές. Να έχει διαφορετικό σπιν, σχήμα, ενέργεια, χωρίς να διαφέρει ο αριθμός πρωτονίων ή νετρονίων. Τέτοιες μορφές προκύπτουν από πυρηνική σύντηξη, όταν προστίθενται νετρόνια ή πρωτόνια στον πυρήνα ύστερα από μια σύγκρουση, οπότε ο νέος πυρήνας βρίσκεται σε μια κατάσταση υψηλότερης ενέργειας από ό,τι στη συνηθισμένη του μορφή. Αλλά σε αυτή την κατάσταση δεν μένει για πολύ.

Μέσα σε εκατομμυριοστά του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου επιστρέφει στη θεμελιώδη και πιο συνηθισμένη κατάσταση εκπέμποντας ακτίνες γ. Υπάρχουν όμως στοιχεία και περιπτώσεις όπου αυτή η επιστροφή αργεί αρκετά να γίνει. Το άφνιο-178m2 είναι τέτοια περίπτωση, αφού για να επιστρέψει η μισή του ποσότητα από την m2 (μετασταθή) κατάσταση, περνώντας στην m1 και μετά στη θεμελιώδη, χρειάζεται 31 χρόνια. Αλλά το ποσό ενέργειας που δίνει με τη μορφή ακτίνων γ είναι 2,45 εκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ (2,45 MeV). Πολλή ενέργεια που όμως μέσα σε αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είναι εκμεταλλεύσιμη για πολεμικούς σκοπούς. Αν όμως μπορούσες να την απελευθερώσεις διαμιάς και τη στιγμή που θέλεις, σαν να πάτησες τη σκανδάλη ή ακόμη καλύτερα σαν να έβγαλες την περόνη μιας χειροβομβίδας, τότε ξαφνικά αποκτά άλλη... μαγεία.

Εχεις ένα όπλο που δεν εμπίπτει στην κατηγορία των απαγορευμένων πυρηνικών. Απελευθερώνει όμως ενέργεια που φέρνει στο μυαλό μια πυρηνική βόμβα σε διαστάσεις μινιατούρας. Και αυτό φάνηκε ότι θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα όταν στις 25 Ιανουαρίου του 1999 σε μια από τις πιο έγκυρες επιθεωρήσεις για τη Φυσική, τη «Physical Review Letters», εμφανίστηκε η εργασία ενός Καρλ Κόλινς από το Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Ντάλας. Και σε αυτήν περιγραφόταν ένας στοιχειώδης τρόπος, με χρήση ενός παλιού μηχανήματος οδοντιάτρου, για ακτινογραφίες με ακτίνες Χ, να παίρνεις διαμιάς την αποθηκευμένη ενέργεια του ισομερούς 178 του αφνίου. Αν αυτό ήταν έτσι όπως το περιέγραφε η συγκεκριμένη εργασία, είχε ανοίξει η πόρτα για ένα εργαστήριο νέων και τρομερών όπλων με ελάχιστο όγκο και ισχύ αντίστοιχη με 2.000 κιλά τρινιτροτολουόλης και βάλε. Αυτό δεν μπορούσε παρά να ενδιαφέρει το Πεντάγωνο.

Το 2003 εγκρίνεται δαπάνη 30 εκατ. δολαρίων για τη χρηματοδότηση σχετικής έρευνας. Οπως όμως παραδέχθηκαν όσοι ασχολήθηκαν με το θέμα, κανείς δεν μπόρεσε να αναπαραγάγει τα όσα υποστήριζε ο Κόλινς. Παρ' όλα αυτά συνέχισαν να εγκρίνουν εκατομμύρια κυνηγώντας την πυρηνική βόμβα χειρός. Ακόμη και οι Ρώσοι το έψαξαν το θέμα, αλλά από το 2008 δεν ακούστηκε πλέον κάτι σχετικά με το ζήτημα.

Γιατί το είπαν έτσι

Το άφνιο είναι ένα από τα στοιχεία που ανακαλύφθηκαν σχετικά αργά, μετά δηλαδή το 1920. Το 1914 ο Χένρι Μόσλεϊ είχε κάνει την εξαιρετική για εκείνη την εποχή ανακάλυψη για τη σχέση του φορτίου στον πυρήνα των ατόμων και τις γραμμές στο φάσμα κάθε στοιχείου. Ουσιαστικά αυτό έδειχνε τον δρόμο για την τοποθέτηση των στοιχείων στον περιοδικό πίνακα με βάση τον αριθμό πρωτονίων του πυρήνα, δηλαδή τον ατομικό τους αριθμό και όχι τη μάζα τους, όπως πίστευε ο Μεντελέγεφ. Ετσι ήξεραν πλέον ότι στη θέση με ατομικό αριθμό 72 έπρεπε να υπάρχει στοιχείο που ακόμη δεν είχε βρεθεί. Ο Δανός Νιλς Μπορ προέβλεψε ότι έπρεπε να μοιάζει με το ζιρκόνιο. Ετσι το 1923 οι Ντερκ Κόστερ και Γκέοργκ φον Χεβέσι δουλεύοντας σε εργαστήριο της Κοπεγχάγης με ορυκτό δείγμα ζιρκονίτη από τη Νορβηγία, όπου βέβαια το μεγαλύτερο μέρος του ήταν το ζιρκόνιο, «δίδυμος αδελφός» (σχηματικά φυσικά) με το άφνιο, λόγω ίδιων οξειδίων και ακτίνας του ατόμου τους που διαφέρει μόλις κατά 10 εκατομμυριοστά του μέτρου, κατάφεραν με τη βοήθεια ακτίνων Χ να διακρίνουν το άφνιο. Που πήρε το όνομά του από το λατινικό όνομα της Κοπεγχάγης, Hafnia, γενέτειρας του Νιλς Μπορ. Καθαρό το μέταλλο κατάφεραν να το έχουν άλλοι ερευνητές μόλις δύο χρόνια μετά. Ακόμη και σήμερα το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης έχει ως έμβλημά του το χημικό σύμβολο του στοιχείου αυτού.

Αριθμοί κυκλοφορίας

Ατομικός αριθμός: 72

Ατομικό βάρος: 178,49

Σημείο τήξης: 2.230^οC

Σημείο ζέσης: 5.400^οC

Πυκνότητα: 13,3 gr/cm3

Αριθμός ισοτόπων: 36

Με τον άνθρακα δημιουργούν μια ένωση, το καρβίδιο του αφνίου, που έχει το υψηλότερο σημείο τήξης από οποιαδήποτε άλλη ένωση με δύο διαφορετικά στοιχεία

Τι θέλει από τη ζωή μας

Σχεδόν τίποτε. Δεν απορροφάται ιδιαίτερα από το ανθρώπινο σώμα και δεν θεωρείται ιδιαίτερα τοξικό.

Πόλεμος και ειρήνη

Η παραγωγή αφνίου παγκοσμίως εκτιμάται ότι είναι ανάμεσα στους 70 και 77 τόνους. Προκύπτει ως παραπροϊόν κατά την παραγωγή ζιρκονίου και το χαρακτηριστικό τους είναι πως στη λειτουργία των αντιδραστήρων έχουν ακριβώς συμπληρωματικούς ρόλους. Το ζιρκόνιο δεν απορροφά νετρόνια (αρκεί να είναι εντελώς απαλλαγμένο από άφνιο) και θα το βρούμε στις ράβδους καυσίμου στο εξωτερικό τους περίβλημα, για να το διαπερνούν ανεμπόδιστα τα νετρόνια, ενώ αντίθετα το άφνιο παρουσιάζει υπεραπορροφητικότητα νετρονίων (και μάλιστα κάνει τη δουλειά του ακόμη και με 4,5% πρόσμειξη με ζιρκόνιο), γι' αυτό και χρησιμοποιείται στις ράβδους ρύθμισης της αλυσιδωτής αντίδρασης που όσο βυθίζονται μπορούν ακόμη και να τη σταματήσουν. Δύο είναι οι βασικοί παραγωγοί αφνίου στον κόσμο. Μια αμερικανική εταιρεία, η ATI Wah Chanq, και η CEZUS, στη Γαλλία, κομμάτι της γνωστής κατασκευάστριας πυρηνικών αντιδραστήρων AREVA. Ακόμη πιο διαδομένη, εκεί που το κόστος δεν συνιστά καθοριστικό παράγοντα, είναι η χρήση του αφνίου στους αντιδραστήρες των πυρηνικών υποβρυχίων.

Είναι ένα στοιχείο που δίνει υψηλή ποιότητα στα κράματα και στις άλλες ενώσεις έστω και αν τα ποσοστά του μερικές φορές είναι πολύ κάτω ακόμη και από το 10%. Το άφνιο μαζί με άνθρακα, που φτιάχνουν το καρβίδιο του αφνίου (HfC), μία από τις πιο δύστηκτες ουσίες στον πλανήτη, χρησιμοποιείται σε επίστρωση των φούρνων υψηλών θερμικών προδιαγραφών. Επίσης το συναντούμε στα φτερά των ανεμογεννητριών και στις εξατμίσεις των διαστημικών ακάτων που προσεδαφίζονται στη Σελήνη ή στον Αρη. Αφνιο με νιόβιο δίνει κράμα προδιαγραφών αεροναυπηγικής, ενώ στη μικροηλεκτρονική υπάρχει στις διατάξεις των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων των απαραίτητων για τη λειτουργία των υπολογιστών, γιατί, μεταξύ άλλων, όπως ανακάλυψε η Intel, περιορίζει τις διαρροές φορτίων, άρα ανεβάζει την απόδοση του επεξεργαστή.

Απορίες λογικές και μη

Γιατί θα ήταν τόσο φοβερή ανακάλυψη μια «βόμβα χεριού» ακτίνων γ;

Διότι μπορεί σε μερικές περιπτώσεις να χρησιμοποιούνται οι ακτίνες γ ακόμη και για θεραπευτικούς σκοπούς, αλλά η δοσολογία είναι πολύ αυστηρά καθορισμένη. Μεγάλη ποσότητα ακτίνων γ σε πολύ μικρό χρόνο, διαπερνώντας ακόμη και τσιμεντένιους τοίχους καταφυγίων, προξενεί σημαντικές βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό. Εκτός από την ασθένεια λόγω ραδιενέργειας με συμπτώματα εμετούς, διάρροια, ναυτία, απώλεια μαλλιών, αιμορραγίες, πληγές και τελικά καρκίνο. Ο,τι συνέβη και στη Χιροσίμα. Αλλά ένα πρόβλημα που θα είχαν να αντιμετωπίσουν όσοι θα κουβαλούσαν και θα ενεργοποιούσαν μια τέτοια (χειρο)βόμβα είναι το πώς θα απέφευγαν οι ίδιοι την ακτινοβολία

 

Πηγή: http://www.energia.gr/article.asp?art_id=84756

NASA: Ανακαλύφθηκε τεράστια υπόγεια πεδιάδα στη Σελήνη

  

Ενα τεράστιο γεωλογικό σχηματισμό με σχήμα ορθογωνίου παραλληλογράμμου, θαμμένο λίγο κάτω από την επιφάνεια στη φωτεινή πλευρά της Σελήνης, ανακάλυψαν οι επιστήμονες με τη βοήθεια των ευρημάτων των «δίδυμων» δορυφόρων της αποστολής Grail της NASA. 

Οι δορυφόροι το 2012 είχαν χαρτογραφήσει τις ανωμαλίες του βαρυτικού πεδίου του φεγγαριού, οι οποίες εξαρτώνται από τις διακυμάνσεις της επιφανειακής και υπόγειας γεωμορφολογίας.

Ο μυστηριώδης γεωλογικός σχηματισμός βρίσκεται κάτω από τη μεγαλύτερη «θάλασσα» της Σελήνης (τον λεγόμενο «Ωκεανό των Καταιγίδων») και ήταν άγνωστος έως τώρα. Η ανακάλυψη σημαίνει ότι ο «Ωκεανός» δεν προέρχεται από πτώση μεγάλου αστεροειδούς, όπως πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες, αλλά από τις τεκτονικές διεργασίες του ίδιου του φεγγαριού.

Η τεράστια υπόγεια πεδιάδα πλάτους περίπου 2.600 χιλιομέτρων πιστεύεται ότι αποτελεί απομεινάρι παλαιών τεκτονικών τάφρων, που αργότερα γέμισαν με λάβα. Είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτονται τέτοιοι τάφροι στο φεγγάρι, ενώ έχουν ήδη βρεθεί στον Aρη και στην Αφροδίτη. Παρόμοια τεκτονική γεωμετρία φαίνεται να υπάρχει στον Εγκέλαδο, το παγωμένο φεγγάρι του Κρόνου.

«Είναι εντυπωσιακό πόσο μεγάλος είναι αυτός ο υπόγειος γεωμετρικός σχηματισμός. Καλύπτει περίπου το 17% της επιφάνειας της Σελήνης, μια επιφάνεια ισοδύναμη με τη Β. Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία μαζί», δήλωσε, όπως ανέφερε το BBC, ο καθηγητής γεωφυσικής Τζέφρι Άντριους Χάνα της Σχολής Μεταλλειολόγων του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στην επιστημονική επιθεώρηση Nature.

«Ποτέ κανείς δεν πίστευε ότι θα έβλεπε ένα τετράγωνο ή ένα παραλληλόγραμμο τόσο μεγάλο σε οποιονδήποτε πλανήτη. Αναρωτιέται επίσης κανείς τι μπορεί να κρύβεται κάτω από τις επιφάνειες όλων των άλλων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος », πρόσθεσε.



Όσον αφορά τον μηχανισμό που δημιούργησε τον ιδιόμορφο γεωλογικό σχηματισμό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το υπέδαφος αυτής της περιοχής περιέχει πολλά φυσικά ραδιενεργά στοιχεία, όπως ουράνιο, θόριο και κάλιο, τα οποία θα θέρμαναν τον φλοιό του φεγγαριού, όταν αυτό βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. Όταν αργότερα ο φλοιός ψύχθηκε, θα δημιουργήθηκαν ρωγμές στην επιφάνειά του, ανοίγοντας έτσι βαθιές τάφρους. Στη Γη η ανάλογη γεωλογική διαδικασία συνήθως παράγει εξάγωνα σχήματα.

Η ακριβής ημερομηνία δημιουργίας του βυθισμένου παραλληλογράμμου δεν μπορεί να υπολογιστεί ακόμη, αλλά εκτιμάται ότι οι τάφροι του γέμισαν με βασαλτική λάβα από τα τότε ενεργά ηφαίστεια του δορυφόρου μας, πριν από περίπου 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Οι σκούροι «λεκέδες» της λάβας πάνω στο φωτεινότερο φόντο της επιφάνειας του «Ωκεανού των Καταιγίδων» (Oceanus Procellarum) ήταν αυτό που είχε δημιουργήσει ένα πανάρχαιο μυστήριο: την πεποίθηση των ανθρώπων ότι βλέπουν το πρόσωπο ενός ανθρώπου στο φεγγάρι. Οι παλαιοί αστρονόμοι είχαν εξάλλου εσφαλμένα περάσει για «θάλασσες» όλες τις μεγάλες πεδιάδες του φεγγαριού, γι’ αυτό τις είχαν ονομάσει έτσι

 

Πηγή: http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5165310/anakalyfthhke-parallhlogrammo-apo-tektonikoys-tafroys-sth-selhnh/

Δορυφορική Ευρώπη σήμερα

 Εικόνα Μετεωρολογικού Δορυφόρου 2014-10-04 08:00:00

Η Ευρώπη απο το Μετεωρολογικό Δορυφόρο σήμερα το πρωι. Μια φωτογραφία απο την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία.

Πηγή: technews-gr

Νέος δορυφορικός χάρτης αποκαλύπτει υποθαλάσσια βουνά

 

Επιστήμονες από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ανακάλυψαν, με τη βοήθεια των δορυφόρων, χιλιάδες άγνωστα έως τώρα υποθαλάσσια βουνά και ηφαίστεια ύψους τουλάχιστον ενάμισι χιλιομέτρου, τα οποία είναι διάσπαρτα στους βυθούς των ωκεανών του πλανήτη μας. Η χαρτογράφηση δεν έχει ολοκληρωθεί και στην πορεία αναμένεται να αποκαλύψει χιλιάδες ακόμη βυθισμένα βουνά και ηφαίστεια, πολλά από τα οποία δεν είναι ορατά, επειδή καλύπτονται από διαδοχικά στρώματα ιζημάτων. Μέχρι σήμερα περίπου το 90% των βυθών παραμένει αχαρτογράφητο.

Οι ερευνητές από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Σάντγουελ του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Scripps του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια - Σαν Ντιέγκο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC, το πρακτορείο Ρόιτερς και το "Nature", ανέφεραν ότι μέχρι τώρα τα δορυφορικά ραντάρ δεν μπορούσαν να «πιάσουν» μέσα στη θάλασσα βουνά χαμηλότερα των δύο χιλιομέτρων - και έτσι είχαν βρεθεί μέχρι σήμερα περίπου 5.000 τέτοιες κορυφές. Όμως, χάρη στη βελτίωση της δορυφορικής τεχνολογίας, είναι δυνατός πλέον ο εντοπισμός και χαμηλότερων βουνών, ύψους τουλάχιστον ενάμισι χιλιομέτρου, πράγμα που αναμένεται να επιτρέψει την ανίχνευση άλλων 20.000 έως 25.000 υποθαλάσσιων βουνών.

Η καλύτερη γνώση σχετικά με το πού υπάρχουν υποθαλάσσια βουνά, βοηθά τόσο στην καλύτερη προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, όσο και στην πιο αποτελεσματική αλιεία. Επίσης συμβάλλει στη βελτιωμένη κατανόηση των θαλάσσιων ρευμάτων και συνεπώς των κλιματικών μεταβολών, καθώς επίσης στην παροχή νέων χρήσιμων γεωφυσικών στοιχείων σχετικά με τις περιοχές του βυθού, όπου οι τεκτονικές πλάκες συγκρούονται ή απομακρύνονται μεταξύ τους. Οι στρατιωτικές και γεωλογικές εφαρμογές (καλύτερη αναζήτηση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και αερίου) είναι δύο τομείς, όπου οι νέοι τοπογραφικοί χάρτες θα έχουν μεγάλη χρησιμότητα.

Καθώς το 71% της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από θάλασσες, η γνώση των βυθών παραμένει ελλιπής, κάτι που φάνηκε και κατά την αποτυχία εύρεσης του χαμένου αεροπλάνου ΜΗ370 της Malaysia Airlines. Το θαλασσινό αλμυρό νερό είναι αδιαφανές και στην περίπτωση των ωκεανών δεν είναι αποτελεσματικές οι δοκιμασμένες τεχνικές χαρτογράφησης, που είναι αποτελεσματικές στην ξηρά.

 Η καταγραφή της μορφολογίας του βυθού με την τεχνική ηχοεντοπισμού (σόναρ) από πλοία επιτρέπει τη συλλογή πληροφοριών υψηλής ανάλυσης, αλλά με τον τρόπο αυτό δεν έχει καλυφθεί ούτε το 10% των ωκεανών της Γης, καθώς μένουν αχαρτογράφητες τεράστιες «τρύπες» των βυθών έκτασης εκατοντάδων χιλιομέτρων. «Ξέρουμε πολύ περισσότερα για την τοπογραφία του Άρη από ό,τι για το βυθό της Γης», δήλωσε ο γεωφυσικός Ντίτμαρ Μίλερ του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ.

Η ευκολότερη και φθηνότερη εναλλακτική λύση είναι η χαρτογράφηση από αέρα μέσω δορυφόρων με τα κατάλληλα ραντάρ, που μετρούν τις διακυμάνσεις του γήινου βαρυτικού πεδίου. Αυτό έγινε σε ένα βαθμό στις δεκαετίες του '80 και του '90 από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ (με τον δορυφόρο Geosat, τα στοιχεία του οποίου έπαψαν το 1995 να θεωρούνται στρατιωτικό μυστικό) και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Το 1997 οι επιστήμονες, με επικεφαλής και τότε τον Σάντγουελ, είχαν δημιουργήσει τον πρώτο δορυφορικό τοπογραφικό χάρτη της Γης.

Ο νέος χάρτης, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, είναι τουλάχιστον δύο φορές καλύτερος, επειδή συμπεριλαμβάνει στοιχεία και από άλλους δορυφόρους, τον γερασμένο αμερικανικό "Jason 1" (πρόσφατα τέθηκε εκτός λειτουργίας) και τον πολύ νεότερο ευρωπαϊκό Cryosat-2 (που τέθηκε σε τροχιά το 2010 και συνεχίζει να χαρτογραφεί), οι οποίοι έχουν καλύτερη τεχνολογία ραντάρ.

 

Πηγή:  http://www.enikos.gr/international/267738,Neos_doryforikos_xarths_apokalyptei_ypo8.html

ΝASA - Τεράστια παραλληλόγραμμη τάφρο στη Σελήνη

Με κόκκινο έχει σημειωθεί το γεωλογικό σχήμα που αποτελεί την τάφρο  

Καλιφόρνια

Ένα τεράστιο γεωλογικό σχηματισμό με σχήμα ορθογωνίου παραλληλογράμμου, θαμμένο λίγο κάτω από την επιφάνεια στη φωτεινή πλευρά της Σελήνης, ανακάλυψαν οι επιστήμονες με τη βοήθεια των ευρημάτων των «δίδυμων» δορυφόρων της αποστολής Grail της NASA.

Οι δορυφόροι το 2012 είχαν χαρτογραφήσει τις ανωμαλίες του βαρυτικού πεδίου του φεγγαριού, οι οποίες εξαρτώνται από τις διακυμάνσεις της επιφανειακής και υπόγειας γεωμορφολογίας.

Ο μυστηριώδης γεωλογικός σχηματισμός βρίσκεται κάτω από τη μεγαλύτερη «θάλασσα» της Σελήνης (τον λεγόμενο «Ωκεανό των Καταιγίδων») και ήταν άγνωστος έως τώρα. Η ανακάλυψη σημαίνει ότι ο «Ωκεανός» δεν προέρχεται από πτώση μεγάλου αστεροειδούς, όπως πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες, αλλά από τις τεκτονικές διεργασίες του ίδιου του φεγγαριού.

Η τεράστια υπόγεια πεδιάδα πλάτους περίπου 2.600 χιλιομέτρων πιστεύεται ότι αποτελεί απομεινάρι παλαιών τεκτονικών τάφρων, που αργότερα γέμισαν με λάβα. Είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτονται τέτοιοι τάφροι στο φεγγάρι, ενώ έχουν ήδη βρεθεί στον Άρη και στην Αφροδίτη. Παρόμοια τεκτονική γεωμετρία φαίνεται να υπάρχει στον Εγκέλαδο, το παγωμένο φεγγάρι του Κρόνου.

«Είναι εντυπωσιακό πόσο μεγάλος είναι αυτός ο υπόγειος γεωμετρικός σχηματισμός. Καλύπτει περίπου το 17% της επιφάνειας της Σελήνης, μια επιφάνεια ισοδύναμη με τη Β. Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία μαζί», δήλωσε ο καθηγητής γεωφυσικής Τζέφρι Άντριους Χάνα της Σχολής Μεταλλειολόγων του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το BBC και το «Science».

«Ποτέ κανείς δεν πίστευε ότι θα έβλεπε ένα τετράγωνο ή ένα παραλληλόγραμμο τόσο μεγάλο σε οποιονδήποτε πλανήτη. Αναρωτιέται επίσης κανείς τι μπορεί να κρύβεται κάτω από τις επιφάνειες όλων των άλλων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος», πρόσθεσε.

Όσον αφορά τον μηχανισμό που δημιούργησε τον ιδιόμορφο γεωλογικό σχηματισμό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το υπέδαφος αυτής της περιοχής περιέχει πολλά φυσικά ραδιενεργά στοιχεία, όπως ουράνιο, θόριο και κάλιο, τα οποία θα θέρμαναν τον φλοιό του φεγγαριού, όταν αυτό βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. Όταν αργότερα ο φλοιός ψύχθηκε, θα δημιουργήθηκαν ρωγμές στην επιφάνειά του, ανοίγοντας έτσι βαθιές τάφρους. Στη Γη η ανάλογη γεωλογική διαδικασία συνήθως παράγει εξάγωνα σχήματα.

Η ακριβής ημερομηνία δημιουργίας του βυθισμένου παραλληλογράμμου δεν μπορεί να υπολογιστεί ακόμη, αλλά εκτιμάται ότι οι τάφροι του γέμισαν με βασαλτική λάβα από τα τότε ενεργά ηφαίστεια του δορυφόρου μας, πριν από περίπου 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Οι σκούροι «λεκέδες» της λάβας πάνω στο φωτεινότερο φόντο της επιφάνειας του «Ωκεανού των Καταιγίδων» (Oceanus Procellarum) ήταν αυτό που είχε δημιουργήσει ένα πανάρχαιο μυστήριο: την πεποίθηση των ανθρώπων ότι βλέπουν το πρόσωπο ενός ανθρώπου στο φεγγάρι. Οι παλαιοί αστρονόμοι είχαν εξάλλου εσφαλμένα περάσει για «θάλασσες» όλες τις μεγάλες πεδιάδες του φεγγαριού, γι' αυτό τις είχαν ονομάσει έτσι.

Πηγή:  http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231352418

Νέα κατάστασης της ύλης ανακάλυψαν έλληνες ερευνητές

Μπορεί να έχει πρακτικές εφαρμογές σε υλικά για ηλεκτρονικές συσκευές. Έλληνες και σλοβένοι επιστήμονες ανακάλυψαν μια νέα κατάσταση της ύλης, όπως ανακοίνωσε το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ). Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ερευνητική εργασία τους μπορεί να έχει μελλοντικές πρακτικές εφαρμογές σε υλικά που χρησιμοποιούνται σε σύγχρονες ηλεκτρονικές συσκευές.Οι έλληνες και οι σλοβένοι ερευνητές ανακάλυψαν μία νέα ανομοιογενή κατάσταση της ύλης, η οποία διαβάστε περισσότερα...

Πηγή: http://www.newsbeast.gr/technology/arthro/639581/nea-katastasis-tis-ulis-anakalupsan-ellines-ereunites/

Giant Trench Under Antarctic Ice Deeper Than Grand Canyon British scientists have discovered a massive valley buried beneath ice.

Ker Than for National Geographic 

Published January 17, 2014

Photograph by Robert Boesch, Corbis

A huge subglacial pit was found near West Antarctica's Ellsworth Mountains.

Scientists probing the icelands of West Antarctica have discovered a subglacial pit that is deeper than the Grand Canyon. The researchers were charting the Ellsworth Subglacial Highlands-an ancient mountain range buried beneath several miles of Antarctic ice-by combining data from satellites and ice-penetrating radar towed behind snowmobiles and onboard small aircraft. The project uncovered a massive subglacial trench, or valley, that is up to 1.9 miles (3 kilometers) deep and more than 15.5 miles (25 kilometers) across. For comparison, the Grand Canyon is 1.13 miles (1.8 kilometers) deep at its deepest point. In places, the floor of the subglacial valley is more than 6,500 feet (2,000 meters) below διαβάστε περισσότερα...

Πηγή:  http://news.nationalgeographic.com

Space Applications of Hydrogen and Fuel Cells - NASA

For decades, NASA has relied upon hydrogen gas as rocket fuel to deliver crew and cargo to space. With the Centaur, Apollo and space shuttle vehicles, NASA has developed extensive experience in the safe and effective handling of hydrogen. For example, the rocket engines of each shuttle flight burn about 500,000 gallons of cold liquid hydrogen with another 239,000 gallons depleted by storage boil off and transfer operations. Experts at Glenn Research Center, Kennedy Space Center, Marshall Space Flight Center, Stennis Space Center and White Sands Test Facility are proficient with hydrogen propellant transportation, storage, system design, training, safety standards, hazard analysis, testing, vehicle demonstration, technology transfer and outreach. With the recent focus on human missions to the moon and eventually Mars διαβάστε περισσότερα...

Πηγή: http://www.nasa.gov/topics/technology/hydrogen/hydrogen_2009.html

Η ενεργειακή συσκευή που θα έφερνε την επανάσταση στον τομέα της ενέργειας - HYRERION E-CAT Rossi Cold Fusion

Επανάσταση στην ενέργεια από την Ξάνθη – Τι χάσαμε ώστε να βγούμε μια και καλή από την κρίση – κάνουν τα πάντα για να μην αναδεχθεί η Ελλάδα!

Μια μεγάλη καινοτομία στον τομέα της ενέργειας που ανατρέπει τα μέχρι σήμερα δεδομένα και ταυτόχρονα μια σημαντική επένδυση που θα αξιοποιούσε σε βιομηχανικό επίπεδο την συγκεκριμένη επιστημονική ανακάλυψη διαβάστε περισσότερα...

Πηγή: Η ενεργειακή συσκευή που θα έφερνε την επανάσταση στον τομέα της ενέργειας - RAMNOUSIA

Το Gemini Planet Imager κατέγραψε τον πλανήτη Beta Pictorus b

Στη δημοσιότητα δόθηκε η πρώτη φωτογραφία του ισχυρότερου αστρονομικού οργάνου για τον εντοπισμό πλανητών, του Gemini Planet Imager (GPI) που κατασκευάστηκε για το τηλεσκόπιο Gemini στη Χιλή. Η φωτογραφία σίγουρα δεν εντυπωσιάζει τους αμύητους, ωστόσο για τους αστρονόμους αποτελεί μια σημαντική λήψη.Πρόκειται για την πρώτη φωτογραφία ενός πλανήτη που διαβάστε περισσότερα...

Πηγή: http://www.newsbeast.gr/environment/arthro/630414/i-proti-lipsi-tou-ishuroterou-ergaleiou-gia-ton-edopismo-planiton/

Μαύρες τρύπες – ταξίδι στο χωροχρόνο

Άραγε υπάρχει δυνατότητα να μεταφερθούμε σε άλλες διαστάσεις χρησιμοποιώντας σαν δίοδο μια μαύρη τρύπα; Μπορούμε να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο; Όμως τί είναι και πώς δημιουργείται μια μαύρη τρύπα. Στο διάστημα υπάρχουν αστέρες που έχουν πολύ μεγαλύτερη μάζα από τον ήλιο. Όταν ένας αστέρας ξεπεράσει τις 20 ηλιακές μάζες περίπου, αφού περάσει από το στάδιο του υπεργίγαντα (σε αυτό το στάδιο ο αστέρας εκπέμπει πολύ μεγάλη ενέργεια, διαστέλλεται και παίρνει τρομακτικές διαστάσεις) και έπειτα από μία βίαιη έκρηξη του υπερκαινοφανούς (supernovae), καταλήγει σε μαύρη τρύπα (ή αλλιώς σε «μελανή οπή»). Οι μελανές οπές είναι αντικείμενα των οποίων η πυκνότητα θεωρητικά τείνει στο άπειρο και οι γνωστές υλικές δομές καταστρέφονται. Ο λόγος για τον οποίο οι μαύρες τρύπες δεν είναι άμεσα ορατές είναι ότι διαβάστε περισσότερα...

Πηγή: http://www.e-telescope.gr/science-technology-gr/astronomy-and-space-gr/black-holes

Ο πρώτος σκληρός δίσκος του κόσμου-ΙΒΜ

Σε μέγεθος ψυγείου, η ΙΒΜ έκανε το θαύμα της το 1956!

Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του '50 όταν η IBM αποκάλυψε τον πρώτο σκληρό δίσκο που έβλεπε ποτέ ο κόσμος. Και ναι, ήταν μεγαλύτερος από ψυγείο και ζύγιζε περισσότερο από έναν τόνο!Ο πρώιμος αυτός σκληρός αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα ενός μεγαλύτερου μηχανήματος, του IBM 305 RAMAC (Random Access Method of Accounting and Control), που μέτρησε τις δικές του μέρες δόξας. Ακόμα καλύτερα μάλιστα, ένα πλήρως λειτουργικό μοντέλο φιλοξενείται στο Computer History Museum της Καλιφόρνια από το 2002, όταν οι Dave Bennet και Joe Feng αποκατέστησαν ένα παλιό RAMAC στην αρχική του μορφή. Όπως θα παρακολουθήσετε διαβάστε περισσότερα...

Πηγη:  http://www.newsbeast.gr/technology/arthro/628867/o-protos-skliros-diskos-tou-kosmou/